ขอกำลังใจหน่อย แม่รักน้องมากกว่าเรา

รู้สึกท้อมากเลยคะ ตลอดเวลาที่เราเกิดมา เหมือนเกิดมาเป็นคนใช้ของบ้านเลย
//ลายละเอียด//
ทำไมเรารู้สึกถึงความเป็นคนใช้กับแม่ไม่รัก เพราะว่าในบ้านมีการแบ่งหน้าทีกันทำ แต่น้องมันไม่เคยทำอะไรเลย เราต้องเป็นคนทำให้ตลอด มันมีหน้าที่เก็บผ้ามาพับแต่ก็ไม่ยอมทำจนเย็นน้ำค้างลงก็ยังไม่เก็บ คือเรานอนตอนบ่ายตื่นมา5โมงเย็น งานบ้านมันค้องถู เรากวาด ก็ไม่เคยถู วันไหนเราบอกให้มันไปเก็บผ้าหรือทำงานไรก็บ่าง้บี่ยงหาเรื่องเทลาะละก็ยอกว่าเพราะหนูพูดม่กเลยไม่ทำ เป็นเพราะว่าหนูบอกให้มันทำเลยไม่ทำ //

ที่บ้านแม่ทำไม่ทำงานบ้านค่ะแม่กับพ่อทำงานอย่างเดีนว ข้าวก็ต้องซื้อกินเอาเพราะแม่ไม่ทำกับข้าว งานบ้านทุกอย่างเลยต้องมาตกที่หนูเป็นคน พอน้องมันไม่ช่วยทำหนูบอกแม่ แม่ก็บอกกัยหนูว่า "แล้วทำไมเราไม่ทำเองละ" ดฝแล้วก็ตัดสายไปหนุยังคุยไม่จบเลย
ไม่รู้ทำไมครั้งนี้มันท้อจนร้องไห้เลยอะ กับแค่เรื่อยงเก็บผ้าอะ หน้าที่คนเรามันก็ต้องรับผิดชอบไหมอะ เห็นน้องมันไม่ทำแล้วก็บอกกับหนุทำเองเนี้ยนะ

มันไม่ใช้แค่เรื่องนี้แต่ทุกครั้งที่หนูมีปัญหา เศร้า  แม่กัยพ่อจะดูรำคาญกับหนุมาก ไม่สนใจ ไม่รับฟัง ไม่ถาม ไม่ให้คำปรึกษา แต่กับน้องให้หนูยอมมันทุกอย่าง มันเคยไม่สบายธรรมดาแม่ถึงกับต้องถ่อเอามันไปนอนรพ.เลย แต่กับเราครั้งนึงเคยแพ้อาหารพื้นขึ้นเต้มตัวแม่บอกให้ไปอาน้ำกินยานอน ไม่นานเราก็วูบเลย
เราเสียใจทำไม่ไม่ตายๆไปวะ ในเมื่อไม่มีค่ากับใครแล้วนี้ ตื่นมาก็ต้องเจอกับอะไรแบบนี้