ก่อนหน้านี้ได้มีโอกาสดูทีเซอร์เรื่อง "ฮาวทูทิ้ง" พอวิดิโอเล่นจบ คือ มันกระแทกใจมากๆ มันเหมือนทีเซอร์นี้มาขุดปมบางอย่างที่ฝังลึกสุดใจของเราเอง ด้วยความที่เราเป็นคนประหลาด (อันนี้เพื่อนบอกมา) เป็นคนจำอะไรได้แม่นยำมาก ขนาดว่าบางเรื่องเป็นเรื่องของตัวเพื่อนเอง คือเพื่อนลืมไปแล้วแต่เรายังจำเรื่องแทนเพื่อนได้อยู่เลย 55555 เราจำความทรงจำไว้เด็กได้เยอะมากๆ และหนึ่งในนั้นคือเรื่องของคนๆ นึง ที่เป็นความทรงจำของเราในวัยเด็กเช่นกัน
" เคยตกหลุมรักใครตอนเด็กๆ แล้วตอนนี้อยากเจอเค้าอีกครั้งไหม? "
ซึ่งเราเป็นคนนั้นค่ะ เป็นคนที่เคยตกหลุมผู้ชายคนนึง วัย 7 ขวบ แถมความทรงจำนี้ก็ไม่สามารถหลุดทิ้งออกจากหัวได้เลยวันนี้เลยขออนุญาตเอาความทรงจำที่มี มาเขียนในนี้แล้วกันนะคะ
-----------------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีนะเธอฉันรู้ว่าเธอไม่ค่อยเล่นโซเชียล (ดังนั้นไดอารี่นี้เธอคงไม่มีวันได้อ่านแน่นอน) ฉันขอเขียนบันทึกนี้ไว้ในนี้แล้วกัน
“ชาติที่แล้วฉันคงเป็นสัตว์เลี้ยงโดยมีเธอเป็นเจ้าของแน่ๆ”
55555 มันเป็นความคิดเดียวที่ฉันคิดได้ตอนนี้เพราะฉันก็หาเหตุผลการตกหลุมรักเธอมา 21 ปีไม่ได้เลยจริงๆ แม้จะพยายามคิดแล้วคิดอีกก็ตาม
นั่งไทม์แมชชีนย้อนเวลากลับไปเมื่อก่อน ครั้งแรกที่เจอเธอตอนป.1 คือ เธอย้ายโรงเรียนมาซึ่งเธอก็เป็นเด็กปกติทั่วไป ร่าเริง ขี้เล่น ชอบอยู่กับเพื่อน ชื่อ ตอง อาร์ท ต้น และบูม (เธอจำเพื่อนไม่ได้หรอกแต่ฉันจำได้) แม้เธอจะตัวเล็กแต่เธอเป็นเหมือนจ่าฝูงของเพื่อนๆ เธอมักจะพาเพื่อนเล่นแบบประสาเด็กผู้ชาย สมัยนั้นมันก็หนีไม่พ้นดีดลูกแก้ว ปาดินน้ำมัน วิ่งไล่จับ 555555
ตอนป.1 ทุกกลางวันเธอจะไม่ได้กินข้าวถาดหลุมบนห้องแต่จะลงไปซื้อข้าวกินเองที่โรงอาหาร ส่วนเราต้องรอกินข้าวบนห้องให้เสร็จถึงจะลงไปเล่นข้างล่างได้ จุดประจำที่เธอไปเล่นก็จะแถวสนามหญ้า ในอาคาร สนามเด็กเล่น หรือไม่ก็หน้าห้องอนุบาล ส่วนเราก็พยายามมองหาว่าเธอเล่นอยู่แถวไหนถ้ารู้ว่าไม่ไกลก็จะชวนเพื่อนไปเล่นแถวนั้น
“เพราะทุกครั้งที่มองเธอ..มันทำให้ฉันรู้สึกหัวใจเต้นแรง”
“ยิ่งเวลาเธอเล่นจนเหงื่อท่วม ภาพเสื้อนักเรียนเปียกไปกับตัว มันเป็นโมเม้นที่หยุดเวลาได้เลยจริงๆ”
----------------------------------------------------------------------------------------------
ด้วยความโชคดีบวกกับสรีระที่สูงมันเลยทำให้ฉันได้เป็นหัวหน้าห้อง และนั่นแหละ! มันคือจุดเปลี่ยนของชีวิตเธอโดยที่เธอก็ไม่รู้ตัว ตอนนั้นเป็นช่วงใกล้วันถือพานคุณครูประจำชั้นเรียกฉันเข้าไปคุยแล้วแจ้งว่าฉันเป็นตัวแทนถือพานไหว้ครู เด็กๆ ไม่เข้าใจว่าแปลว่าอะไรรู้แต่ว่าต้องมีเพื่อนผู้ชายถือพานเป็นเพื่อน ซึ่งได้ยินแค่นั้นฉันไม่ลังเล เด็กน้อยวัย 7 ขวบ บอกชื่อเธอ (ซึ่งออกเสียงผิดด้วย) ไปทันที!
ถัดจากนั้นมา 1 สัปดาห์ เราก็ต้องไปซ้อมไหว้ครูล่วงหน้า นั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันได้อยู่ใกล้เธอแบบ Exclusive หัวใจเต้นเหมือนจะหลุดออกมาแต่ฉันต้องทำนิ่งๆ ไว้ เราทั้งสองต้องทำตามขั้นตอนซึ่งมันเป็นปกติที่อาจจะมีการเถียงกับเธอเรื่องพิธีการบ้างตามประสาเด็กๆ
เช่น ต้องนั่งพับเพียบท่าเทพธิดา ส่วนเธอต้องนั่งท่าเทพบุตร เวลาใช้เข่าเดินต้องเอาแขนแนบตัวก่อนแล้วค่อยๆ คลานไปไหว้พระ หรือคุกเข่าคลานไปบนเวทีตรงตำแหน่งต่างๆ
จนกระทั่งถึงวันที่ต้องไหว้ครูจริงๆ เรามาถึงก่อนเธอพร้อมกับพานธรรมดาๆ ที่แม่กับพี่สาวทำให้ ส่วนเธอเดินมาพร้อมกับพานไหว้ธูปเทียนประดับด้วยดอกไม้สวยงาม มีดอกไม้สีขาว สีเหลืองและสีน้ำเงิน ซึ่งมันไม่เหมือนคนอื่นที่เป็นดอกบานไม่รู้โรย ดอกเข็ม หรือดอกรัก
“ เธอไม่เหมือนใครและไม่มีใครเหมือน ฉันภูมิใจในตัวเธอจังให้ตายสิ”
การไหว้ครูนั้นพิธีค่อนข้างเยอะ (สำหรับเด็ก 7 ขวบ) เธอก็คงจะเมื่อยเพราะมีนิสัยไฮเปอร์ เราทั้งคู่ต้องท่องบทปาเจราฯ พนมมือ ไหว้พระ กราบครู เหมือนกับตัวแทนห้องอื่นๆ กำหนดการยาวนานจนกินเวลาเรียนไปมาก จนกระทั่งการไหว้จบลง ถ้าตามนาฬิกาทั่วไปก็คง 2 ชั่วโมงได้ แต่สำหรับฉัน ฉันไม่เคยรู้สึกแบบนั้น..
“ทำไมเวลาเดินเร็วจัง..เป็นไปได้อยากให้มีพิธีไหว้ครูทุกวันเลย”
55555555 ความคิดของเด็ก ป. 1 จริงๆ ปะเนี่ย!!!!! แต่จะให้ฉันสาบานกับพระเจ้าให้ชีวิตฉันตายลงตรงนี้ ตอนนี้ก็ได้ แต่ฉันรู้ว่ายังไงฉันก็ไม่ตายหรอกนะ
“เพราะนั่นมันคือเรื่องจริง”
------------------------------------------------------------------------------------------
เรื่องมันเหมือนจะง่ายในเมื่อฉันก็แค่ไปเรียนและไปมองเธอในทุกๆ วัน แต่! ชีวิตเราไม่ได้มีแค่นั้น เมื่อมีตัวละครอย่าง “ฟ้า” เด็กหญิงสุพัตรา ที่จู่ๆ ช่วงสายของวันนึงเธอก็ประกาศขึ้นมาก่อนไปพักกลางวันว่า “ฟ้าคือแฟนเธอ” ฉันที่นั่งกลางห้องเยื้องไปทางขวาถึงกับร้อง “เชี่ยยยยยยยยยย!!!” ในใจดังมาก ชิบหา_ต่อไปจะเอาไงดีว่ะเนี่ย???
จากหนังเรื่องฮาวทูทิ้งดู Tr. แล้วอินจนกลับมาคิดว่า "ฉันทิ้งได้ทุกอย่าง..ยกเว้นความทรงจำเรื่องเธอจริงๆ"
" เคยตกหลุมรักใครตอนเด็กๆ แล้วตอนนี้อยากเจอเค้าอีกครั้งไหม? "
ซึ่งเราเป็นคนนั้นค่ะ เป็นคนที่เคยตกหลุมผู้ชายคนนึง วัย 7 ขวบ แถมความทรงจำนี้ก็ไม่สามารถหลุดทิ้งออกจากหัวได้เลยวันนี้เลยขออนุญาตเอาความทรงจำที่มี มาเขียนในนี้แล้วกันนะคะ
-----------------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีนะเธอฉันรู้ว่าเธอไม่ค่อยเล่นโซเชียล (ดังนั้นไดอารี่นี้เธอคงไม่มีวันได้อ่านแน่นอน) ฉันขอเขียนบันทึกนี้ไว้ในนี้แล้วกัน
“ชาติที่แล้วฉันคงเป็นสัตว์เลี้ยงโดยมีเธอเป็นเจ้าของแน่ๆ”
55555 มันเป็นความคิดเดียวที่ฉันคิดได้ตอนนี้เพราะฉันก็หาเหตุผลการตกหลุมรักเธอมา 21 ปีไม่ได้เลยจริงๆ แม้จะพยายามคิดแล้วคิดอีกก็ตาม
นั่งไทม์แมชชีนย้อนเวลากลับไปเมื่อก่อน ครั้งแรกที่เจอเธอตอนป.1 คือ เธอย้ายโรงเรียนมาซึ่งเธอก็เป็นเด็กปกติทั่วไป ร่าเริง ขี้เล่น ชอบอยู่กับเพื่อน ชื่อ ตอง อาร์ท ต้น และบูม (เธอจำเพื่อนไม่ได้หรอกแต่ฉันจำได้) แม้เธอจะตัวเล็กแต่เธอเป็นเหมือนจ่าฝูงของเพื่อนๆ เธอมักจะพาเพื่อนเล่นแบบประสาเด็กผู้ชาย สมัยนั้นมันก็หนีไม่พ้นดีดลูกแก้ว ปาดินน้ำมัน วิ่งไล่จับ 555555
ตอนป.1 ทุกกลางวันเธอจะไม่ได้กินข้าวถาดหลุมบนห้องแต่จะลงไปซื้อข้าวกินเองที่โรงอาหาร ส่วนเราต้องรอกินข้าวบนห้องให้เสร็จถึงจะลงไปเล่นข้างล่างได้ จุดประจำที่เธอไปเล่นก็จะแถวสนามหญ้า ในอาคาร สนามเด็กเล่น หรือไม่ก็หน้าห้องอนุบาล ส่วนเราก็พยายามมองหาว่าเธอเล่นอยู่แถวไหนถ้ารู้ว่าไม่ไกลก็จะชวนเพื่อนไปเล่นแถวนั้น
“เพราะทุกครั้งที่มองเธอ..มันทำให้ฉันรู้สึกหัวใจเต้นแรง”
“ยิ่งเวลาเธอเล่นจนเหงื่อท่วม ภาพเสื้อนักเรียนเปียกไปกับตัว มันเป็นโมเม้นที่หยุดเวลาได้เลยจริงๆ”
----------------------------------------------------------------------------------------------
ด้วยความโชคดีบวกกับสรีระที่สูงมันเลยทำให้ฉันได้เป็นหัวหน้าห้อง และนั่นแหละ! มันคือจุดเปลี่ยนของชีวิตเธอโดยที่เธอก็ไม่รู้ตัว ตอนนั้นเป็นช่วงใกล้วันถือพานคุณครูประจำชั้นเรียกฉันเข้าไปคุยแล้วแจ้งว่าฉันเป็นตัวแทนถือพานไหว้ครู เด็กๆ ไม่เข้าใจว่าแปลว่าอะไรรู้แต่ว่าต้องมีเพื่อนผู้ชายถือพานเป็นเพื่อน ซึ่งได้ยินแค่นั้นฉันไม่ลังเล เด็กน้อยวัย 7 ขวบ บอกชื่อเธอ (ซึ่งออกเสียงผิดด้วย) ไปทันที!
ถัดจากนั้นมา 1 สัปดาห์ เราก็ต้องไปซ้อมไหว้ครูล่วงหน้า นั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันได้อยู่ใกล้เธอแบบ Exclusive หัวใจเต้นเหมือนจะหลุดออกมาแต่ฉันต้องทำนิ่งๆ ไว้ เราทั้งสองต้องทำตามขั้นตอนซึ่งมันเป็นปกติที่อาจจะมีการเถียงกับเธอเรื่องพิธีการบ้างตามประสาเด็กๆ
เช่น ต้องนั่งพับเพียบท่าเทพธิดา ส่วนเธอต้องนั่งท่าเทพบุตร เวลาใช้เข่าเดินต้องเอาแขนแนบตัวก่อนแล้วค่อยๆ คลานไปไหว้พระ หรือคุกเข่าคลานไปบนเวทีตรงตำแหน่งต่างๆ
จนกระทั่งถึงวันที่ต้องไหว้ครูจริงๆ เรามาถึงก่อนเธอพร้อมกับพานธรรมดาๆ ที่แม่กับพี่สาวทำให้ ส่วนเธอเดินมาพร้อมกับพานไหว้ธูปเทียนประดับด้วยดอกไม้สวยงาม มีดอกไม้สีขาว สีเหลืองและสีน้ำเงิน ซึ่งมันไม่เหมือนคนอื่นที่เป็นดอกบานไม่รู้โรย ดอกเข็ม หรือดอกรัก
“ เธอไม่เหมือนใครและไม่มีใครเหมือน ฉันภูมิใจในตัวเธอจังให้ตายสิ”
การไหว้ครูนั้นพิธีค่อนข้างเยอะ (สำหรับเด็ก 7 ขวบ) เธอก็คงจะเมื่อยเพราะมีนิสัยไฮเปอร์ เราทั้งคู่ต้องท่องบทปาเจราฯ พนมมือ ไหว้พระ กราบครู เหมือนกับตัวแทนห้องอื่นๆ กำหนดการยาวนานจนกินเวลาเรียนไปมาก จนกระทั่งการไหว้จบลง ถ้าตามนาฬิกาทั่วไปก็คง 2 ชั่วโมงได้ แต่สำหรับฉัน ฉันไม่เคยรู้สึกแบบนั้น..
“ทำไมเวลาเดินเร็วจัง..เป็นไปได้อยากให้มีพิธีไหว้ครูทุกวันเลย”
55555555 ความคิดของเด็ก ป. 1 จริงๆ ปะเนี่ย!!!!! แต่จะให้ฉันสาบานกับพระเจ้าให้ชีวิตฉันตายลงตรงนี้ ตอนนี้ก็ได้ แต่ฉันรู้ว่ายังไงฉันก็ไม่ตายหรอกนะ
“เพราะนั่นมันคือเรื่องจริง”
------------------------------------------------------------------------------------------
เรื่องมันเหมือนจะง่ายในเมื่อฉันก็แค่ไปเรียนและไปมองเธอในทุกๆ วัน แต่! ชีวิตเราไม่ได้มีแค่นั้น เมื่อมีตัวละครอย่าง “ฟ้า” เด็กหญิงสุพัตรา ที่จู่ๆ ช่วงสายของวันนึงเธอก็ประกาศขึ้นมาก่อนไปพักกลางวันว่า “ฟ้าคือแฟนเธอ” ฉันที่นั่งกลางห้องเยื้องไปทางขวาถึงกับร้อง “เชี่ยยยยยยยยยย!!!” ในใจดังมาก ชิบหา_ต่อไปจะเอาไงดีว่ะเนี่ย???