รำคาญผู้หญิงทำคางบางคน ทำแล้วยื่นยาว ไม่ได้มีความสวยเลย เหมือนแม่มดตัวประหลาดมนุษย์ต่างดาว มีเงินแต่ไร้รสนิยม
เราทนยากนะกับผู้หญิงสวยแต่ไร้ความคิด ไร้รสนิยม ไม่อยากให้เธอเป็นคนเลย อยากสาบให้เป็นเป็นดอกไม้สวยๆมีแต่คนชื่นชม ไม่มีใครว่าดอกไม้ไร้สมอง
เป็นคนต้องมีสมอง มีความคิด มีรสนิยม สวยจากในมานอก ไม่ใช่แค่สวยนอกแต่ในกลวง เราเห็นแล้วเซง ทำลายนิยามความงามเราซะป่นปี้เลย เรียกว่า สวยแต่รูปจูบไม่หอมนั่นแหละ
แทนที่เธอจะทนใบหน้าตัวเองไม่ได้จนต้องไปทำ ทำไมเธอถึงทนความไร้สมอง ไร้รสนิยมของตัวเองได้นะ หรือครอบครัว สังคม รอบๆตัวเธอเค้าไม่ให้คุณค่ากับความคิด รสนิยม มากเท่ากับใบหน้า สังคมเปลือกๆสวยไว้ก่อน
แต่เวลาดูละครเราก็เห็นทุกคนเชียร์นางเอกทั้งนั้นนี่ ไม่มีใครสักคนเชียร์นางร้ายอึ๋มๆ นมเท่าหัวเด็ก ร้องกรี๊ดกร๊าดแย่งพระเอก เธอไม่อยากเป็นนางเอก งามใน งามนอก ได้กับพระเอกตอนจบเหรอ
หรืออยากเป็นแค่นางร้ายนมแตงโมยั่วพระเอกไปวันๆ สุดท้ายโดนพระเอกทิ้งไปหานางเอก หรือไม่ก็อยู่กับผู้ชายบ้ากาม เห็นคุณค่าเธอแค่เรือนร่าง ละเลยจิตใจ จิตวิญญาณความเป็นผู้หญิงของเธอ
ผู้หญิงของเราบางคนนี่หน้าตาดูแย่ แต่งตัวแก่กว่าวัยเอามาก เวลาเราพูดด้วยเราต้องคอยหลบไม่มองหน้าเธอ ฮาาา แต่เวลาเราได้รู้จักสัมผัสความคิด จิตใจ ศักดิ์ศรี ความหยิ่งทรนง ความเป็นผู้หญิง จิตใจดี น่ารัก ยิ้มง่ายๆ ยิ้มเขินๆอายๆ เวลาเธอเผลอแอบเรอเบาๆ ความเป็นผู้ให้ เสียสละ อยากสร้างโลกที่ดีกว่านี้ ความเป็นผู้โอบอุ้มโลกของเธอ เรารักเธอเลยนะ เธอน่ารักขึ้นมาทันทีในสายตาเรา เหมือนเมล็ดพันธ์น้อยๆ รอวันเติบโตเป็นต้นไม้ใหญ่ ให้ร่มเงา ให้ดอกผลแก่โลก สมกับหน้าที่ผู้หญิงสืบพันธุ์ถ่ายทอดส่งต่อความดีงามให้โลกต่อไป
ขีวิตใครจะทำอะไรก็ทำไปเหอะ แต่บางอย่างมันมากเกินไปหรือเปล่า ลึกๆสะท้อนอะไรข้างใน หาใจตัวเองเจอหรือเปล่า นี่ไม่ค่อยยากบ่นมากนะ เสียเวลา ทำไงได้ แต่ละคนสติปัญญา การรู้จักตัวเองไม่เท่ากัน แล้วแต่ใครคิด รับได้แค่ไหน
เลือกเอานะอยากเป็นผู้หญิงแบบไหน แบบพลาสติกสวยนอกกลวงในรอวันเสื่อม หรือผู้หญิงเมล็ดน้อยๆถ่ายทอดส่งผ่านสิ่งดีๆให้โลกต่อไป
ผู้หญิงพลาสติก
เราทนยากนะกับผู้หญิงสวยแต่ไร้ความคิด ไร้รสนิยม ไม่อยากให้เธอเป็นคนเลย อยากสาบให้เป็นเป็นดอกไม้สวยๆมีแต่คนชื่นชม ไม่มีใครว่าดอกไม้ไร้สมอง
เป็นคนต้องมีสมอง มีความคิด มีรสนิยม สวยจากในมานอก ไม่ใช่แค่สวยนอกแต่ในกลวง เราเห็นแล้วเซง ทำลายนิยามความงามเราซะป่นปี้เลย เรียกว่า สวยแต่รูปจูบไม่หอมนั่นแหละ
แทนที่เธอจะทนใบหน้าตัวเองไม่ได้จนต้องไปทำ ทำไมเธอถึงทนความไร้สมอง ไร้รสนิยมของตัวเองได้นะ หรือครอบครัว สังคม รอบๆตัวเธอเค้าไม่ให้คุณค่ากับความคิด รสนิยม มากเท่ากับใบหน้า สังคมเปลือกๆสวยไว้ก่อน
แต่เวลาดูละครเราก็เห็นทุกคนเชียร์นางเอกทั้งนั้นนี่ ไม่มีใครสักคนเชียร์นางร้ายอึ๋มๆ นมเท่าหัวเด็ก ร้องกรี๊ดกร๊าดแย่งพระเอก เธอไม่อยากเป็นนางเอก งามใน งามนอก ได้กับพระเอกตอนจบเหรอ
หรืออยากเป็นแค่นางร้ายนมแตงโมยั่วพระเอกไปวันๆ สุดท้ายโดนพระเอกทิ้งไปหานางเอก หรือไม่ก็อยู่กับผู้ชายบ้ากาม เห็นคุณค่าเธอแค่เรือนร่าง ละเลยจิตใจ จิตวิญญาณความเป็นผู้หญิงของเธอ
ผู้หญิงของเราบางคนนี่หน้าตาดูแย่ แต่งตัวแก่กว่าวัยเอามาก เวลาเราพูดด้วยเราต้องคอยหลบไม่มองหน้าเธอ ฮาาา แต่เวลาเราได้รู้จักสัมผัสความคิด จิตใจ ศักดิ์ศรี ความหยิ่งทรนง ความเป็นผู้หญิง จิตใจดี น่ารัก ยิ้มง่ายๆ ยิ้มเขินๆอายๆ เวลาเธอเผลอแอบเรอเบาๆ ความเป็นผู้ให้ เสียสละ อยากสร้างโลกที่ดีกว่านี้ ความเป็นผู้โอบอุ้มโลกของเธอ เรารักเธอเลยนะ เธอน่ารักขึ้นมาทันทีในสายตาเรา เหมือนเมล็ดพันธ์น้อยๆ รอวันเติบโตเป็นต้นไม้ใหญ่ ให้ร่มเงา ให้ดอกผลแก่โลก สมกับหน้าที่ผู้หญิงสืบพันธุ์ถ่ายทอดส่งต่อความดีงามให้โลกต่อไป
ขีวิตใครจะทำอะไรก็ทำไปเหอะ แต่บางอย่างมันมากเกินไปหรือเปล่า ลึกๆสะท้อนอะไรข้างใน หาใจตัวเองเจอหรือเปล่า นี่ไม่ค่อยยากบ่นมากนะ เสียเวลา ทำไงได้ แต่ละคนสติปัญญา การรู้จักตัวเองไม่เท่ากัน แล้วแต่ใครคิด รับได้แค่ไหน
เลือกเอานะอยากเป็นผู้หญิงแบบไหน แบบพลาสติกสวยนอกกลวงในรอวันเสื่อม หรือผู้หญิงเมล็ดน้อยๆถ่ายทอดส่งผ่านสิ่งดีๆให้โลกต่อไป