เริ่มเรื่องผมคบกับแฟนมา 3ปีเข้าปีที่4 ผมอายุ33 ส่วนแฟน 45  นิสัยผมง่ายๆอะไรก็ได้แต่ค่อนข้างติดแฟน ส่วนแฟนนิสัยงี่เง่าเอาแต่ใจอารมณ์ร้าย ชอบใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผล  แต่ในช่วงแรกผมคิดว่าผมทนได้ เพราะเพื่อความรักแล้วผมยอมได้ทุกอย่าง จนตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนเป็นตัวอะไรสักอย่างที่เค้าจะทำอะไรกับเราก็ได้เพราะยังไงเราก็ไม่กล้าที่จะก้าวขาออกมาจากชีวิตเค้า.....ผมปรับตัวทุกอย่างเพื่ออยากเป็นคนที่เค้าอยู่ด้วยแล้วมีความสุข แต่มันไม่เคยเป็นแบบนั้นเลย ไม่ว่าผมจะทำอะไรก็ผิดในสายตาเค้าตลอด ผมเป็นคนที่ไม่ชอบทะเลาะกับแฟน ผมเลยเลือกที่จะยอมหรือเงียบเพื่อให้เรื่องมันจบ ทุกๆครั้งที่ทะเลาะกันไม่ว่าผมจะผิดหรือถูกผมก็จะง้อเค้าตลอด เพื่อรักษาและประคองชีวิตคู่ไว้....แต่เค้ากลับไม่เคย เค้าไม่เคยคิดจะรักษาผมไว้เลย ทะเลาะกันได้ทุกเรื่องอะไรที่หามาเป็นอารมณ์ได้ก็จะเก็บเอามาหมด.......แรกๆไม่ได้เป็นขนาดนี้ แต่เค้าเพิ่งมาเป็น แรกๆผมเคยคิดว่าผมยอมได้เสมอ แต่ตอนนี้เหมือนผมต้องใช้ความอดทนมากๆ และผมก็รู้สึกว่าเค้าหมดรักผมไปแล้วเพราะเค้าไม่เคยแคร์อะไรเลย ไม่เคยโทรหา ไม่เคยเป็นห่วงทุกครั้งที่อยู่ไกลกัน  อยู่ด้วยกันก็หาแต่เรื่องทะเลาะกัน แม้จะเป็นเรื่องของคนอื่นก็เอามาทะเลาะกันได้ ล่าสุดผมแค่เล่าให้เค้าฟังว่าผมไม่ชอบเริ่มต้นกับใครด้วยเงินเพราะผมคิดว่าการเริ่มต้นความสัมพันธ์ด้วยเงินมันคงไม่แน่นอน สักวันที่ผมหมดความสัมพันก็คงจบลง พอผมเล่าเสร็จเค้ากลับมาว่าผมเป็นคนเห็นแก่ตัว เค้าบอกว่าคบกับผมมา2-3ปี เค้าไม่เคยได้เงินเดือนจากผมเลย (ส่วนใหญ่ค่าใช้จ่ายทุกอย่างจะหารกัน ) แต่แฟนเก่าเค้าให้เงินเดือนตลอด จนสุดท้ายผมต้องจ่ายเงินเดือนให้เค้าเดือนละ2-3หมื่น เพื่อให้มันจบปัญหา และผมก็ไม่อยากเป็นคนไม่ดีในสายตาของแฟนผม จนล่าสุดไม่กี่วันที่ผ่านมา เค้าก็พูดมาว่าผมเป็นคนไม่ดี ซึ่งจนถึงตอนนี้ผมก็คิดไม่ออกว่าผมทำอะไรให้เค้าไม่พอใจรึเปล่า เรื่องนอกใจไม่เคยมี ตามใจเค้าทุกอย่าง ปรับตัวให้เป็นอย่างที่เค้าต้องการตลอด.... ตอนนี้ชีวิตคู่ผมไม่มีความสุขเลย ไม่รู้จะเดินต่อยังไง ใครเคยเจอแฟนแบบผมบ้างครับ ส่วนตัวผมประสบการณ์น้อย มีแฟนมาไม่กี่คนเลยไม่รู้ว่าผมควรจะทำยังไง แต่จะให้ผมเลิกกับเค้าเลยผมคงทำได้ยากเพราะผมไม่เคยเลิกกับใครเลย....ตอนนี้ผมรู้สึกต่ำต้อยและด้อยค่ามาก.......