มีใครเคยคิดแบบนี้มั้ยสัญญากับตัวเองเลยว่าถ้ามีลูกจะไม่เป็นพ่อแม่แบบที่พ่อแม่ตัวเองเป็น

เข้าใจนะว่าถ้าพูดแบบนี้ก็จะมีคนพูดว่าแล้วคุณโตมาแบบไหนล่ะ ไม่ได้โตมากับพ่อแม่ที่เลี้ยงคุณมาแบบนี้เหรอ ใช่! กระทู้นี้ก็คือระบายแหล่ะ สุดจะทนกับชีวิต เป็นลูกสาวคนโตเป็นความหวังของบ้าน ที่บ้านเข้มมาก ตั้งแต่เด็กๆ โตมาในครอบครัวที่แยกทางกัน หลายคนพ่อแม่เลิกกันโตไปไม่มีปัญหาก็มี อันนี้เข้าใจ แต่สำหรับบางคน มันเป็นอ่ะ ต้องบอกก่อนว่าจิตใจมนุษย์ยากหยั่งถึง ถ้าเรียนจิตวิทยา คนทุกคนมีความต่างทั้งความคิด จิตใจ ความเปราะบาง ที่ค่างกันและหลายๆปัจจัย บางคนโตมามองดูเหมือนเด็กใจแตกที่ใช้เงินกับทุกอย่าง จริงๆถ้ามองลึกไปแล้วเขากำลังพยายามทดแทนบางอย่าง อันนี้ไม่ได้บอกว่าทุกคนเสมอไปนะคะมันจึ้นอยู่กับหลายๆปัจจัย สิ่งเร้าต่างๆ เช่นเด็กบางคนบ้านอยู่ในสลัมทำไมทะเยอทะยานแต่กลับได้ดีหรือผู้ใหญ่มักเอามาพูดว่าเด็กที่มีฐานะทางการเงินบางคนก็ยังติดยาก็มีทั้งๆที่มีพร้อมขนาดนี้กว่าคนอื่นำ อะไรแบบนี้ ส่วนตัวบ้านจขกทเองฐานะโอเคเลยนะ แต่พอพ่อกับแม่แยกทางกันมันก็พังอ่ะคนละทิศคนละทางการเงินก็แย่ลง ส่วนตัวอยู่กับพ่อบ้างแม่บ้าง พ่อไล่สองครั้งละ เพราะไม่ค่อยลงรอยกันเท่าไหร่ พูดกันแล้วทะเลาะไรเงี่ย ส่งนตัวจขกทก็อคติแหล่พมันลบไม่ได้จริงๆ เขาชอบพูดลำฤกบุญคุณอ่ะว่าเนี่ยนะพ่อเกิดมา พ่อส่งให้เรียนไรงี้ ก็คือรู้วึกว่าคนเป็นพ่อไม่ควรมาพูดงี้ป่ะ เพื่อออออ อะพอมาอยู่กับแม่ เขาก็จะพูดเรื่องพ่อให้ฟังว่าเออเนี่ยตอนแมาท้องนะ คลอดมาพ่อมันไม่เคยสนใจ มีผญคนอื่น พูดตลอดเราก็มองพ่อ_าพลบไปอีก อ่ะพอพ่อกลับมาดีพ่อก็เล่าให้ฟังว่าแม่มันนะนิสัยเจ้สอารมณ์ จองหองนั่นนี่อ่ะจขกทก็เรียนๆๆไป พูดเลยว่าเป็นนรเรียนดีตลอดเกรดดีมาตลอดเพราะถ้าเกรดลดนิดนึงพ่อจะด่า ก็อดทนฝันฝ่สเรียนจนจบมปลาย พอจะชึ้นมหาลัยพ่อบอกเดี๋ยวเขาส่งงเสียเองเราก้สอบติดมหาลัยท็อปเลยอ่ะ ให้เขาไปอวดได้ว่าลูกสาวคนโตของบ้านนะ เพราะเขาชอบเอาไปโม้ เขาก็เทบอกว่าเราหัวสูงเราบอกอยากเป็นทูต  สอบชิงทุนไปตปทได้ก็ไม่ให้ไปบอกว่าเรียนให้มันได้เหอะแค่เนี่ยอ่ะ ทุนฟรีนะ เสียใจมากตอนนั้นร้องไห้จะเป็นบ้า ละก้มีหลายเหตุการที่ทำให้ต้องลาออกเขาบอกกลับมาอยู่บ้านมั้ยอยากทำอะไรเดวลงทุนให้ อ่ะก้กลับมาก็เงียบหายไปเลย อ่ะกลับมาบ้านก็สอบใหม่ก็ติดอีก เขาก้ไม่ให้ไป ปหเยอะอ่ะเราก้โวยวายถามหาเหตุผล,ว่าทำไมอ่ะ  สติแตกคุมไม่อยู่ละตอนนั้นอยากเรียนมาก ก็เลยหนีออกจากบ้านไปเลยไปทำงานหาเงินส่งตัวเองเรียนแต่ก็คงเครียดมากตอนนั้นจะไปฆ่าตัวตายเลยได้ไปอยู่รพสองเดือน พอได้ออกมาเขาก็หาว่าเราหลอกหมอว่สหายดีแล้งกาอนหน้านี้ที่เรียนที่มเก่านอนรพเป็นอาทิตย์ติดเชื้อในหลอดลมในคอไรนี่แหล่พอย่าว่าแต่มาเยี่ยมเลยไม่โทรมาด้วยซ้ำ เราพยายามโทรหาร้องไห้จนพยาบาลบอกไม่ต้องคุยละ มารู้ทีหลังว่าตอนนั้นแม่มีแฟนใหม่ละ ไปเที่ยวกัน พอเราโทรติดแม่ก้ลอกกูก็มาเที่ยวสิเรารุ้สึกว่าเห้ยรพโทรไปบอกก็แล้วไม่คิดจะโทรหาลูกหน่อยเหรอ ก็สุดท้ายเราก้หลับมาอยู่บ้านเพราะเออคิดถึงคนที่บ้านไรงี้ แม่กับด่อก่บอกว่าเป็นไงสุดท้ายก็ไปไม่รอด นี่เลยบอกไปว่สขอเวลาหน่อยเดี๋ยวจะรีบทำงานเก็บเงินแล้วจะย้ายออกแล้วตอนนี้ก้พยายามเก็บเงินนเอาไว้เรียน เขาก้บอกถ้าไปแล้วก็แย่ากลับมาอีกนะ ตอนเรามีเงินเราก้ให้เขานะ วิ้อของให้ เขายิมเราก้ให้ อ่ะพอดราขัดสนบ้างยืมแค่800มั้งไปเอามือถือที่จำนำไง้เขาก้ไม่ให้ อยู่บ้านเดียวกันอ่ะต้อง.ื้อข้าวกินเองซื้ออะไรเองทุกอย่าง เขน้องชายเล่นยาโน่น.ื้อเบียร์มานะ่งกินกันสองแม่ลุกสบายใจเราเห็นละโครตน้อยใจเลยแบางทีไม่อยากได้ยินไม่แยากเห็นเราก็อยู่แต่ในห้องไม่อยากเจอใครเขาก็ด่าอีกว่าทำแบบนี้ก๔ไม่ใช่แม่มั้ง ยาวว่ะ มีเบอร์จิตแพทย์มั้ยอยากรพบายจะเป็นบ้า