ข้อเรียกร้องความรับผิดชอบบทความ “อุปนิสัยที่ชี้ชะตากรรม” ของ คุณเพ็ญศรี เผ่าเหลืองทอง ในคอลัมน์ โลกหมุนเร็ว

เชิญร่วมลงชื่อ "มติชนสุดฯและเพ็ญศรี เผ่าเหลืองทองต้องขอโทษคนอีสานจากกรณีดูหมิ่นผู้หญิงอีสานผ่านบทความ" ที่ change.org

 http://chng.it/Pffk9XBDZh

ข้อเรียกร้องความรับผิดชอบต่อการเผยแพร่บทความ “อุปนิสัยที่ชี้ชะตากรรม” ของ คุณเพ็ญศรี เผ่าเหลืองทอง ในคอลัมน์ โลกหมุนเร็ว โดยมติชนสุดสัปดาห์
ฉบับวันที่  13 - 19 ธันวาคม 2562 เผยแพร่วันอาทิตย์ที่ 22 ธันวาคม พ.ศ.2562

เนื่องด้วยเนื้อหาของบทความดังกล่าว ได้กล่าวพาดพิงให้เกิดความเสียหายต่อผู้หญิงอีสาน คนอีสาน และสังคมอีสาน โดยรวม ดังตัวอย่างต่อไปนี้

1.การดูถูกเหยียดหยาม ศักดิ์ศรีความเป็นของคนอีสาน และผู้หญิงอีสาน โดยการใช้คำพูดในเชิงดูถูกด้านการศึกษา ฐานะทางเศรษฐกิจ ความคิด วัฒนธรรม อุปนิสัย รวมถึงพันธุกรรมของผู้หญิงอีสาน ซึ่งนั่นหมายรวมถึงสังคมอีสานทั้งสังคม เพราะหน่วยสังคมหนึ่งไม่ได้มีองค์ประกอบแค่เพศใดเพศหนึ่ง หรือสิ่งใดสิ่งหนึ่ง แต่มันมีความหลากหลายส่วนประกอบที่ก่อรูปร่างให้เกิดเป็นสังคม ชุมชน คนอีสาน หรือแม้แต่ประเทศไทย เพราะฉะนั้น เมื่อการดูหมิ่นเหยียดหยามผู้หญิงอีสาน ก็หมายถึงการดูหมิ่นทั้งสังคมอีสาน ทั้งเพศหญิง เพศชาย เพศหลากหลาย ทุกเพศทุกวัย ทุกเชื้อชาติที่อาศัยอยู่ในภูมิภาคอีสาน

2.การดูหมิ่นศักดิ์ศรีผู้หญิงอีสานที่พูดถึงพฤติกรรมการชอบความสบาย รอรับคำสั่ง ถนัดในงานบริการ และเลือกที่จะแต่งงานกับชายชาวต่างชาติเพื่อไต่เต้าทางสังคมและขยับฐานะทางเศรษฐกิจโดยไม่ได้ให้ความสำคัญด้านการศึกษา มากกว่าเลือกที่จะแต่งงานกับฝรั่งเพื่อความสบาย (โดยตั้งคำถาม “ทำไมหญิงอีสานจึงไม่เลือกเอาตัวรอดด้วยการศึกษา เป็นเรื่องของ “โอกาส” หรือว่า “อุปนิสัย”)

3. ผู้เขียนใช้คำที่ดูถูกเหยียดหยามการแต่งงานการข้ามชาติ ข้ามเผ่าพันธุ์ เหมือนกับผู้หญิงอีสานเหล่านั้น เป็นอาชญากร จนต้องใช้คำว่า “ผู้เขียนภาวนาขอให้ marriage migration นี้เป็นแค่ trend และเมื่อสังคมเปลี่ยนไป trend นี้จะหมดไป แต่ดูเหมือนว่านี่จะเป็นความหวังที่รางเลือน

4. การดูถูกอาชีพการทำงานบ้าน ว่าเป็นอาชีพต่ำต้อย ทำงานโดยคนที่มีการศึกษาน้อย แต่การที่ผู้หญิงอีสานมีการศึกษาน้อย เพราะพวกเธอเหล่านั้นไม่เลือกโอกาสทางการศึกษา แต่มันเป็นเพราะนิสัยการพึ่งพาพึ่งพิงคนอื่น และการเห็นตัวอย่างรุ่นพี่ที่ไปมีสามีฝรั่ง เลยเอาแบบอย่าง ส่วนผู้หญิงที่ไม่ได้แต่งงานกับฝรั่ง จึงต้องจมปลักอยู่กับงานที่มีรายได้น้อย แม้กระทั่งไม่พอที่จะเสียภาษีให้รัฐที่เพิ่มตัวเลขจีดีพี โดยที่ผู้เขียนไม่ได้กล่าวถึงว่าคนทุกคนในสังคมไทย รวมทั้งคนอีสานและผู้หญิงอีสานต้องเสียภาษี vat 7% ในการซื้อสินค้าอุปโภคบริโภค (ผ้าอนามัย) และมีสิทธิในการใช้บริการพื้นฐานของรัฐทุกประการ รวมถึงบัตรสวัสดิการแห่งรัฐ เทียบเท่ากับคนอื่นๆ ในภูมิภาคอื่นๆของสังคม

5. ใช้คำว่า “หญิงอีสาน” ในบทความนี้ นั่นหมายถึง พฤติกรรมแบบนี้ ผู้หญิงภาคอื่นไม่ทำใช่หรือไม่ เช่นคำถาม

6. ปัญหาที่ผู้เขียนได้กล่าวถึงและกล่าวโทษต่อผู้หญิงอีสานในบทความนั้น เป็นการกล่าวโทษต่อปัจเจกบุคคล โดยบอกว่าผู้หญิงเหล่านั้น ไม่ได้เลือกการศึกษามากกว่าการแต่งงานกับชาวต่างชาติเพื่อความสุขสบายและไต่เต้าทางสังคมแบบทางลัด โดยไม่มองเห็นเลยว่าปัญหาดังกล่าวมันเป็นปัญหาเชิงโครงสร้างของสังคมที่ไม่เท่าเทียมของสังคมไทย มากกว่าที่จะเป็นปัญหาบุคคลใดบุคคลหนึ่ง 

7. บทความนี้ได้ชี้นำวิธีคิดเชิงชนชั้น เช่น ชนชั้นรายได้น้อย การศึกษาต่ำ ยากจน เป็นภาระของรัฐและชนชั้นที่เสียภาษี
 
**ข้อเรียกร้องของเราคือการให้หนังสือพิมพ์มติชนสุดสัปดาห์ และคุณเพ็ญศรี เผ่าเหลืองทอง ออกมาขอโทษต่อคนอีสาน และถอดบทความนี้ออกจากหน้าหนังสือ หรืองดเผยแพร่ทุกช่องทางสื่อ**
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่