จัดการความรู้สึกยังไงดี

ตั้งเเต่จบกีฬาสีเราก็เหินห่างกับพี่เค้ามากแต่ทุกครั้งที่เราได้เจอเค้าเรามีความสุขความสุขของเราคือเค้าจนเราไม่เหลือความสุขของตัวเองเลยเราร้องไห้ง่ายกว่าเดิมเเค่คำพูดนิดหน่อยก็น้ำตาคลอจนไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้เเค่คิดถึงเค้ามากๆเราก็ร้องไห้เราเสพติดการดูรูปเค้าก่อนนอนบางคืนนอนร้องไห้จนหลับไป..เราอ่อนแอมากกว่าเดิมเยอะเลย..เราควรทำไงกับความรู้สึกดี