อยากขอโทษผู้หญิงคนนึงที่ผมรักมากครับ

สวัสดีครับ ผมอายุ22ปี เป็นคนกรุงเทพมหานครแถวๆชาญเมือง ผมใกล้จะเรียนจบมหาวิทยาลัยเร็วๆนี้ครับ ทุกอย่างมันอาจดูกำลังไปได้สวยใช่ไหมครับ แต่แล้วเรื่องมันก็มีอยู่ว่า ผมย้ายมาพักอยู่กับแฟนได้ตั้งแต่ผมอยู่ปี2 เป็นหอพักก่อนและขยับขยายจนเป็นคอนโด แฟนผมเป็นผู้หญิงนะครับ เขาอายุมากกว่าผม1ปี ก็คือตอนนี้ตัวผมศึกษาอยู่ชั้นปีที่4 แฟนผมจบก่อนผมไปแล้ว1ปีครับ เพื่อนๆคงสงสัยว่าทุกอย่างมันน่าจะปกติและมันแปลกอะไรตรงไหน คือที่มันแปลกคือมันเกิดจากตัวผมครับ ผมขอบอกยอมรับนะครับว่าผมเป็นคนขี้เกียจ เรียนไม่เก่ง การงานไม่เอา เล่นแต่เกม นอน ก็คือใช้เวลาส่วนมากกับเรื่องไร้สาระไปวันๆ ปิดภาคเรียนใหญ่งานการก็ไม่ทำ นอนเล่นไปวันๆ แฟนผมก็พูดกับผมตลอดว่า ทำไมไม่หางานทำช่วยกันแบ่งเบาภาระบ้าง เพราะรายจ่ายในยุคนี้สมัยนี้มันต้องใช้จ่ายเยอะ ผมก็ได้แต่รับฟังแต่ก็ไม่ได้เก็บไปคิดอะไร ขอบอกก่อนนะครับว่า เงินที่ผมใช้ก็คือเงินรายอาทิตย์ และเงินค่าห้องรายเดือนจากครอบครัวครับ ถามว่าพอไหม ตอบได้เลยครับว่าไม่พอกับเศรษฐกิจสมัยนี้ครับ แฟนผมต้องทำงานทุก วันหยุดอาทิตย์ละ1วันหรือบางอาทิตย์ไม่หยุดเลย เพื่อหาเงินมาใช้ในการดำรงชีวิตของเรา2คนครับ ซึ่งผมก็คิดไม่ได้ วันๆเอาแต่นอนตีพุงเล่นเกม ทำอะไรไร้สาระเรื่อยมา จนกระทั่ง แฟนผมได้บอกกับผมว่าจะออกจากงานและขอกลับไปอยู่บ้านนะ เพราะเราไม่ไหวแล้วกับการกระทำของเธอ กับการไม่รู้จักการเป็นผู้ใหญ่ ไม่คิดหาวิธีแบ่งเบาภาระช่วยเหลือกัน ทิ้งเวลาให้เสียเปล่า ผมนี้ไปไม่เป็นเลยครับ ผมเป็นคนที่ติดแฟนมาก เราไม่เคยห่างกันเลยครับ เป็นเวลา3-4ปี ห่างนานสุดก็แค่1เดือน ตอนเทศกาลที่เขาต้องกลับไปเยี่ยมที่บ้านต่างจังหวัด พอผมรู้ว่าเขาจะกลับไปอยู่บ้านผมก็ทำอะไรไม่ถูกเลยครับ แต่แฟนผมบอกผมล่วงหน้า1เดือนครับ เพื่อนๆเชื่อไหม เวลา1เดือนมันไวมากๆ ไวเหมือนโกหกจริงๆ จากที่ผมจะได้นอนกอดกับเธอทุกวัน เห็นหน้าเธอทุกวัน แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว ทุกคืนผมแทบไม่ได้นอนเผื่อจะได้ใช้เวลาให้อยู่กับเธอนานขึ้น ผมไม่เคยคิดว่าผมต้องทำขนาดนี้ เพื่อให้ได้อยู่กับเธอได้นานขึ้น จนตอนนี้เธอได้จากผมกลับบ้านต่างจังหวัดเรียบร้อยแล้วครับ ความรู้สึกโดดเดี่ยว อ้างว้าง ความรู้สึกนึกคิดเรื่องที่เป็นไปไม่ได้มันเข้ามาในหัวผม ก็คือการย้อนเวลากลับไปแก้ไขอดีต ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว เคยคิดอยากจะกลับไปตอนที่เราอยู่ด้วยกัน ผมเอาเวลาที่ไร้สาระมา ทำงานช่วยเธอให้แบ่งเบาภาระสักนิดนึงก็ยังดี ป่านนี้ผมก็คงยังได้อยู่กับแฟน แต่เรื่องมันเกิดไปแล้ว สิ่งที่ผมทำได้ในตอนนี้ก็คือ ปรับตัวเองให้ดีขึ้น หางานทำและจะตั้งใจทำงาน เก็บเงินซื้อของให้เธอพาเธอไปเที่ยว หาเงินช่วยแบ่งเบาเธอและครอบครัว ซึ่งผมคิดว่าถ้าผมยังเป็นแบบเดิมคงไม่มีอะไรดีขึ้นหรืออาจจะแย่กว่าเดิม ปีใหม่นี้ผมอยากจะเปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น มีความรับผิดชอบมากขึ้น มองอนาคตไม่ใช่จมปลักอยู่แต่ปัจจุบัน ปีใหม่นี้ผมจะกลายเป็นคนใหม่ ซึ่งทำในสิ่งที่ผมไม่เคยทำก็คือทำให้คนที่เรารักสบายใจ และถ้าผมได้ทำสิ่งนี้สำเร็จ มันจะเป็นอันดีแก่ตัวผมและคนที่ผมรัก ผมอยากตอบแทนสิ่งที่แฟนผมให้ผม ถึงในอนาคตผมอาจจะเลิกลากันไปแต่ สิ่งที่ไม่ยอมให้เกิดขึ้นอีกกับคนรักใหม่แน่นอนครับ จากใจจริงๆอยากให้เธอมาอ่าน อยากจะบอกว่าขอบคุณทุกๆอย่างตลอดเวลาเกือบ4ปีที่ผ่านอะไรหลายๆอย่าง ไม่มีเงินกินข้าวเราก็ผ่านกันมาแล้ว อยากขอบคุณที่คอยเตือนสติเราอยู่ตลอดเวลาถึงเราจะรับรู้ช้าไปหน่อย แต่ตอนนี้เรารับรู้แล้วจริงๆว่าเราควรทำอะไรในตอนนี้ และอยากขอโทษในทุกๆเรื่องที่ทำให้เธอไม่สบายใจทุกข์ใจ คำขอโทษเราที่ผ่านมามันนับไม่ถ้วนก็จริง แต่ครั้งนี้เราอยากขอโทษ เราสัญญาเราจะปรับปรุงตัวเองไปในทางที่ดีขึ้น มันอาจไม่รวดเร็วแต่เราจะพัฒนาตนเองไปทีละน้อยจนสำเร็จให้ได้ และอยากขอโอกาสให้เราแก้ตัวอีกสักครั้งเราจะทำให้ดีขึ้น เราว่าเราทำได้แน่ อยากให้เธอรอดูเราได้ตอบแทนเธอบ้าง ถ้าเธอได้มาอ่านบทความนี้เราอยากบอกอะไรเธอหน่อย

เราขอโทษนะขอโทษเธอจริงๆ ต่อจากนี้เราจะตั้งใจทำงานเก็บเงิน ระยะเวลาที่ไม่มีเธอ มันทำให้เรารู้ว่าเราขาดเธอไม่ได้ เราได้แต่ดูรูปเธอ เราอยากนอนกอดเธอ อยากหันไปก็เจอเธอ อยากมีมือมาสกิดว่าเล่นเกมให้หน่อย ตบตูดให้หน่อย เกาหลังให้หน่อย ยอมรับว่ามีเบื่อบ้างแต่เราเต็มใจจะทำมากๆเพราะอยากให้เธอสบาย อยากให้วันนี้ตรงนี้มีเธอแบบเก่า เราอยากขอโอกาสอีกสักครั้ง ขอให้เราได้ทำเพื่อเธอบ้าง ซึ่งผ่านมาเราไม่เคยทำอะไรเพื่อเธอแบบเป็นชิ้นเป็นอันเลย แม้แต่ความคิดยังไม่เคยคิดที่จะทำ หรือถ้าคิดคงได้แค่แปปเดียวและไม่ได้เก็บมาใส่ใจ เอาจริงๆเธอให้โอกาสเรามาเยอะแล้ว 3-4 ปี จนจะเรียนจบยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันสักอย่าง 

*สุดท้ายนี้ก็อยากฝากให้เป็นบทความตัวอย่างนะครับ อย่ามัวแต่ทำอะไรที่ไม่มีประโยชน์ ทำร้ายจิตใจคนที่เรารัก เพราะชีวิตคู่เราต้องช่วยกันทำมาหากิน มองถึงอนาคต เพราะชีวิตต้องเดินหน้าต่อไป เวลาไม่เคยคอยใครครับ ถ้าไม่ทำตอนนี้อนาคตก็ต้องทำอยู่ดี การรู้จักที่จะเริ่มต้นก่อนมันได้เปรียบจริงๆครับ เริ่มตอนนี้ยังไม่สายครับ สำหรับคนที่ยังมีชีวิตคู่ให้สู้ไปด้วยกัน อย่ารอเวลาแบบผมจนแทบจะเสียคนรักไป มันทรมานนะครับการห่างจากคนรัก จากทุกวันได้อยู่ด้วยกัน ความผูกพันธุ์มันฝังแน่น ตอนนี้ก็ทำใจไม่ได้ พยายามปรับตัวให้ดีขึ้นในทุกๆอย่างครับ เพราะอาจจะมีสักเสี้ยวโอกาสที่เธอจะกลับมาอยู่กับผม ชีวิตคู่ตอนมีอยู่มันก็ปกติครับ พอห่างไปมันเคว้งมันเหงาจริงๆครับ พยายามเทคแคร์คนรัก รักกันมากๆช่วยเหลือกัน อย่าปล่อยเลยตามเลยจนเป็นเหมือนผม 

ขอบคุณครับทุกท่านที่อ่านบทความนี้