เป็นโรคซึมเศร้า แต่ครอบครัวหาว่าเป็นบ้า และไม่สนับสนุน

สวัสดี ชื่อหมิว อายุ13 เป็นโรคซึมเศร้าจากการทะเลาะของครอบครัวค่ะ หลังวันเกิดเราแค่ไม่กี่ชั่วโมง จะเล่าให้ฟังนะคะ ตอนนั้นเราอายุ9ปี อ่อ เราอยู่จังหวัดพังงานะคะ เผื่อเล่าไปยาวๆจะได้ไม่งง คือ เราพ่อ และแม่ ไปทำงานที่ภูเก็ต เปิดบริษัทเล็กๆค่ะ เราจะไปที่นั่นตอนปิดเทอม แล้ววันนั้นเป็นวันเกิดเราค่ะ วันที่30มีนาคม พ่อแม่ก็พาไปหาคุณย่าคุณตาที่พ่อรู้จักค่ะ ย่าเขาเป็นร่างทรง และแม่เราก็เป็นค่ะ แล้วก็ตินดึกของวันนั้นนะคะ(ขี้เกียจเล่าตอนช่วงเช้าค่ะ เพราะมันไม่มีอะไรเลย) ย่าเขาก็เชิญร่างทรงที่แม่เป็น มาคุยค่ะ แล้วก็ย่าถามว่าพ่อเป็นยังไง แล้ว่างทรงเขาก็ตอบแบบ ไม่ถูกใจพ่ออะค่ะ พ่อเมาด้วยตอนนั้น พ่อรีบเดินมาบีบคอแม่ เราเห็นแบบนั้นเราก็บอกพ่อว่าหยุด แล้วเราก็โดนด้วยค่ะ พ่อบีบคอแรงมากเลย แล่วย่ากับตาเขาก็ช่วย ช่วยจนพ่อปล่อยค่ะ แล้วย่าก็ปลุกแม่ค่ะให้ร่างทรงออก สักพัก (พ่อโดนตาพาไปที่บ้านนะคะ)พอแม่ได้สติ แม่ก็บอกให้เรารีบขึ้นรถเลยค่ะ พอพ่อได้ยินดสียงรถ พ่อก็วิ่งมาแล้วก็ทุบรถค่ะ มันเป็นเรื่องราวที่เลวร้ายมาก แล้วแม่ก็โทรหาอาม่า แล้วก็ให้เราเล่าทุกอย่างให้ฟัง เราเล่าทั้งน้ำตา แล้วอาม่าบอกว่าให้กลับมาพังงาเลย แม่ขับรถเร็วมากเลยค่ะตอนนั้น ไปถึงที่นั้นก็ขึ้นวันที่31มีนาแล้วค่ะ เราจำได้แม่น ที่คือต้นเหตุที่ทำให้เราเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ เราซึมไปหลายวัน เครียด และคิดที่จะตาย แล่วก็ผ่านไป2ปีค่ะ เราอยู่ป.6 เราโดนเพื่อนๆในห้องBully เพื่อนทั้งต่อยเรา เตะเรา จำได้ว่าเคยเอามีดพกมากรีดแขนเราด้วย เราไม่มีความสุขเลยในโรงเรียนนั้น พอจบไปขึ้นม.1 เราคิดว่าเราจะเปลี่ยนแปลงตนเอง และทำให้ตนเองดูเฟลนลี่ขึ้น เราก็ไปสมัครวงดนตรีผ่านไประยะหนึ่ง เหมือนพี่คนหนึ่งจะไม่โอเคกับเรา เราก็เฉยๆอะค่ะ ไม่ได้สนอะไร แล้วพี่เขาก็ถามว่า ระหว่างพี่ กับพี่อีกคน น้องอยากให้ใครสอน? เราก็ตอบไปว่าพี่อีกคน พี่เขาก็เริ่มเกรียดเราแบบงงๆ ผ่านไป1นะคะ แล้วก็เดือนถัดมา มีพี่ที่เป็นนักดนตรีเก่ามาหา เราก็ทักทายเขาอะไร ก็เล่นกับพี่เขาบ้าง พอกลับบ้านมา พี่เขาแอดเฟสเรามา แล้วเราก็รับไป (คนที่เล่นคือแฟนพี่เขา)พี่เขาก็เหมือนจะใส่ร้ายเราตลอด ว่าเราไปอ่อยแฟนเขา ทั้งๆที่ตอนนั้นเรามีแฟนอยู่แล้ว แล้วตอนนั้นเราไม่ได้ชอบผู้ชายเลย เราก็ตอบไปว่าไม่ได้ชอบผู้ชาย พี่เขาก็บอกว่า อ่อยแฟนกูทำไม เราพยายามมากที่จะไม่หลุดคำหยาบสวนไป จนสุดทายเราทนไม่ไหวเราเลยเงียบไป แล้วก็ลบแชท โทรไปร้องไห้ใส่แฟนเลย พอวันถัดมาพี่เขาที่บอกว่าไม่โอกับเราอะค่ะ เป็นเพื่อนกับเขา(คนที่หาว่าเราอ่อย) ก็มาด่าเราต่างๆนาๆแบบสนุกปาก หลังจากวันนั้นเราผูกคอไป1รอบ แต่เชือกขาด เลยนอนไป เช้าของอีกวันเราไปเล่าให้รุ่นพี่ฟัง รุ่นพี่สงสารเรา แล้วก็บอกว่าพี่คนนั้นเขาเป็นแบบนั้นแหละ ไม่เป็นไรนะ (ตอนนั้นเราบอกว่าจะออกจากวงไปด้วย) แล้วพี่เขามาเห็น พี่เขาก็พูดแซะเราว่าเก๊งเก่งเนอะ หลังจากวันนั้นเราไปบอกครูว่าครูคะ ขอออกจากวงนะคะ ครูก็ถามว่าทำไม แต่เราไม่ตอบค่ะ เพราะไม่อยากให้พี่เขาโดนด่า นั้นคือเหตุที่ทำให้เราเป็นหนักขึ้น

หลังจากนั้นมีอะไรที่ทำให้เราเครียด หรือเศร้า เราจะบ่นว่าอยากตายตลอดเลย แม่เราก็ทำร้ายเราด้วย เวลาที่แม่รู้สึกไม่พอใจอะไร แม่ชอบด่าเรา แล้วก็ทำรา้ยเราบางครั้ง พอถึงจุดที่เราทนไม่ไหวเราก็ไปบอหลาเพื่อนและแฟนเลยว่า บายนะ หวังว่าจะได้เจอกันใหม่ไรงี้ตลอด เพราะเราจะฆ่าตัวตาย แต่มันไม่สำเร็จเลยค่ะ เชือกหลุดบ้าง เชือกขาดบ้าง คิดถึงเพื่อน แล้วก็แฟนจนตัดเชือกขาดบ้าง ปัจจุบันเราผูกคอมา5รอบแล้ว

ถ้าถามว่าทำไมไม่ไปหาหมอ เราเคยขอแม่ไปแล้วค่ะ
ขอทั้งครอบครัวไปแล้วด้วย เขาบอกว่าเราเป็นบ้า ปัญญาอ่อน เราเลยไม่ขอความช่วยเหลือจากพวกเขาเลย อีกอย่าง เราขับรถไม่เป็นค่ะ เราเลยไม่ได้ไป เราปรึกษาเพื่อนแทน เพื่อนบอกถ้ามีรถเมื่อไหร่จะพาไปให้หมอให้ เราอยากหาหมอมากๆ และนี่คือคำที่เราจะถามค่ะ ทำยังไงให้ครอบครัวเปลี่ยนมุมมองคะ? เราอยากให้ครอบครัวสนับสนุนเรา เราอยากหายจากโรคซึมเศร้ามากๆ แต่ไม่มีใครช่วยเราเลยยกเว้นเพื่อนกับแฟน(แฟนเราอยู่ต่างจังหวัดนะคะ)เรารู้สึกหมดหวังกับครอบครัวแล้วด้วย แล้วก็มีวิธีให้ปรึกษาใครได้อีกมั้ยคะ เราอยากไปหาหมอมากเลย เราอยากมีชีวิตที่สดใสเหมือนคนอื่นบ้าง ไม่ต้องมาคิดมา เครียดและคิดถึงเรื่องความตายอยู่บ่อยๆ เราอยากกลับมาร่าเริงอีกครั้งค่ะ