รบกวนสอบถามความคิดเห็นหน่อยค่ะ
คือตอนนี้งานที่ทำอยู่เป็นงานที่เงินดีมาก บางเดือนที่ทีมใหญ่ปิดปีได้ คือได้หลายแสนมากเลยค่ะ เนื้องานก็มีคุณค่าได้ช่วยเหลือชีวิตเพื่อนมนุษย์ เนื้องานชาเลนจ์(เพราะยากมาก) รับรอง ทำกี่ปีก็ไม่มีเบื่อ(มีแต่เครียด แตกตื่น มือสั่นตลอด555) เพราะว่าต้องเรียนรู้ตลอดเวลา ได้เดินทางไปที่ต่างๆมากมาย เป็นองค์กรใหญ่ระดับโลก เชื่อว่าไม่มีวันล้มแม้เศรษฐกิจโลกจะซบเซาปั่นป่วนแค่ไหนก็ตาม(อยู่ได้ยันเกษียณแน่ๆค่ะ).........แต่
ข้อเสีย
งานไม่เป็นเวลาเลย ทำให้ชีวิตไม่สามารถจัดตารางส่วนตัวได้แม้แต่นิดเดียว แค่เพื่อนนัดกินข้าววันพรุ่งนี้ เรายังตอบไม่ได้เลยว่าจะไปได้รึเปล่า เสาร์อาทิตย์วันหยุดก็ต้องทำงาน แม้เราจะไม่ได้ on dutyก็อาจจะมีต้องขับรถออกไปทำงานก็มี ทุกอย่างคือฉุกเฉินหมด เคยทำงานแบบออกจากบ้านหกโมงเช้า เพื่อไปศรีราชาให้ทันแปดโมง ทำงานทั้งวัน ตอนทุ่มนึงขับรถกลับมากรุงเทพ เพื่อทำงานต่อถึงเที่ยงคืน แต่วันที่เกิดจะงานน้อย ก็มีนะคะไม่ใช่ไม่มี
วันลาที่นี่ให้เยอะมากๆค่ะ แต่ด้วยเนื้องาน ทำให้จะไปไหนทำอะไร คือต้องลาสถานเดียวเลย แถมวันลาเยอะ แต่ใช่ว่าจะลาได้ เพราะจำกัดให้ลาแค่วันละสองคน เกินกว่านี้คือต้องชี้แจงว่าเรามีเหตุจำเป็นขนาดไหนที่จะลา ป่วยก็ต้องหอบร่างมาทำงาน เพราะมันหาคนไปแทนเราไม่ได้จริงๆก็บ่อย
งานนี้เกี่ยวกับเครื่องมือแพทย์ ดังนั้นมีความสำคัญต่อชีวิตคนมาก พลาดนิดเดียวมีสิทธิ์ทำให้คนเสียชีวิตได้เลยทีเดียว ทำให้เราเครียดมากๆเวลางาน และเนื้อหางานก็ยากสุดๆ เกิดมาไม่เคยเครียดจนมือสั่น มาสั่นเอางานนี้แหละค่ะ บางช่วงเครียดจนหูอื้อตาลาย เหมือนคนจะเป็นหอบจากความเครียด(Hyper ventilation) กลายเป็นคนย้ำคิดย้ำทำมากๆ ขาดความมั่นใจ กลัวไปหมดเวลาจะทำอะไรทีภาระหนี้ต่างๆได้แหละค่ะ แต่เงินที่จะเหลือเก็บ เหลือใช้ก็จะลดลง และงานก็เปลี่ยนเป็นอยู่กับที่ แสกนนิ้วเข้าออกเป็นเวลา และเป็นเนื้อหางานที่รู้ว่าทำได้ดีแน่ๆ เพราะว่าเคยทำมาแล้ว และทำได้ดีด้วย(เคยเกือบได้โปรโมทเป็นซุปเปอร์ไวเซอร์ แต่ชิงลาออกมาก่อน) คิดว่าน่าจะมีเวลาให้ชีวิตมากขึ้น กะเกณฑ์ตารางเวลาในชีวิตได้ วันหยุดมากขึ้น(แต่จำนวนวันลาพักร้อนลดลงไปครึ่งนึง ที่ว่าได้หยุดเยอะขึ้นคือสองวันต่ออาทิตย์นี่ได้หยุดแน่ๆละค่ะ ไม่มีใครมากวนตอนหกโมงเช้า ไม่ต้องวิ่งออกไปช่วยงานใคร) ในอนาคตก็ดูมีลู่ทางที่จะก้าวหน้าได้มากกว่า ใน5ปีข้างหน้า มองว่าน่าจะมีโอกาสได้โปรโมตขึ้นไปแน่ๆ(มั่นหน้า5555)
สิ่งที่กลัวคือกลัวเงินไม่พอใช้ และกลัวเบื่อนี่แหละค่ะ เนื้องานก็เคยทำมาก่อนแล้ว ไม่ได้มีอะไรใหม่มากมาย เพราะเหมือนเรากลับไปสู่คอมฟอร์ดโซน ที่เราเคยกระโจนออกมาก่อนหน้านี้ แต่ก็มีความไม่แน่นอนขององค์กรใหม่ ซึ่งเป็นองค์กรใหญ่ระดับประเทศก็จริง สวัสดิการก็ดีในระดับนึง แต่ด้วยความเป็นpilot project ถ้ามันอยู่ไปสักห้าปีละองค์กรหลักบอกไม่เวิร์ค จะยุบล่ะคะ เคว้งเลยทีนี้ อายุเราก็สามสิบแล้ว โอกาสในการหางานใหม่ก็ยากขึ้นทุกทีๆ ไม่อยากเปลี่ยนงานบ่อยๆแล้ว แต่ก็กลัวอยู่ไม่ได้ เศรษฐกิจปีหน้าก็ดูท่าจะย่ำแย่มากๆๆๆๆๆๆ กลัวองค์กรนี้จะล้มเพราะพิษเศรษฐกิจไทย (แต่โปรเจคนี้ลงทุกไปหลายร้อยล้านลาทมากแล้ว เขาไม่น่าจะล้มโปรเจคง่ายๆภายในสามปีห้าปีนี้แน่ๆค่ะ แต่สมมติอีกสิบปีมาปิดกิจการใส่นี่ก็หน้าเขียวแน่เลย โอ๊ย คิดมากไปหมดค่ะ)
ทุกคนลองอ่านๆกันแล้วคิดว่าเราควรเลือกอยู่ที่เดิมหรือเลือกไปที่ทำงานใหม่ดีคะ เรื่องคนเราทำใจแล้ว เปลี่ยนงานมาห้าที่ เจอทั้งคนดีและร้ายมาตลอด เข้าใจว่าที่ใหม่ก็ต้องมีปัญหานี้แน่ๆ ปรึกษาครอบครัว ครอบครัวไม่มีใครเห็นด้วยทีเลยที่จะย้ายงาน ยกเว้นสามี ส่วนเพื่อนๆนร่ทุกคนเชียร์ให้ไปที่ใหม่หมดเลย ส่วนตัวเราโอย ลังเลจังงงงงง
ระหว่างงานที่เครียดมาก เงินดี กับงานที่อาจจะเครียดน้อยกว่า แต่เงินน้อย เลือกแบบไหนดีคะ?
คือตอนนี้งานที่ทำอยู่เป็นงานที่เงินดีมาก บางเดือนที่ทีมใหญ่ปิดปีได้ คือได้หลายแสนมากเลยค่ะ เนื้องานก็มีคุณค่าได้ช่วยเหลือชีวิตเพื่อนมนุษย์ เนื้องานชาเลนจ์(เพราะยากมาก) รับรอง ทำกี่ปีก็ไม่มีเบื่อ(มีแต่เครียด แตกตื่น มือสั่นตลอด555) เพราะว่าต้องเรียนรู้ตลอดเวลา ได้เดินทางไปที่ต่างๆมากมาย เป็นองค์กรใหญ่ระดับโลก เชื่อว่าไม่มีวันล้มแม้เศรษฐกิจโลกจะซบเซาปั่นป่วนแค่ไหนก็ตาม(อยู่ได้ยันเกษียณแน่ๆค่ะ).........แต่
ข้อเสีย
งานไม่เป็นเวลาเลย ทำให้ชีวิตไม่สามารถจัดตารางส่วนตัวได้แม้แต่นิดเดียว แค่เพื่อนนัดกินข้าววันพรุ่งนี้ เรายังตอบไม่ได้เลยว่าจะไปได้รึเปล่า เสาร์อาทิตย์วันหยุดก็ต้องทำงาน แม้เราจะไม่ได้ on dutyก็อาจจะมีต้องขับรถออกไปทำงานก็มี ทุกอย่างคือฉุกเฉินหมด เคยทำงานแบบออกจากบ้านหกโมงเช้า เพื่อไปศรีราชาให้ทันแปดโมง ทำงานทั้งวัน ตอนทุ่มนึงขับรถกลับมากรุงเทพ เพื่อทำงานต่อถึงเที่ยงคืน แต่วันที่เกิดจะงานน้อย ก็มีนะคะไม่ใช่ไม่มี
วันลาที่นี่ให้เยอะมากๆค่ะ แต่ด้วยเนื้องาน ทำให้จะไปไหนทำอะไร คือต้องลาสถานเดียวเลย แถมวันลาเยอะ แต่ใช่ว่าจะลาได้ เพราะจำกัดให้ลาแค่วันละสองคน เกินกว่านี้คือต้องชี้แจงว่าเรามีเหตุจำเป็นขนาดไหนที่จะลา ป่วยก็ต้องหอบร่างมาทำงาน เพราะมันหาคนไปแทนเราไม่ได้จริงๆก็บ่อย
งานนี้เกี่ยวกับเครื่องมือแพทย์ ดังนั้นมีความสำคัญต่อชีวิตคนมาก พลาดนิดเดียวมีสิทธิ์ทำให้คนเสียชีวิตได้เลยทีเดียว ทำให้เราเครียดมากๆเวลางาน และเนื้อหางานก็ยากสุดๆ เกิดมาไม่เคยเครียดจนมือสั่น มาสั่นเอางานนี้แหละค่ะ บางช่วงเครียดจนหูอื้อตาลาย เหมือนคนจะเป็นหอบจากความเครียด(Hyper ventilation) กลายเป็นคนย้ำคิดย้ำทำมากๆ ขาดความมั่นใจ กลัวไปหมดเวลาจะทำอะไรทีภาระหนี้ต่างๆได้แหละค่ะ แต่เงินที่จะเหลือเก็บ เหลือใช้ก็จะลดลง และงานก็เปลี่ยนเป็นอยู่กับที่ แสกนนิ้วเข้าออกเป็นเวลา และเป็นเนื้อหางานที่รู้ว่าทำได้ดีแน่ๆ เพราะว่าเคยทำมาแล้ว และทำได้ดีด้วย(เคยเกือบได้โปรโมทเป็นซุปเปอร์ไวเซอร์ แต่ชิงลาออกมาก่อน) คิดว่าน่าจะมีเวลาให้ชีวิตมากขึ้น กะเกณฑ์ตารางเวลาในชีวิตได้ วันหยุดมากขึ้น(แต่จำนวนวันลาพักร้อนลดลงไปครึ่งนึง ที่ว่าได้หยุดเยอะขึ้นคือสองวันต่ออาทิตย์นี่ได้หยุดแน่ๆละค่ะ ไม่มีใครมากวนตอนหกโมงเช้า ไม่ต้องวิ่งออกไปช่วยงานใคร) ในอนาคตก็ดูมีลู่ทางที่จะก้าวหน้าได้มากกว่า ใน5ปีข้างหน้า มองว่าน่าจะมีโอกาสได้โปรโมตขึ้นไปแน่ๆ(มั่นหน้า5555)
สิ่งที่กลัวคือกลัวเงินไม่พอใช้ และกลัวเบื่อนี่แหละค่ะ เนื้องานก็เคยทำมาก่อนแล้ว ไม่ได้มีอะไรใหม่มากมาย เพราะเหมือนเรากลับไปสู่คอมฟอร์ดโซน ที่เราเคยกระโจนออกมาก่อนหน้านี้ แต่ก็มีความไม่แน่นอนขององค์กรใหม่ ซึ่งเป็นองค์กรใหญ่ระดับประเทศก็จริง สวัสดิการก็ดีในระดับนึง แต่ด้วยความเป็นpilot project ถ้ามันอยู่ไปสักห้าปีละองค์กรหลักบอกไม่เวิร์ค จะยุบล่ะคะ เคว้งเลยทีนี้ อายุเราก็สามสิบแล้ว โอกาสในการหางานใหม่ก็ยากขึ้นทุกทีๆ ไม่อยากเปลี่ยนงานบ่อยๆแล้ว แต่ก็กลัวอยู่ไม่ได้ เศรษฐกิจปีหน้าก็ดูท่าจะย่ำแย่มากๆๆๆๆๆๆ กลัวองค์กรนี้จะล้มเพราะพิษเศรษฐกิจไทย (แต่โปรเจคนี้ลงทุกไปหลายร้อยล้านลาทมากแล้ว เขาไม่น่าจะล้มโปรเจคง่ายๆภายในสามปีห้าปีนี้แน่ๆค่ะ แต่สมมติอีกสิบปีมาปิดกิจการใส่นี่ก็หน้าเขียวแน่เลย โอ๊ย คิดมากไปหมดค่ะ)
ทุกคนลองอ่านๆกันแล้วคิดว่าเราควรเลือกอยู่ที่เดิมหรือเลือกไปที่ทำงานใหม่ดีคะ เรื่องคนเราทำใจแล้ว เปลี่ยนงานมาห้าที่ เจอทั้งคนดีและร้ายมาตลอด เข้าใจว่าที่ใหม่ก็ต้องมีปัญหานี้แน่ๆ ปรึกษาครอบครัว ครอบครัวไม่มีใครเห็นด้วยทีเลยที่จะย้ายงาน ยกเว้นสามี ส่วนเพื่อนๆนร่ทุกคนเชียร์ให้ไปที่ใหม่หมดเลย ส่วนตัวเราโอย ลังเลจังงงงงง