เราเลิกกันกับสามีต่างชาติโดยกฏหมายบ้านเค้าแล้วเอาภาษาชาวบ้านก็ใครมีปัญญาดูแลลูกได้โดยการตรวจสอบจากทรัพย์สิน ใครมีมากกว่าก็ได้ลูกไปแล้วแน่นอนคือเค้าได้ลูก ลูกเราได้4ขวบตอนเลิกกัน เค้ายังเล็กเกินไปและเค้าติดเรามากเลี้ยงเองมาคนเดียว สามีทำงานไม่ค่อยมีเวลาดูแลและไม่สนิทกับลูกเท่าเรา ตอนนี้ผ่านมา1ปีแล้ว ที่เราจากลูกมา กลับมาอยู่ที่ไทยแต่เรามีลูกคนโตอีกคน(เป็นลูกกับคนไทยห่างกับน้องเค้า7ปี)อยู่กับลูกคนโต2คน ยังร้องไห้ทุกวันคืนทุกวัน เราก็คิดถึงลูก พี่ก็คิดถึงน้องเค้า บางวันก็กอดลูกร้องไห้ เราเคยบินไปหากัน 2ครั้ง ลูกก็ร้องตามทุกครั้งแต่พ่อเค้าก็ไม่เคยยอม แววตา น้ำตา ของลูกเรามันติดตา นึกทีไรก็ร้องไห้ทุกที เคยเลี้ยงดูนอนกอดป้อนข้าวเล่นกันอยุ่ด้วยกันตัวติดกันแทบทุกวินาที เราไม่รุ้จะใช้ชีวิตต่อไปยังไงเลย 1 ปีที่ผ่านมามันมีแต่ฝืนยิ้ม ฝืนสุข วันไหนยิ่งสุข ยิ่งร้องไห้หนักกว่า มันไม่อยากอยู่ไม่รู้จะอยุ่ไปทำไม ไม่อยากสวย ไม่อยากทำอะไรเลย ไม่อยากรับรุ้อะไรบนโลก หัวเราะกับอะไรไม่ได้เลย ใครมีวิธีหรือคำแนะนำให้เรามองมุมไหนให้มันใช้ชีวิตต่อบนโลกได้ ช่วยบอกที
มีแต่คำถามว่าเลิกกันแล้วต้องดูแลลูกคนเดียวเป็นsingle mom ยังไง ? แล้วคนที่เลิกกันแล้วไม่ได้ลูกแบบเราล่ะอยู่ต่อไปยังไง?