สวัสดีค่ะเราชื่อหวาน (นามสมุติ)อายุ25ปีทำงานแล้วหาเงินเลี้ยงตัวเองได้แล้วส่งเงินให้ทางบ้านบ้างเดือน 2,000-5,000 เราทำงานที่กทม. พ่อแม่อยู่ตจว.พัทยา ไปมาหาเดือนครั้งมีน้องชาย1คนที่อยู่กับแม่และพ่อพร้อมแฟน
เรื่องที่ 1.#ปัญหามีอยู่ว่าเรารู้สึกน้อยใจพ่อแม่บ้างทีเราอยากพูดอยาก ระบายอะไรไม่ได้เลยเรารู้สึกเครียดไปหมดทุกอย่างทุกการกระทำมันเหมือนจะดีแต่ก็ไม่ดีทำให้เรื่องเล็กกายเป็นเรื่องใหญ่คือเราจะไปหาเพื่อนและน้องที่เป็นญาติสนิทกันอยู่ด้วยกันตั้งแต่เล็กยังโตแต่ตอนนี้ทุกคนทำหน้าที่ของตัวเองเรารู้สึกว่าอยากใช้ชีวิตที่มีสังคมบ้างแต่แม่ไม่ยอมให้ไปหาเค้าเลยที้งที่เป็นญาติกัน (ประเด็นมีอยู่ว่าทางเพื่อนที่จะไปหาแม่บอกว่าทางฝ่ายนั้นไม่ยอมมาหาแม่เลยทั้งที่อยู่ใกล้แค่นี้ไม่เคยจะมาเยี่ยมเลย(30โล)แม่รู้สึกน้อยใจที่ฝ่ายนั้นไม่เคยมาหาแต่จะให้เราไปหาฝ่ายเดียวแล้วเราก็ได้พูดอธิบายว่าหนูโตแล้ว25แล้วแต่แม่ก็กีดกันไม่ให้ไปไล่เราขนเสื้อผ้าไปอยู่กับเค้าทั้งที่เราอธิบายว่าเราต้องการแค่ไปคุยสนุกแค่นั้นมันเป็นเรื่องที่ต้องแยกเยอะแม่
จะมาคิดแบบนี้มันไม่ได้ก็ได้ใส่อารมณ์ไปยกใหญ่
ทำเราไม่เป็นตัวของตัวเอง รับรู้ว่าเค้าเป็นห่วงกลัวการโดนเสียเปรียบฝ่ายนั้นกลัวเราไปเลี้ยงเค้ากลัวเราไปใช้เงินหมดทั้ง ๆ ที่เงินเราก็หามาเองแล้วก็มาให้เงินแม่ใช้ของทุกสิ่งทุกอย่างเราก็ให้ทีวี ตู้เย็น ไมโครเวฟ แอร์ ฝากเงินเป็นหมื่นๆๆ ไม่เคยทวงและไม่ได้คืน แล้วของทุกอย่าง แล้วของในบ้านแม่ก็ยกแต่ไม่ทั้งหมด ให้รถน้องใช้คันเป็นล้านเราเห็นว่าเป็นเงินจากที่พ่อแม่หามาซื้อมาเราก็เลยไม่เอามาใช้แต่ได้ยกให้น้อยชายไป เรามีน้อยใจบ้างหละ แต่อาจจะมองดูว่าเราอิจฉาน้องชาย ซึ่งมันก็มีบ้างหละนิดน้อยแต่เราไม่เคยพูดถึงในครอบครัวเพราะเรามองว่าเป็นรถที่ใช้ในครอบครัว เอาละค่ะเราขอความแนะนำจากเพื่อนๆในกระทู้ด้วยนะค่ะว่าเราทำสิ่งที่ดีหรือไม่ดีกับพ่อแม่(สุดท้ายพ่อแม่เป็นคนที่ดีกับเรามากและรักเราที่สุดแต่ก็มีความขัดแย้งกันในบางเรื่องทำให้เราผิดใจกันหลายครั้งเพราะความคิดไม่ตรงกัน)
ทำไมพ่อแม่ถึงห้ามในสิ่งที่เราอยากทำ
เรื่องที่ 1.#ปัญหามีอยู่ว่าเรารู้สึกน้อยใจพ่อแม่บ้างทีเราอยากพูดอยาก ระบายอะไรไม่ได้เลยเรารู้สึกเครียดไปหมดทุกอย่างทุกการกระทำมันเหมือนจะดีแต่ก็ไม่ดีทำให้เรื่องเล็กกายเป็นเรื่องใหญ่คือเราจะไปหาเพื่อนและน้องที่เป็นญาติสนิทกันอยู่ด้วยกันตั้งแต่เล็กยังโตแต่ตอนนี้ทุกคนทำหน้าที่ของตัวเองเรารู้สึกว่าอยากใช้ชีวิตที่มีสังคมบ้างแต่แม่ไม่ยอมให้ไปหาเค้าเลยที้งที่เป็นญาติกัน (ประเด็นมีอยู่ว่าทางเพื่อนที่จะไปหาแม่บอกว่าทางฝ่ายนั้นไม่ยอมมาหาแม่เลยทั้งที่อยู่ใกล้แค่นี้ไม่เคยจะมาเยี่ยมเลย(30โล)แม่รู้สึกน้อยใจที่ฝ่ายนั้นไม่เคยมาหาแต่จะให้เราไปหาฝ่ายเดียวแล้วเราก็ได้พูดอธิบายว่าหนูโตแล้ว25แล้วแต่แม่ก็กีดกันไม่ให้ไปไล่เราขนเสื้อผ้าไปอยู่กับเค้าทั้งที่เราอธิบายว่าเราต้องการแค่ไปคุยสนุกแค่นั้นมันเป็นเรื่องที่ต้องแยกเยอะแม่
จะมาคิดแบบนี้มันไม่ได้ก็ได้ใส่อารมณ์ไปยกใหญ่
ทำเราไม่เป็นตัวของตัวเอง รับรู้ว่าเค้าเป็นห่วงกลัวการโดนเสียเปรียบฝ่ายนั้นกลัวเราไปเลี้ยงเค้ากลัวเราไปใช้เงินหมดทั้ง ๆ ที่เงินเราก็หามาเองแล้วก็มาให้เงินแม่ใช้ของทุกสิ่งทุกอย่างเราก็ให้ทีวี ตู้เย็น ไมโครเวฟ แอร์ ฝากเงินเป็นหมื่นๆๆ ไม่เคยทวงและไม่ได้คืน แล้วของทุกอย่าง แล้วของในบ้านแม่ก็ยกแต่ไม่ทั้งหมด ให้รถน้องใช้คันเป็นล้านเราเห็นว่าเป็นเงินจากที่พ่อแม่หามาซื้อมาเราก็เลยไม่เอามาใช้แต่ได้ยกให้น้อยชายไป เรามีน้อยใจบ้างหละ แต่อาจจะมองดูว่าเราอิจฉาน้องชาย ซึ่งมันก็มีบ้างหละนิดน้อยแต่เราไม่เคยพูดถึงในครอบครัวเพราะเรามองว่าเป็นรถที่ใช้ในครอบครัว เอาละค่ะเราขอความแนะนำจากเพื่อนๆในกระทู้ด้วยนะค่ะว่าเราทำสิ่งที่ดีหรือไม่ดีกับพ่อแม่(สุดท้ายพ่อแม่เป็นคนที่ดีกับเรามากและรักเราที่สุดแต่ก็มีความขัดแย้งกันในบางเรื่องทำให้เราผิดใจกันหลายครั้งเพราะความคิดไม่ตรงกัน)