เราเครียดมากก

แต่ก่อนเราเงียบตลอดเวลาแม่ด่าแต่เดียวนี้เราเริ่มด่าแล้วเพราะเรารู้สึกทนไม่ไหวกับแม่จริงๆเหตุเกิดจากตอนนั้นพ่อแม่เลิกกันแล้วแม่เครียดแล้วด่าเราตลอดว่าเป็นความผิดเราที่ทำให้แม่เลิกกับพ่อแต่เราแค่ตอนพ่อจ

คือเราเป็นนศ.พยาบาลของมหาลัยนึงไปแอบชอบ นศพ.คนนึงซึ่งหมอคนนี้ไม่ได้หล่อหรือเด่นกว่าใครๆเลยน่ะแต่เรารู้สึกถูกชะตาอ่ะ เวลามองเค้าแล้วเรายิ้มอ่ะ มันดูเป็นอะไรที่น้ำเน่าน่ะแต่มันก้เกิดขึ้นกับเราอ่ะ ในมหาล

เราเป็นเพื่อนกับคนๆหนึ่งรักกันมากสนิทกันมากและเราชอบด่ากันด้วยความที่สนิทอ่ะเลย ไม่คิดไรแล้วพอด่ากันมันเริ่มแรง เราไปด่ามันว่ามันขี้ร้องไห้แล้วมันคงแค้น มันเลยมาด่าเราว่าเราอ้วนเตี้ย :)ดำ แต่เราอ่ะไม่

เราเป็นคนที่อยู่กับคนภายนอกยิ้มง่ายขำง่ายทำให้บรรยากาศดีได้ค่อนข้างเก่ง แต่อีกโหมดนึงคือเราเป็นคนที่เชื่องช้า เบื่อ เหนื่อย ขี้เกียจ ไม่อยากทำอะไรล่องลอยไปวันๆเหมือนชีวิตเป๋ไปเป๋มา มีงานทำก็ไม่ไปทำงาน

เด็กคนนี้วันๆไม่ค่อยทำงาน ชอบโม้เรื่องเล่นคริปโต ยศแค่สิบโท สิบเอก มีแต่มอเตอร์ไซด์ อายุ24-25 ชีวิตจริงไม่ได้ไปด่าอะไรเขาหรอกนะ อยู่คนละแผนก คนละกอง ก่อนหน้าที่ฝันก็ไม่ได้นึกถึงเด็กคนนี้นานมากแล้วนะ

คือเรื่องมีอยู่ว่า...ตอนนี้เราอายุ 15 นะคะ แต่เหมือนกับว่า  ยิ่งเราโตขึ้น พ่อแม่ยิ่งกดดันเรามากขึ้นทุกวันๆ  เหมือนเราเกิดมาใช้ชีวิตให้พ่อแม่ ทำให้พวกเขามีความสุข ทั้งๆที่เรื่องบางเรื่องที่เร

คือเราอ่ะเป็นลูกคนเล็กสุดของบ้านและที่บ้านก็มีลูกสองคนละคือพี่เราเป็นผู้ชายส่วนเราเป็นผู้หญิงละคือเราอ่ะชอบโดนด่าโดนว่าตลอดแบบทำไมไม่รู้จักช่วยพ่อแม่หาเงินมาเกาะแต่พ่อแม่กินละคือเราอายุแค่14เองส่วนพี่

สวัสดีคะ ตอนนี้เช่าอยู่ที่เอื้ออาทรแห่งนึง มีปัญหากับห้องข้างล่างบ่อยมากคะเรื่องของน้ำจากห้องดิฉันซึมลงไปห้องของเขา ทั้งๆที่ห้องที่ดิฉันเช่าอยู่ก็มีน้ำซึมลงมาเช่นกันแต่ไม่เคยพูดว่าด่าใครเลยคะ ห้องข้าง

มีแม่ที่คอยด่าว่าเราว่าให้ทำคะแนนสอบสูงๆยิ่งสูงขึ้นก้ต้องทำคะแนนให่ได้ดีขึ้น!ไม่ใช่ว่าโตแล้วแย่ลง เราก้พยายามที่จะอธิบายให้แม่ฟังว่าโตขึ้นเนื้อหามันก้ยากขึ้นแต่แม่ก้ไม่ฟังเอาแต่ใจตัวเอง และเรามีความฝั

คือตามหัวข้อเลยค่ะ เราอยากคุยกับเพื่อนเราที่สนิทสมัยยังเป็นเด็กอ่ะแต่พอโตขึ้นเค้าเป็นก็คนที่ไม่ค่อยคุยกับใครแล้วก็ติดเกมด้วยอ่ะเราอยากคุยกะมันค่ะแต่วันๆมันเล่นเกมยุ่แต่ในบ้านอ่ะแม่มันก็อยากให้คุยกะเรา