ความเจ็บปวดของคนเป็นแม่เมื่อหย่ากับพ่อของลูก ลูกอยู่กับพ่อแล้วพ่อพูดถึงแม่ในแง่ลบจนลูกไม่อยากคุยกับแม่

ดิฉันหย่ามาหนึ่งปีแล้วค่ะ ช่วงที่หย่าแรกๆคือทิ้งทุกอย่างธุรกิจ ทรัพย์สิน ออกมาจากบ้านอดีตสามีโดยเอาเพียงรถกระบะเก่าๆอายุสิบกว่าปีแถมยังติดไฟแนนซ์อยู่อีกสามแสนกว่าๆ รับหนี้ก้อนใหญ่มาอีก 2 ล้าน ไม่รวมหนี้บัตรเครดิตและบัตรกดเงินสดย่อยๆที่ต้องเอาออกมาเป็นค่าใช้จ่ายในครอบครัว ณ ตอนนั้น เลยจำเป็นต้องให้ลูกชายอยู่บ้านพ่อเค้าไปก่อน เพราบอกลูกว่าถ้ามาอยู่กับแม่ต้องขึ้นรถตู้ไปโรงเรียน แล้วลูกไม่ยอมขึ้นรถตู้ เพราะแม่แบกภาระหนักไม่มีทรัพย์สินติดตัวมา แถมยังต้องจ่ายหนี้ก้อนใหญ่อีก บอกกับลูกว่าขอเวลาแม่ตั้งตัวสักพักแม่จะมารับลูกไปอยูด้วย ในเวลานั้นลูกก้อโอเคอยู่ ขณะเดียวกันพ่อก็บรรจุข้อมูลในด้านลบที่จะทำให้ลูกไม่โอเคกับแม่ เที่ยวไปบอกลูกค้า คนรุ้จัก ญาติพี่น้องว่าแม่มันไม่เอาลูก บอกแม้กระทั่งครูประจำชั้นของลูก จนทุกวันนี้ ลูกเองแทบจะไม่ยอมคุยกับแม่ คนเป็นแม่ปวดใจ คิดถึงลูกนั่งทำงานไปน้ำตาก็ซึมตลอด คนเป็นแม่ควรจะทำใจแบบไหนดี🥺🥺🥺