เข้าเรื่องเลยแล้วกันนะครับ ผมมีเพื่อนต่างเพศอยู่คนนึง รู้จักกันตอนปี1 สนิทกันมากตอนนี้รวมๆก็จะ10ปีแล้ว เรา2คนมีนิสัยที่คล้ายๆกันหลักๆที่เหมือนกันคือการคบเพื่อนที่เน้นน้อยๆแต่เน้นคุณภาพ เพราะเรา2คนโดนเพื่อนเอาเปรียบบ่อย
ถ้าถามว่าสนิทกันแค่ไหน เรา2คนก็ช่วยเหลือไปมาหาสู่กันบ่อยมาก ผมไม่สบายเธอก็มาดูแลโทรถาม เธอไม่สบายผมก็ไปเยี่ยมไปดูแล ตอนเรียนก็ติวหนังสือด้วยกัน ตอนไปเรียนต่างประเทศเราก็คุยกันบ่อย กลับมาก็มีไปเที่ยวด้วยกัน กินข้าวด้วยกันก็บ่อย จนเพื่อนแซวว่าเป็นแฟนกัน
แต่....เรา2คนไม่ใช่แฟนกัน และเรา2คนก็ไม่เคยมีอะไรที่เกินเลย ตอนไปเที่ยวก็นอนคนละห้องตลอด และเราทั้งคู่ก็มีแฟนแล้ว เวลาเจอกันก็เอาปัญหามาเล่าสู่กันฟัง แต่ล่าสุดเธอป่วย เธอป่วยซึมเศร้า เกือบจะฆ่าตัวตายจากปัญหาชีวิตคู่และครอบครัว ผมทราบข่าวก็มาคอยดูแล โทรคุยให้เธอระบายเรื่องเครียดๆ พาเธอไปเที่ยว ซึ่งเรื่องนี้ผมคุยกับแฟนผมตลอด และบอกตลอดเวลาจะทำอะไร และแฟนผมก็บอกว่าเชื่อใจ แต่..น้ำเสียงคำพูดผมว่ามันไม่ใช่ ผมควรทำยังไงดีครับ ตลอดเวลาที่คบกันผมก็ไม่เคยนอกใจนะ แต่ผมก็เข้าใจเค้า นี้ถ้าเพื่อนเพศเดียวกันผมสบายไปแล้ว ไม่มาหนักใจแบบนี้ ใครมีปัญหาเคสแบบนี้บ้างครับ
คิดว่าผมสมควรคุยกับแฟนยังไงดีครับ และควรวางตัวแบบไหน
ถ้าถามว่าสนิทกันแค่ไหน เรา2คนก็ช่วยเหลือไปมาหาสู่กันบ่อยมาก ผมไม่สบายเธอก็มาดูแลโทรถาม เธอไม่สบายผมก็ไปเยี่ยมไปดูแล ตอนเรียนก็ติวหนังสือด้วยกัน ตอนไปเรียนต่างประเทศเราก็คุยกันบ่อย กลับมาก็มีไปเที่ยวด้วยกัน กินข้าวด้วยกันก็บ่อย จนเพื่อนแซวว่าเป็นแฟนกัน
แต่....เรา2คนไม่ใช่แฟนกัน และเรา2คนก็ไม่เคยมีอะไรที่เกินเลย ตอนไปเที่ยวก็นอนคนละห้องตลอด และเราทั้งคู่ก็มีแฟนแล้ว เวลาเจอกันก็เอาปัญหามาเล่าสู่กันฟัง แต่ล่าสุดเธอป่วย เธอป่วยซึมเศร้า เกือบจะฆ่าตัวตายจากปัญหาชีวิตคู่และครอบครัว ผมทราบข่าวก็มาคอยดูแล โทรคุยให้เธอระบายเรื่องเครียดๆ พาเธอไปเที่ยว ซึ่งเรื่องนี้ผมคุยกับแฟนผมตลอด และบอกตลอดเวลาจะทำอะไร และแฟนผมก็บอกว่าเชื่อใจ แต่..น้ำเสียงคำพูดผมว่ามันไม่ใช่ ผมควรทำยังไงดีครับ ตลอดเวลาที่คบกันผมก็ไม่เคยนอกใจนะ แต่ผมก็เข้าใจเค้า นี้ถ้าเพื่อนเพศเดียวกันผมสบายไปแล้ว ไม่มาหนักใจแบบนี้ ใครมีปัญหาเคสแบบนี้บ้างครับ