[CR] [##REVIEW##] ผีช่องแอร์ (2004) The Sister | หนูไม่เล็กนะคะ [ไร้ส้มป่อย]

     ที่ผมมาเขียนรีวิวเรื่องนี้ ไม่ใช่อะไรหรอกครับ พอดีพึ่งดูกับเพื่อนเมื่อวานเลยมาเขียนความรู้สึกหลังจากที่ได้ดูว่าเป็นอย่างไร... เฮ้อออออออออออ(มาถึงก็ถอนหายใจเลย555)
     ที่ผมสนใจหนังเรื่องนี้ เพราะผมเคยได้ฟังเรื่องผีในช่องแอร์บนคลื่นรายการ The Shock ครับ จำได้ว่าตอนได้ฟังรู้สึกสะเทือนใจและขนลุกมากๆ จนนอนเกือบไม่หลับ พอรู้ว่าหนังเรื่องนี้หยิบเหตุการณ์นั้นมาสร้างเป็นหนังเรื่องนี้ ผมก็สนใจมากๆ ครับว่าหนังจะออกมาน่ากลัวขนาดไหน แต่ผลปรากฎว่า.....
     กลุ่มนักดนตรีวัยรุ่นกลุ่มหนึ่ง ประกอบไปด้วย พิม (ลินินา พุทธิธาร) นักร้องนำสาวเปรี้ยว, หนุ่ย (บรรเจิด สันธนะพานิช) มือกีตาร์, กบ (ธนาเดช มีประเสริฐ) มือเบส, อ้วน (ภาณุ ภานุวัฒน์วนิชย์) มือกลอง, ใหญ่ (ทนงศักดิ์ สงวนศักดิ์มั่น) มือกีตาร์ และ บอย (เกรียงศักดิ์ แกล้วเกล้า) มือคียบอร์ด ได้เดินทางมาเล่นดนตรีในจังหวัดหนึ่ง และได้เข้าพักยังโรงแรม ที่ห้องพักที่เหลืออยู่เพียงห้องเดียวเท่านั้น คือห้อง 409
เมื่อทุกคนได้เข้าไปพักในห้องพัก บอยได้สังเกตว่า มีปลายผ้าสีขาวโผล่มาจากช่องแอร์ จึงลุกขึ้นไปดึงผ้าผืนนั้นลงมา ทันใดนั้นก็ต้องชะงักจนหน้าซีด แล้วผลุนผลันออกจากห้องไปทันที ก่อนที่เพื่อนๆ จะปืนขึ้นไปพิสูจน์ทีละคน ภาพที่ทุกคนเห็นตรงกัน ภายในช่องแอร์ก็คือ มีผู้หญิงผมยาว ท่าทางน่ากลัว นั่งคุดคู้จ้องมองลงมา ด้วยแววตาของความโกรธแค้น
     ต่อมา กลุ่มนักดนตรีก็ได้เดินทางมาพบกับพระรูปหนึ่ง และได้เล่าให้ฟังว่า เมื่อ 3 เดือนที่แล้ว แสงดาว (ปิยธิดา วรมุสิก) ซึ่งเป็นหญิงขายบริการภายในโรงแรมทิวลิป ถูกฆาตกรรมในห้อง 409 โดยฆาตกรได้ใช้มีดหั่นคอขาดจากตัว แล้วนำศพไปไว้ใต้เตียง ส่วนหัวนำไปซ่อนไว้บนช่องแอร์ กว่าจะพบศพก็หลายวัน จนต้องให้สัปเหร่อที่วัดเป็นคนไปเอาหัวลงมา
     กลุ่มนักดนตรีเหล่านี้จะทำอย่างไร กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ที่ทำให้ต้องสูญเสียเพื่อนไปทีละคน จนแทบไม่เหลือใคร แล้วพวกเขาจะเอาตัวรอดกันได้หรือไม่? ความน่าสะพรึงกลัว ความแค้น แรงอาฆาต ใครเล่าจะลืมมันได้...
     อย่างที่บอกครับ ว่าตอนที่ผมได้ฟังเรื่องนี้ใน The Shock ผมกลัวมากๆ พอมาเป็นหนังก็ต้องคาดหวังเป็นธรรมดา และแน่นอนครับ ผมผิดหวังอย่างแรง
     เอาจริงๆ หนังไม่ได้ห่วยแตกจนดูไม่ได้นะครับ มันก็มีฉากผีหลอกและก็ตุ้งแช่ให้ดูอยู่บ้าง เพียงแต่ลีลาการเล่าเรื่องและการนำเสนอจะง่อยนิดนึง555 ที่ผมเสียดายอย่างแรงคือหนังมีพล็อตที่มันน่าสนใจมากครับ ถ้าทำมาดีเนี่ยหนังอาจจะกลายเป็นหนังผีขึ้นหิ้งร่วมกับชัตเตอร์ได้เลยนะครับ แต่ผมว่าปัญหาของหนังมันมีอยู่เยอะไปหมด อย่างแรกเลยคือบทหนังที่อ่อนปัวะเปียะจนน่าตกใจ เราได้รู้ back story ของตัวละรน้อยมากๆ อย่างตัวแสงดาวเองเราก็ไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับเธอมาก และเหตุผลที่เธอตามจองล้างจองผลาญเหล่าตัวละครนั้นก็ช่างเบาหวิวเสียจนน่าใจหาย(และก็ยังไม่เข้าใจว่าจะใส่เสียงแสงดาวพูดความในใจมาไว้ตอนจบทำเพื่อ?) ส่วนตัวละครอื่นๆ นี่ก็ชะตาไม่ต่างกันครับ แต่ละครคือมิติแบนมากๆ จนเราแทบจะไม่ได้เอาใจช่วยตัวละครเลยแม้แต่น้อย(จนบางวาระก็แอบรำคาณจนอยากให้ตายๆ ไปเลยก็มี)
     จุดอ่อนต่อมาคือการเล่าเรื่องครับ ผมว่าจุดนี้หนังทำได้พังมากๆ เพราะผมดูเกือบไม่รู้เรื่องครับ(ต้องดูสองรอบถึงจะประติดประต่อเรื่องราวได้) คือผมไม่เข้าใจว่าจะเล่าสลับไปมาทำไม ทำไมไม่เล่าแบบ 1 2 3 ไปเลย เพราะ story หนังมันไม่ได้ซับซ้อนขนาดที่ต้องเล่าเรื่องสลับไปมาให้คนดูสงสัยตาม ผลกลับกลายเป็นว่าไอ้จุดนี้มันทำให้หนังพังครับ มันวุ่นวายไปหมด คือถ้าเล่าแบบธรรมดาผมว่าน่าจะดีกว่านี้นะ
     จุดอ่อนต่อมาเลยคือฉากผีหลอกครับ เอาจริงๆ ตอนดูตัวอย่างนี่ผมแอบคิดนะว่าถ้ามันน่ากลัวแบบในตัวอย่างนี่ผมคงได้ปิดตาดูแน่ๆ แต่พอดูหนังจริงไม่ใช่แบบนั้นเลยครับ เพราะฉากผีหลอกต่างๆ มันช่างคล้าย The Grudge เสียเหลือเกิน
     ผมชอบฉากเปิดเรื่องนะ ฉากนั้นสยองใช้ได้เลย แต่หลังจากนั้นเหมือนหนังหมดมุขครับ เอาอีผีคายาโกะมาเป็น inspiration ให้กับตัวผีแสงดาวจนกลายเป็นว่าเหมือนมานั่งดู The Grudge เวอร์ชั่นไทยซะงั้น(แถมพล็อตมันดันมาคล้ายกันอีกนะ) ยิ่งไปกว่านั้นครับ ฉากผีหลอกต่างๆ มันคล้าย The Grudge มาก! อย่างฉากที่คลานออกมาจากช่องแอร์นี่ก็คล้ายฉากที่คาเรนเข้าไปในบ้านคายาโกะมาก และฉากในโรงพยาบาลก็คล้ายฉากไคล์แมกซ์ของ The Grudge เสียเหลือเกิน แถมอีกอย่าง มีผีเด็กเหมือนกันด้วย! เอ้า... เอาเข้าไป(ตอนดูนี่แทบจะเอามือกุมขมับ) คือถ้ามองภาพรวมฉากผีหลอกต่างๆ มันโอเคนะครับ คนขวัญอ่อนอาจจะผวาได้ แต่ผมมันตายด้านเพราะดูหนังผีมาบ่อยจนไม่รู้สึกอะไรกับฉากผีหลอกเลย และเมื่อหนังทำฉากผีหลอกไม่สำเร็จ มันจะเหลืออะไรล่ะครับ...
     ในส่วนของนักแสดงนั้น ขอชื่นชมคุณป๊อก(ปิยธิดา วรมุสิก)ครับ ที่สามารถทำให้ตัวละครแสงดาวเป็นตัวละครที่น่ากลัวได้(ผิดที่ผมเองที่ดันไปจำภาพคายาโกะจนไม่รู้สึกกลัว555) แถมฉากสารภาพความในใจนั้นก็สามารถทำให้เราสงสารตัวละครแสงดาวได้บ้าง(แอบเสียดายบทน่าจะเขียนให้ดีกว่านี้) และก็นีน่า(ลินินา พุทธิธาร) ที่เล่นเป็นพิมก็สามารถแสดงอารมณ์ผวาออกมาได้ดี ส่วนคนอื่นๆ นั้นฝีมือยังธรรมดาครับ แต่ก็ไม่ได้ทำร้ายหนังจนเกินไป
     หนังกำกับโดยคุณทิวา เมยไธสง นี่เป็นผลงานการกำกับของแกเรื่องต้นๆ ครับ ซึ่งผลงานของแกนั้นที่ผมชอบบ้างก็มีวงจรปิด และก็เชือดก่อนชิม เรื่องนี้ผมอาจจะชอบน้อยที่สุดครับ เพราะหนังมันธรรมดามาก ไม่มีจุดไหนที่น่าจดจำและน่าชื่นชมเลยนอกจากฝีมือของนักแสดงนำที่ช่วยหนังไว้ได้มากพอสมควร
     สรุปแล้ว ผีช่องแอร์ ก็เป็นหนังสร้างจากเหตุการณ์จริงที่หยิบมาแล้วทำได้ไม่คุ้มเอาเสียเลย บทหนังยังมีปัญหาอยู่มากและหนังยังไม่น่ากลัวพอ(ทั้งๆ ที่เรื่องเล่ามันน่ากลัวมากๆ) แต่อย่างน้อยก็มีจุดดีที่การแสดงของคุณป๊อก และนีน่า แต่ส่วนอื่นนั้น หนังยังทำได้ไม่ดีพอสมควร แต่ก็อย่าพึ่งเชื่อที่ผมเขียนมาทั้งหมดนะครับ บางทีคุณอาจจะชอบหนังเรื่องนี้ก็ได้ถ้าหากไม่คาดหวังมากเหมือนผม แต่สำหรับผมนอกจากจะผิดหวังแล้วยังเสียดายอีกครับที่หนังน่าจะทำได้ดีกว่านี้ ใครที่อยากดูสามารถพิมพ์ชื่อหนังได้ที่ YouTube เลยนะครับ

คะแนนเฉลี่ยรวม : 5/10
เรตหนัง : หนังโอเค พอดูได้
ชื่อสินค้า:   ผีช่องแอร์ (2004)
คะแนน:     

CR - Consumer Review : กระทู้รีวิวนี้เป็นกระทู้ CR โดยที่เจ้าของกระทู้

  • - จ่ายเงินซื้อเอง หรือได้รับจากคนรู้จักที่ไม่ใช่เจ้าของสินค้า เช่น เพื่อนซื้อให้
  • - ไม่ได้รับค่าจ้างและผลประโยชน์ใดๆ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่