ขอถามหน่อยคะทำไมเวลาคุยกับเพื่อนในห้องที่เป็นผู้ชายเขาทำไมไม่อยู่นิ่งบางคนกูคุยกับเราสบตาเราเเต่พอเราตอบสบตาเขากลับเขิน

ตามหัวกระทู้เลยคะ คือมันจะมีรุ่นพี่คนนึงทุกครั้งเลยเวลาที่เรากับเขาสวนทางกันเขาก็จะมองเรามองหน้าเเล้วยิ้มเเละชอบมองตาเราด้วยพอเราเห็นงั้นเราเลย เเกล้งทำอย่างอื่นเพื่อกลบความเขินของเรา เเล้วมันไม่ใช่เเ

หลังจากเขาพูดประโยคสุดท้าย “ผมไม่อยากให้คุณหายไปจากผมเลย… แม้แค่วันเดียว” เรานิ่งไปประมาณห้าวินาที — แต่ที่หัวใจ เต้นแรงเหมือนเบรกไม่อยู่ เขายังไม่ปล่อยมือออกจากไหล่เรา อาจเพร

เจอครั้งแรกเขาเป็นลูกค้า เจอครั้งที่สองบังเอิญเจอที่ประตู(สบตากัน2วิ) เจอครั้งที่สามบังเอิญเจอที่ร้านระบายสีปูนปลาสเตอร์(งานลอยกระทง) #ครั้งที่สามอยู่ดีๆกูก็เขินน้องเขาเฉยครับ

สวัสดีค่ะ เรื่องขอหนูอาจจะไร้สาระนะค่ะ คือว่าหนูชอบรุ่นพี่คนนึงค่ะ อยู่ ม.3 พี่เขาหน้าตาดีมากตรงสเปคหนูทุกอย่าง เป็นหลีดด้วยนะค่ะ หนูเเอบชอบพี่เขามานานเเล้ว เวลาเจอพี่เขาทีไรหนูก็วิ่งหนีพี่เขาทุกที คิ

อัปเดทจากเมื่อวานที่จะลุยไม่ได้ลุยไข้ขึ้นเจ็บคอข้าวก็ไม่ได้ลงไปกินไม่ได้สบตาแต่ยังดีที่เด็กนั่นยังขึ้นมาให้เห็นได้สบตาเล็กๆน้อยๆดูท่าทางเด็กยังไม่หยุดอายเราอีกจะเขินอะไรขนาดนั้นว่ะเราเองก็เขินไปด้วยเห

มันเป็นช่วง หลังเทศกาลหนึ่งจบคนที่ผมชอบ ทำเหมือนสนใจในตัวผม ค่อยยิ้มให้ สบตาให้ เวลามองหน้าก็ยิ้มเหมือนจะเขินกันนะ เป็นแบบนี้ประมาณ3-4วัน พวกเราไม่เคยได้คุยกันเคยชักนิด แต่อยู่ห้องเดียวกัน นั่งห่างกัน

เป็นคนที่รู้สึกเฉยๆในครั้งแรกที่เจอ แล้วเมื่อเจอบ่อยๆเริ่มมองว่าความเป็นเขามันน่ารัก รู้ตัวอีกทีคืออยากเห็น อยากเจอ เป็นห่วงฯ เจอแล้วชื่นใจแม้จะแปปเดียว เป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นระหว่างกันที่ต่างฝ่ายต

คือเราอยากรู้ว่าถ้าฝ่ายคนที่เราชอบมีอาการเขินเหมือนกันกับเราเวลาคุยกัน นั้นคือเขาก็มีใจให้เราเหมือนกันใช่มั้ย คือเรารู้สึกได้ตลอกเวลาที่คุยกัน เขาก็รู้สึกได้แหละว่าเราจะเขินตัวม้วนเป็นเกียวตลอดเวลาคุย

เราได้ไปเจอกับคนๆหนึ่งที่งานงานหนึ่งเราได้เดินเลือกของ และก็ได้เดินผ่านเขาแล้วเขาก็จ้องหน้าเรา(มองเราด้วยหน้านิ่งมาากกก) เราก็หน้านิ่งแต่เราใส่แมส เขามองเราจนเราเขิน จนตอนนั้นคือยิ้มแก้มปลิเลย พอเราทา