ไพลิน กับการมูฟออนของเด็กมีปัญหาที่ไม่กล้าเปิดหัวใจ

https://thestandard.co/one-year-the-series-2/



“ลุงแก้อะไรไม่ได้ ถ้าอยากแก้ก็แค่ออกจากบ้านไป” 
 
หนึ่งในประโยคที่ถูกพูดออกมาไม่กี่ครั้ง ผ่านปากของ ‘ไพลิน’ (รับบทโดย วี-วีรยา จาง) ลูกสาวคนที่ 4 จากบ้าน ‘แม่มุก’ (รับบทโดย แหม่ม-คัทลียา แมคอินทอช) ที่ตามปกติจะเก็บตัว นั่งเล่นเกมอยู่เงียบๆ ไม่ค่อยพูดจา แต่ถ้าพูดออกมาเมื่อไรจะแปรสภาพเป็นมีดที่กรีดลงไปกลางใจ ‘ลุงตั้ม’ ผู้แสนดี (รับบทโดย ดู๋-สัญญา คุณากร) และทำให้เธอดูเป็นเด็กมีปัญหาที่ไม่ค่อยน่ารักอยู่เสมอในซีรีส์ One Year 365 วัน บ้านฉัน บ้านเธอ
 
นอกจากลุ้นความสัมพันธ์ของพี่น้องคนอื่นๆ ที่กำลังเข้มข้น หอมกรุ่นกลิ่นดราม่าลอยมาแต่ไกล โดยเฉพาะคู่ ‘ตะวันตัดเพชร’ โดย จูเน่-เพลินพิชญา โกมลารชุน และ เฌอปราง อารีย์กุล ที่กำลังเดินทางมาถึงจุดเปลี่ยนครั้งใหญ่ 
 
ไพลินคือตัวละครที่ดูเหมือนจะมีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่นน้อยที่สุด แต่สิ่งที่เธอเก็บซ่อนเอาไว้ใต้ผมหน้าม้าและแว่นสายตาหนาเตอะนั้นเป็นความรู้สึกที่เจ็บปวดและหนักหนาเกินกว่าที่จะควรถูกแปะป้ายว่าเป็นเด็ก ‘มีปัญหา’ เพียงเพราะคำพูดและท่าที่ทีแสดงออกมา 

“แม่เอาข้าวต้มมาฝาก ไว้หิวเมื่อไรก็แบ่งกันกินกับทราย อยากกลับบ้านเมื่อไรก็ค่อยกลับไปบ้านเรานะลูก”
 
เป็นคำพูดเรียบง่าย มีแต่ความเข้าใจ ไร้ซึ่งการบีบคั้น ที่เรารู้สึกว่านี่คือประโยคที่อธิบายคอนเซปต์ ‘บ้าน’ ในซีรีส์ One Year 365 วัน บ้านฉัน บ้านเธอ ได้ดีที่สุด

https://thestandard.co/one-year-the-series-2/

บทวีตอนแรกๆ เป็นเด็กที่พูดจาขวานผ่าซาก ดูเก็บกด พูดทีไรบาดใจลุงตั้ม
แต่พอดูตอน 5 เข้าไป ผมนี่น้ำตาซึม วี เอ็งเล่นดีจริงๆว่ะ

ตอนแรกที่ bnk ประกาศร่วมมือกับ gdh ทำซีรี่ส์เรื่องนี้
ผมก็ว่าน่าดู แต่พอได้ดูจริงๆ เออ มันดีจริงๆ 
มันมีแง่คิด มีประเด็น ที่จับต้องได้เยอะแยะไปหมด กราบคนเขียนบทจริงๆ

อีกอย่างที่ชอบ คือผมเห็นโมเม้นท์รุ่น 1 กับรุ่น 2 ที่สนิทกันมากขึ้นนะ
เห็นน้ำใสกอดกับจูเน่ เห็นวีนั่งข้างเจน เออวิธีทำให้น้องสองรุ่นสนิทกัน
มันคือการทำงาน ทำกิจกรรมด้วยกันแบบนี้เอง
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่