ผมกับแฟน เราคบกันมาสองปี ซึ่งปีหน้า ย่างเข้าปีที่ 3 ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่าแฟนผมเป็นคนดีมากๆ ไม่เคยเจ้าชู้ ไม่เคยนอกใจตลอดเวลาที่คบกัน เราสองคนสามารถใช้สถานะคำว่าคู่ผัวตัวเมียได้ อย่างไม่ขัดเขิน เพราะว่าเราทั้งสองคนก็มีอะไรกันมานานแล้ว และนอนด้วยกันในห้องของเขา แต่เพียงแค่ไม่มีใครรู้เราอยู่แบบหลบซ่อน ปิดบังไม่ให้ใครรู้ เพียงเพราะเหตุผลที่เธอบอกว่า แม่ของเธอนั้นมีหน้ามีตา ไม่อยากให้ใครนินทา (แต่ลองมาคิดดูแล้ว เรานี่ก็แอบเข้าออกอยู่ตลอดนะ บางทีคนข้างบ้านก็เห็น 555) ตัวผมจะไปนอนกับเธอได้เฉพาะดลางคืนเท่านั้น รังรักของเราทั้งสองนั้น คือบ้านพักข้าราชการอยู่ภายในโรงพยาบาล และบ้านหลังนั้น มีเพียงไม้อัดที่กั้นระหว่างเธอกับครอบครัวของเธอเท่านั้น และมีประตูทางออกคนละทางกับบ้านใหญ่
คำว่าสถานะไร้ตัวตนของผม เริ่มมารู้สึกตอนที่ย่างเข้าปีที่สอง เพราะผมเองต้องการใช้ชีวิตร่วมกับเธอ แต่ผมไม่สามารถทำได้ เพราะเธอบอกกับผมว่า อยากให้มีความพร้อมมากกว่านี้ แล้วค่อยเปิดตัวกัน ผมรอเวลาที่ผมจะได้เปิดตัวกับเธอจนผมเริ่มคิดท้อ เพราะผมไม่เคยมีโอกาสเพียงสักครั้งเดียว โดยแฟนพยายามให้เหตุผลว่ายังมีภาระต้องดูแล ยังไม่เหมาะหากจะเข้ามาในตอนนี้
ผมพยายามคิดว่า อาจเป็นอย่างที่เธอว่าคือพ่อแม่หัวโบราณ ไม่เปิดใจรับคนที่มีพันธะแบบผมได้
ผมพยายามหาเวลาอยู่กับเเฟนมาตลอด แต่สิ่งที่ผมได้รับคำตอบคือทุกเทศกาลเธอต้องไปกับครอบครัว หลายๆคน ถ้าได้อ่านคงสงสัยว่า ก็ไปกับครอบครัว แล้วยังไงล่ะ เอ็งจะคิดมากทำไม!!!
สิ่งที่ทำให้ผมคิดมากคือในระหว่างที่เธออยู่กับครอบครัว เราไม่สามารถติดต่อกันได้ เพราะเธอให้เหตุผลว่าครอบครัวไม่ชอบให้พกหรือเล่นโทรศัพท์เวลาอยู่ด้วยกัน (คิดในใจแป๊บ...โห สมัยนี้มันโลกยุคไหนแล้ว แต่แปลกใจตรงที่เวลาอยู่ที่บ้าน แม่เธอทั้งโทรทั้งวีดีโอมาหาบ่อยๆ 555)
ผมไม่ได้เป็นเพื่อนในเฟสของเขานะ เพราะแฟนผมบอกว่า ไม่อยากให้ใครมายุ่งวุ่นวายของของเขา (คิดในใจอีกล่ะ อ้าว...นี่ผัวไง จะใครล่ะ 555)
เราเริ่มมีปัญหากันบ่อยขึ้น เพราะผมอยากได้ตัวตน ล่าสุด เราทะเลาะกัน เพราะผมรู้สึกอึดอัดในสิ่งที่เป็น ผมเลยขอเลิกเธอ (ฟิวส์เมา ปากเก่ง!!!) แต่สุดท้ายเป็นตัวเราเองก็เลิกไม่ได้ เพราะรักเขามาก เลยพยายามโทรหา ไลน์ไป แต่ เธอไม่ตอบ จนกระทั่ง ผมทนไม่ไหวเลยขับรถไปหาเธอถึงที่ทำงาน เพื่อของ้อคืนดี แต่....ไม่เจอครับ เธอออกไปข้างนอก เราเลยพยายามโทรไปหาเธอ ปรากฎว่าเธอรับสายแล้วครับ แต่ว่าเราอย่างหนัก ว่าไม่ชอบให้เราไปวุ่นวายในที่ทำงานของเธอ (คิดในใจดังๆ เฮ้ยยย เราแค่ไปถามเฉยๆ ไม่ได้ทำอะไรเลย)
เอาล่ะ มาถึงคำถามติดอยู่ในหัวที่อยากจะถามมานาน...
ผมกับแฟน ตกลงเราคืออะไรกัน
ผมจะมีโอกาสได้ใช้ชีวิตร่วมกับเขาหรือไม่
และบทสุดท้ายของเรื่องนี้ มันจะจบลงยังไง
ใครก็ได้ครับ ช่วยแนะนำผมที.......
สถานะไร้ต้วตน...
คำว่าสถานะไร้ตัวตนของผม เริ่มมารู้สึกตอนที่ย่างเข้าปีที่สอง เพราะผมเองต้องการใช้ชีวิตร่วมกับเธอ แต่ผมไม่สามารถทำได้ เพราะเธอบอกกับผมว่า อยากให้มีความพร้อมมากกว่านี้ แล้วค่อยเปิดตัวกัน ผมรอเวลาที่ผมจะได้เปิดตัวกับเธอจนผมเริ่มคิดท้อ เพราะผมไม่เคยมีโอกาสเพียงสักครั้งเดียว โดยแฟนพยายามให้เหตุผลว่ายังมีภาระต้องดูแล ยังไม่เหมาะหากจะเข้ามาในตอนนี้
ผมพยายามคิดว่า อาจเป็นอย่างที่เธอว่าคือพ่อแม่หัวโบราณ ไม่เปิดใจรับคนที่มีพันธะแบบผมได้
ผมพยายามหาเวลาอยู่กับเเฟนมาตลอด แต่สิ่งที่ผมได้รับคำตอบคือทุกเทศกาลเธอต้องไปกับครอบครัว หลายๆคน ถ้าได้อ่านคงสงสัยว่า ก็ไปกับครอบครัว แล้วยังไงล่ะ เอ็งจะคิดมากทำไม!!!
สิ่งที่ทำให้ผมคิดมากคือในระหว่างที่เธออยู่กับครอบครัว เราไม่สามารถติดต่อกันได้ เพราะเธอให้เหตุผลว่าครอบครัวไม่ชอบให้พกหรือเล่นโทรศัพท์เวลาอยู่ด้วยกัน (คิดในใจแป๊บ...โห สมัยนี้มันโลกยุคไหนแล้ว แต่แปลกใจตรงที่เวลาอยู่ที่บ้าน แม่เธอทั้งโทรทั้งวีดีโอมาหาบ่อยๆ 555)
ผมไม่ได้เป็นเพื่อนในเฟสของเขานะ เพราะแฟนผมบอกว่า ไม่อยากให้ใครมายุ่งวุ่นวายของของเขา (คิดในใจอีกล่ะ อ้าว...นี่ผัวไง จะใครล่ะ 555)
เราเริ่มมีปัญหากันบ่อยขึ้น เพราะผมอยากได้ตัวตน ล่าสุด เราทะเลาะกัน เพราะผมรู้สึกอึดอัดในสิ่งที่เป็น ผมเลยขอเลิกเธอ (ฟิวส์เมา ปากเก่ง!!!) แต่สุดท้ายเป็นตัวเราเองก็เลิกไม่ได้ เพราะรักเขามาก เลยพยายามโทรหา ไลน์ไป แต่ เธอไม่ตอบ จนกระทั่ง ผมทนไม่ไหวเลยขับรถไปหาเธอถึงที่ทำงาน เพื่อของ้อคืนดี แต่....ไม่เจอครับ เธอออกไปข้างนอก เราเลยพยายามโทรไปหาเธอ ปรากฎว่าเธอรับสายแล้วครับ แต่ว่าเราอย่างหนัก ว่าไม่ชอบให้เราไปวุ่นวายในที่ทำงานของเธอ (คิดในใจดังๆ เฮ้ยยย เราแค่ไปถามเฉยๆ ไม่ได้ทำอะไรเลย)
เอาล่ะ มาถึงคำถามติดอยู่ในหัวที่อยากจะถามมานาน...
ผมกับแฟน ตกลงเราคืออะไรกัน
ผมจะมีโอกาสได้ใช้ชีวิตร่วมกับเขาหรือไม่
และบทสุดท้ายของเรื่องนี้ มันจะจบลงยังไง
ใครก็ได้ครับ ช่วยแนะนำผมที.......