เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อสมัยผมอยู่มัธยมครับ
เมื่อ ม.ต้น ผมเคยมีเพื่อนผู้หญิงคนนึงครับอยู่ห้องเดียวกัน ตอนแรกผมก็ไม่ได้สนิทกับเขาเท่าไหร่หรอกครับ
เริ่มมารู้จักเพราะเขาเป็นหัวหน้าห้องครับก็ดูเฉยๆนะครับไม่ได้มีอะไรพิเศษ ช่วงนั้นการบ้านยากครับ เห็นทุกคนไปขอลอกการบ้านเขาและก็ให้เขาสอนการบ้านให้ ผมก็เลยไปตีสนิทกับเขา เขาดูเป็นคนเฟรนลี่มากครับ ใจดี หลังๆมาผมก็ได้คุยกับเขามากขึ้น จนรู้สึกแบบทำไมเขาต้องดีกับเราขนาดนี้นะทำไมเขาดีกับทุกคนจัง ผมมาเริ่มรู้สึกชอบเขาเมื่อ ม.3 ครับ ทั้งที่อยู่เดียวกันมาตลอดทำไมต้องมารู้สึกตอนใกล้เรียนจบม.3
ตอนสอบเข้า ม.ปลาย ผมไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร่ เขาเลยได้อยู่ สาย วิทย์-คณิต ครับ ผมก็หวยๆอยู่ห้องสุดท้ายครับ สายศิลป์
ตั้งแต่ขึ้น ม.ปลายมา ผมก็ไม่ค่อยกล้าทักเขาเท่าไหร่ เขาอยู่กับพวกเพื่อนที่ หัวดีๆกันทั้งนั้น ในใจนี่อยากเดินเข้าไปทักมากๆ
เจอเขาทีไรก็หวั่นไหวทุกครั้งเลย ผมก็คิดนะทำไมรู้สึกแบบนี้ว่ะ เพื่อนกันนะเว้ย เขาน่ารักขึ้นครับตั้งแต่จัดฟันตอนขึ้น ม.ปลาย ดูเปลี่ยนไปเยอะเลยครับ
แน่นอนครับเขามี ผช มาจีบ อยู่ห้องเดียวกันด้วย ใส่แว่นแนวเด็กเรียนหน่อย ผมล่ะ
หมั่นไส้
สุดท้ายเขาคบกันเป็นแฟน
ความรู้สึกผมตอนนั้นก็แบบดีใจในความเสียใจครับไม่เคยเห็นเขามีแฟนเลย เขาคบกันไปจนถึง ม.6 ครับ เลิกกันช่วงสงกราน
รู้สึกว่าผู้ชายจะมีผู้หญิงอื่นนะครับ ขอเรียกไอ่แว่นนะครับหมั่นไส้ ผมเห็นเขาทะเลาะกันในซุ้มวันสงกราน มันผลักเพื่อนผม(ผู้หญิงที่ผมแอบชอบ)ล้มหัวเขาแตก ผมก็เลยเข้าไปห้ามมันก็ยังจะเข้ามาดึงผู้หญิงอีก ผมก็เลยสวนมันไปหมัดนึงเต็มเบ้าหน้าเลย มันเลิกบ้าไปซักพักเลยครับ
ผมก็พาผู้หญิงไปทำแผลที่บ้านเพื่อนครับก็มีแผลนิดหน่อยแต่เขาร้องไห้ไม่ได้เจ็บแผลนะครับเจ็บใจมากกว่า
ผมเห็นไอ่แว่นมันตามาดูมาก็มาขอโทษผู้หญิง ผมคิดว่าเขาคงจะดีกันก็คิดว่ากูคงหมาแล้วแหล่ะ แต่ไม่ใช่ครับ ผู้หญิงเขาก็บอกว่าไม่ต้องมายุ่งอะไรกันอีกแล้ว เขาก็บอกมันว่าผมเนี่ยแอบคุยกับเขามาได้ซักพักล่ะ(ทั้งที่จริงไม่ได้คุยกันเลย) ไอ่แว่นมันเลยโกรธครับเดินเข้ามาหาผมล่ะมาถามว่าจริงหรอ ผมก็เลยตอบว่าจริง ก็เลยสวนไปยังทำกับเขาได้ทำไมเขาจะทำกับไม่ได้ มันก็จะต่อยผมแต่มันก็เหมือนจะนึกว่าผมเพิ่งต่อยไม่ไปเมื่อกี้แทบน็อค
มันก็เลยเลิกกับผู้หญิงแล้วผมก็ไม่เจอหน้ามันกับเพื่อนผมอยู่ด้วยกันแล้วเห็นบางครั้งเวลาอยู่ห้องเดียวกัน แต่ไม่ค่อยคุยกันแบบเมื่อก่อนแล้ว
ผมก็กลั้นใจทักผู้หญิงไปตอนใกล้จบ ม.6 เพราะเห็นเขาลงเฟซว่าเขาได้ที่เรียนแล้ว ผมก็เลยทักไปยินดีด้วย เขาก็ตอบมาแล้วก็คุยกันยาวๆ
เหมือนเขาจะชอบผมนะแต่ผมก็คิดอะไรอยู่ตอนนั้นไม่รู้ว่าเป็นเพื่อนอาจจะเป็นอะไรที่ดีที่สุดแล้วมั้ง ไม่ได้ขอเป็นแฟนครับ
จนเขาเข้ามหาลัย ปีแรกมาเขาก็เซอรไพซ์ผมเลยครับ มีแฟนตั้งแต่เทอมแรก แต่เขาคบกันได้ไม่กี่เดือนครับก็เลิกกัน ผมกับเขาก็คุยกันมาเรื่อยๆตั้งแต่เขาเลิกกันได้ซักพักครับ คุยมาเรื่อยๆจน ตอนนี้ผมปี3แล้วครับเขาใส่รีเทรนเนอร์แล้วครับเขายังเหมือนเดิมครับน่ารักเหมือนเดิมเสมอ
ตอนนี้ผมกับเขาทั้งคู่โสดอยู่ ผมใจนึงก็อยากคบแต่กลัว่าคบกันแล้วจะเลิกแล้วก็กลับมาเป็นเพื่อนไม่ได้อีกแล้ว กลัวการที่ไม่ได้เป็นแบบนี้แล้ว
แต่โอกาสของผมกับเขาไม่ได้มีแบบนี้ตลอด ขอเสียงเชียร์ปลุกกำลังใจหน่อยครับ
มีอะไรแนะนำตอบใต้ล่างนี้เลยครับผม
เพื่อนๆเคยชอบเพื่อนกันเองมั้ยครับ เคยรอคนที่ชอบนานขนาดไหนครับ
ตอนสอบเข้า ม.ปลาย ผมไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร่ เขาเลยได้อยู่ สาย วิทย์-คณิต ครับ ผมก็หวยๆอยู่ห้องสุดท้ายครับ สายศิลป์
ตั้งแต่ขึ้น ม.ปลายมา ผมก็ไม่ค่อยกล้าทักเขาเท่าไหร่ เขาอยู่กับพวกเพื่อนที่ หัวดีๆกันทั้งนั้น ในใจนี่อยากเดินเข้าไปทักมากๆ
เจอเขาทีไรก็หวั่นไหวทุกครั้งเลย ผมก็คิดนะทำไมรู้สึกแบบนี้ว่ะ เพื่อนกันนะเว้ย เขาน่ารักขึ้นครับตั้งแต่จัดฟันตอนขึ้น ม.ปลาย ดูเปลี่ยนไปเยอะเลยครับ
แน่นอนครับเขามี ผช มาจีบ อยู่ห้องเดียวกันด้วย ใส่แว่นแนวเด็กเรียนหน่อย ผมล่ะ
ความรู้สึกผมตอนนั้นก็แบบดีใจในความเสียใจครับไม่เคยเห็นเขามีแฟนเลย เขาคบกันไปจนถึง ม.6 ครับ เลิกกันช่วงสงกราน
รู้สึกว่าผู้ชายจะมีผู้หญิงอื่นนะครับ ขอเรียกไอ่แว่นนะครับหมั่นไส้ ผมเห็นเขาทะเลาะกันในซุ้มวันสงกราน มันผลักเพื่อนผม(ผู้หญิงที่ผมแอบชอบ)ล้มหัวเขาแตก ผมก็เลยเข้าไปห้ามมันก็ยังจะเข้ามาดึงผู้หญิงอีก ผมก็เลยสวนมันไปหมัดนึงเต็มเบ้าหน้าเลย มันเลิกบ้าไปซักพักเลยครับ
ผมก็พาผู้หญิงไปทำแผลที่บ้านเพื่อนครับก็มีแผลนิดหน่อยแต่เขาร้องไห้ไม่ได้เจ็บแผลนะครับเจ็บใจมากกว่า
ผมเห็นไอ่แว่นมันตามาดูมาก็มาขอโทษผู้หญิง ผมคิดว่าเขาคงจะดีกันก็คิดว่ากูคงหมาแล้วแหล่ะ แต่ไม่ใช่ครับ ผู้หญิงเขาก็บอกว่าไม่ต้องมายุ่งอะไรกันอีกแล้ว เขาก็บอกมันว่าผมเนี่ยแอบคุยกับเขามาได้ซักพักล่ะ(ทั้งที่จริงไม่ได้คุยกันเลย) ไอ่แว่นมันเลยโกรธครับเดินเข้ามาหาผมล่ะมาถามว่าจริงหรอ ผมก็เลยตอบว่าจริง ก็เลยสวนไปยังทำกับเขาได้ทำไมเขาจะทำกับไม่ได้ มันก็จะต่อยผมแต่มันก็เหมือนจะนึกว่าผมเพิ่งต่อยไม่ไปเมื่อกี้แทบน็อค
มันก็เลยเลิกกับผู้หญิงแล้วผมก็ไม่เจอหน้ามันกับเพื่อนผมอยู่ด้วยกันแล้วเห็นบางครั้งเวลาอยู่ห้องเดียวกัน แต่ไม่ค่อยคุยกันแบบเมื่อก่อนแล้ว
ผมก็กลั้นใจทักผู้หญิงไปตอนใกล้จบ ม.6 เพราะเห็นเขาลงเฟซว่าเขาได้ที่เรียนแล้ว ผมก็เลยทักไปยินดีด้วย เขาก็ตอบมาแล้วก็คุยกันยาวๆ
เหมือนเขาจะชอบผมนะแต่ผมก็คิดอะไรอยู่ตอนนั้นไม่รู้ว่าเป็นเพื่อนอาจจะเป็นอะไรที่ดีที่สุดแล้วมั้ง ไม่ได้ขอเป็นแฟนครับ
จนเขาเข้ามหาลัย ปีแรกมาเขาก็เซอรไพซ์ผมเลยครับ มีแฟนตั้งแต่เทอมแรก แต่เขาคบกันได้ไม่กี่เดือนครับก็เลิกกัน ผมกับเขาก็คุยกันมาเรื่อยๆตั้งแต่เขาเลิกกันได้ซักพักครับ คุยมาเรื่อยๆจน ตอนนี้ผมปี3แล้วครับเขาใส่รีเทรนเนอร์แล้วครับเขายังเหมือนเดิมครับน่ารักเหมือนเดิมเสมอ
ตอนนี้ผมกับเขาทั้งคู่โสดอยู่ ผมใจนึงก็อยากคบแต่กลัว่าคบกันแล้วจะเลิกแล้วก็กลับมาเป็นเพื่อนไม่ได้อีกแล้ว กลัวการที่ไม่ได้เป็นแบบนี้แล้ว
แต่โอกาสของผมกับเขาไม่ได้มีแบบนี้ตลอด ขอเสียงเชียร์ปลุกกำลังใจหน่อยครับ
มีอะไรแนะนำตอบใต้ล่างนี้เลยครับผม