คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 2
เขียนตามนี้ค่ะแล้วส่งกลับไปให้เขาอ่าน.....การพูดจบมันไม่มีอะไรเป็นหลักฐาน
เขียนแบบที่เราให้มา น้องเค้าจะได้อ่านซ้ำ ทบทวนตัวเองได้ทุดเมื่อที่เจอปัญหากับตัวเขา
น้องเค้าควรที่จะปรับตัวให้เข้ากับคนอื่นให้ได้ และก็ไม่จำเป็นต้องมีเพื่อนมากมี1-2คนพอแล้วให้เป็นเพื่อนที่ดี
และไม่ต้องเอาทุกอย่างที่เพื่อนทำเก็บเอามาคิด ใครจะพูดอะไรก็ต้องปล่อย คนเราเกิดมาจากสิ่งแวดล้อมที่ต่างกัน
มันไม่มีทางได้ดั่งใจเราไปทุกเรื่อง ทุกที่เป็นแบบนี้ทั้งนั้น ต่างอายุ ต่างวัยต่างสถานที่
คนก็จะพัฒนาความยุ่งยากของแต่ละวัยของแต่ละคนต่างกันไปและมาอยู่รวมันมันจึงเป็นเรื่องที่ไม่เข้าใจ ผิดใจ
ต่างกันไป จบไปทำงานก็จะเจอปัญหาอีกอย่างที่คนทำงานเขาเจอกัน ถ้าไม่เริ่มคิดถึงชีวิตคนและ การปล่อยวางจะแย่
โรคเครียด โรคซึมเศร้าจะถามหาเพราะชีวิตเจอแต่สิ่งแย่ๆ
ไม่ต้องเก็บเรื่องที่คนอื่นพูดมาคิด แต่ควรจะคิดทุกเรื่องที่จะพูดกับคนอื่นว่าเขาจะรำคาญไหม?
เพราะมันก็ไม่ต่างกันกับ ที่น้องเก็บทุกเรื่องมาคิด มาเสียใจคือทำชีวิตแบบนี้คือน่าเบื่อ น่ารำคาญ
คนฟังเหมือนขยะที่ต้องคอยรับฟังปัญหาคนอื่น
ควรหาที่ทิ้งขยะขจัดปัญหาด้วยตัวเอง ไม่ใช่ด้วยการเล่า แต่ด้วยการเขียนค่ะ
เขียนสิ่งที่ทำให้เสียใจ โกรธเคือง เขียนบันทึกใส่กระดาษไว้ ลงวันเดือนปี
หาโหลใหญ่ๆใสๆมา1ใบ เขียนใส่จนกว่าจะเต็มหรือทุกๆ3เดือน ทุก1เดือนก็แล้วแต่ แล้วเอาไปเผา และอธิฐานให้ปัญหานั้นจบไปหายไปจากใจ
เพื่อเป็นการทำจิตให้ว่างไม่เช่นนั้นจะทับถม จมปรักกับปัญหาที่เข้ามาตลอดชีวิตหาทางออกให้ใจว่างไม่ได้
ไปเล่าให้คนอื่นฟังมีแต่คนฟังเขารำคาญต้องคิดตรงนี้ด้วย บางทีเขาก็เหนื่อยกับชีวิตแต่ต้องมาฟังตนอื่น
แต่เขาจะพูดหรือไม่ ลองคิดดูว่า ถ้าเป็นน้องต้องไปนั่งฟังปัญหาคนอื่นจะรำคาญไหม ไม่มีใครชอบค่ะ
บางทีคนฟังเขาก็มีปัญหา เหมือนเราเอาปัญหาไปทบให้เขาไม่รู้ตัว อย่าคิดแค่หาคนฟัง
เราต้องมีวิธีจัดการปัญหากับจิตใจของเราเอง เวลามีปัญหาให้หยิบจดหมายนี้ขึ้นมาอ่าน จะช่วยให้ได้คิดก่อนที่จะพูด/!
เรื่องบางเรื่องต้องเขียนแรง เขียนให้ชัดเจน การพูดการเขียนที่อ่อนโยน สุภาพบางคนเข้าไม่ถึงค่ะ ต้องชัดเจน
บอกเขาให้คิดในแง่ดี และให้คิดถึงใจคนอื่น และขอให้เขาคิดให้กว้าง
บอกน้องว่าการเขียนที่คุณทำให้เขาหยิบขึ้นมาอ่านได้ทุกครั้งที่มีปัญหา เพราะคุณจะตอบแบบนี้ทุกครั้ง
หวังว่าวิธีนี้คงช่วยให้คุณจขกท.ได้ ถ้ามันแรงไปก็ปรับแต่ง/ตัดข้อความออกไป แต่ที่จำเป็นหนักแน่นอย่าตัด
คือเราต้องการให้เขารู้สึกค่ะว่า การระบายความรู้สึกควรคิดถึงใจคนอื่น
เรื่องเล่า
เคยมีเพื่อนโทรมาเล่าปรับทุกข์ตั้งแต่2ทุ่มถึงตี4เรื่องในครอบครัว ซึ่งเราก็ฟังเพราะคิดว่าจะช่วยเพื่อนให้บรรเทากับกับความทุกข์
แต่ฟังไปฟังมาคือมันอะไร คุณไม่คิดแก้ปัญหาอะไร กะพูดหาแค่คนฟัง ระบายความทุกข์ตัวเองแต่เราเช้าต้องทำงาน
ครั้งที่3เราเลยวางสายข้างโทรศัพท์ให้เขาเล่าให้พอใจแล้วเราไปนอน เจอกันเขาก็ไม่กล้าทัก เราก็แค่กล่าวสวัสดี แล้วยิ้มให้
ไม่ได้เก็บอะไรมาคิด แต่แค่อยากให้เขาคิดเอง คนอื่นเขาก็มีปัญหาไม่ใช่แค่ตัวเขาคนเดียว
เขียนแบบที่เราให้มา น้องเค้าจะได้อ่านซ้ำ ทบทวนตัวเองได้ทุดเมื่อที่เจอปัญหากับตัวเขา
น้องเค้าควรที่จะปรับตัวให้เข้ากับคนอื่นให้ได้ และก็ไม่จำเป็นต้องมีเพื่อนมากมี1-2คนพอแล้วให้เป็นเพื่อนที่ดี
และไม่ต้องเอาทุกอย่างที่เพื่อนทำเก็บเอามาคิด ใครจะพูดอะไรก็ต้องปล่อย คนเราเกิดมาจากสิ่งแวดล้อมที่ต่างกัน
มันไม่มีทางได้ดั่งใจเราไปทุกเรื่อง ทุกที่เป็นแบบนี้ทั้งนั้น ต่างอายุ ต่างวัยต่างสถานที่
คนก็จะพัฒนาความยุ่งยากของแต่ละวัยของแต่ละคนต่างกันไปและมาอยู่รวมันมันจึงเป็นเรื่องที่ไม่เข้าใจ ผิดใจ
ต่างกันไป จบไปทำงานก็จะเจอปัญหาอีกอย่างที่คนทำงานเขาเจอกัน ถ้าไม่เริ่มคิดถึงชีวิตคนและ การปล่อยวางจะแย่
โรคเครียด โรคซึมเศร้าจะถามหาเพราะชีวิตเจอแต่สิ่งแย่ๆ
ไม่ต้องเก็บเรื่องที่คนอื่นพูดมาคิด แต่ควรจะคิดทุกเรื่องที่จะพูดกับคนอื่นว่าเขาจะรำคาญไหม?
เพราะมันก็ไม่ต่างกันกับ ที่น้องเก็บทุกเรื่องมาคิด มาเสียใจคือทำชีวิตแบบนี้คือน่าเบื่อ น่ารำคาญ
คนฟังเหมือนขยะที่ต้องคอยรับฟังปัญหาคนอื่น
ควรหาที่ทิ้งขยะขจัดปัญหาด้วยตัวเอง ไม่ใช่ด้วยการเล่า แต่ด้วยการเขียนค่ะ
เขียนสิ่งที่ทำให้เสียใจ โกรธเคือง เขียนบันทึกใส่กระดาษไว้ ลงวันเดือนปี
หาโหลใหญ่ๆใสๆมา1ใบ เขียนใส่จนกว่าจะเต็มหรือทุกๆ3เดือน ทุก1เดือนก็แล้วแต่ แล้วเอาไปเผา และอธิฐานให้ปัญหานั้นจบไปหายไปจากใจ
เพื่อเป็นการทำจิตให้ว่างไม่เช่นนั้นจะทับถม จมปรักกับปัญหาที่เข้ามาตลอดชีวิตหาทางออกให้ใจว่างไม่ได้
ไปเล่าให้คนอื่นฟังมีแต่คนฟังเขารำคาญต้องคิดตรงนี้ด้วย บางทีเขาก็เหนื่อยกับชีวิตแต่ต้องมาฟังตนอื่น
แต่เขาจะพูดหรือไม่ ลองคิดดูว่า ถ้าเป็นน้องต้องไปนั่งฟังปัญหาคนอื่นจะรำคาญไหม ไม่มีใครชอบค่ะ
บางทีคนฟังเขาก็มีปัญหา เหมือนเราเอาปัญหาไปทบให้เขาไม่รู้ตัว อย่าคิดแค่หาคนฟัง
เราต้องมีวิธีจัดการปัญหากับจิตใจของเราเอง เวลามีปัญหาให้หยิบจดหมายนี้ขึ้นมาอ่าน จะช่วยให้ได้คิดก่อนที่จะพูด/!
เรื่องบางเรื่องต้องเขียนแรง เขียนให้ชัดเจน การพูดการเขียนที่อ่อนโยน สุภาพบางคนเข้าไม่ถึงค่ะ ต้องชัดเจน
บอกเขาให้คิดในแง่ดี และให้คิดถึงใจคนอื่น และขอให้เขาคิดให้กว้าง
บอกน้องว่าการเขียนที่คุณทำให้เขาหยิบขึ้นมาอ่านได้ทุกครั้งที่มีปัญหา เพราะคุณจะตอบแบบนี้ทุกครั้ง
หวังว่าวิธีนี้คงช่วยให้คุณจขกท.ได้ ถ้ามันแรงไปก็ปรับแต่ง/ตัดข้อความออกไป แต่ที่จำเป็นหนักแน่นอย่าตัด
คือเราต้องการให้เขารู้สึกค่ะว่า การระบายความรู้สึกควรคิดถึงใจคนอื่น
เรื่องเล่า
เคยมีเพื่อนโทรมาเล่าปรับทุกข์ตั้งแต่2ทุ่มถึงตี4เรื่องในครอบครัว ซึ่งเราก็ฟังเพราะคิดว่าจะช่วยเพื่อนให้บรรเทากับกับความทุกข์
แต่ฟังไปฟังมาคือมันอะไร คุณไม่คิดแก้ปัญหาอะไร กะพูดหาแค่คนฟัง ระบายความทุกข์ตัวเองแต่เราเช้าต้องทำงาน
ครั้งที่3เราเลยวางสายข้างโทรศัพท์ให้เขาเล่าให้พอใจแล้วเราไปนอน เจอกันเขาก็ไม่กล้าทัก เราก็แค่กล่าวสวัสดี แล้วยิ้มให้
ไม่ได้เก็บอะไรมาคิด แต่แค่อยากให้เขาคิดเอง คนอื่นเขาก็มีปัญหาไม่ใช่แค่ตัวเขาคนเดียว
แสดงความคิดเห็น
น้องสาวโทรมาระบาย/ถามปัญหาจนเราเครียดไปด้วย มีวิธีการปฏิเสธยังไงคะ ไม่อยากคุยด้วยแล้ว
ขอระบายหน่อยนะคะ ลูกพี่ลูกน้องเราอายุห่างกันแค่ปีเดียว อยู่คนละบ้าน แต่รั้วเดียวกันค่ะ น้องเป็นคนคิดมาก แบบมากๆมาตั้งแต่เด็กๆแล้วค่ะ จะมาปรึกษาเราตลอดตั้งแต่สมัยเรียน เรื่องจะประมาณเพื่อนไม่คุยด้วย เพื่อนในห้องแบน (แต่จริงๆเราแอบไปถามเพื่อนน้อง จะแค่เพราะน้องเราเงียบเกินไป ประมาณว่าคุยได้ แต่ไม่สนิท) ทำไมเพื่อนไปคุยกับคนอื่นทำไมไม่คุยกับหนู เราก็พูดแนะนำไปตามประสาเด็กๆ ถูกบ้างผิดบ้าง เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ
พอขึ้นมหาลัยก็มาปรึกษา/ระบาย ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องเพื่อนในสาขา เข้ากับเพื่อนใหม่ไม่ได้ เรื่องอาจารย์ น้องชอบคิดว่าอาจารย์ลำเอียง กดคะแนนน้องมากกว่าเพื่อน เรื่องเมท เพื่อนในห้องไม่สะอาด โทรมาร้องไห้บ่อยๆ มาหาเราที่หอจนเมทเรารำคาญ ซึ่งเราก็เคยบ่นๆไปว่า น้องคิดมากเกินไป น้องก็จะเถียงว่า "พี่ไม่ได้เจออย่างหนูนี่" พอเราบอกว่ามันปกติ พี่ก็เคยเจอ ก็จะบอกว่า "พี่เก่งไงเลยผ่านไปได้" หลังๆถ้าน้องจะมาหาจะให้ไปคุยกันที่ร้านข้าวแทน เกรงใจเมท
พอทำงาน ก็โทรมาปรึกษาเรื่อยๆ อาทิตย์ละครั้งสองครั้ง เรื่องที่ทำงานมีปัญหา เจอลูกค้าวีนใส่ หัวหน้าดุบ้าง ซึ่งเราก็รับฟัง หลังๆไม่ได้ให้คำปรึกษามาก เพราะขี้เกียจเถียง บวกกับไม่รู้ว่าจะพูดยังไง ไม่ให้ทำร้ายจิตใจไปอีก แต่ช่วงนี้เราก็เครียดงานของเรามากๆ น้องก็โทรมาหาบ่อยขึ้น บางครั้งโทรมาตอนเราทำงาน พอบอกว่าขอทำงานก่อนได้มั๊ย ก็จะ "พี่ฟังหนูนิดนึง หนูไม่รู้จะไปถามใคร" พอเราไม่รับโทรศัพท์ ก็จะตัดพ้อว่า "ขนาดพี่ยังไม่สนใจหนูเลยเหรอ"
เราเครียดมากค่ะ งานเราเองก็แทบจะเอาตัวไม่รอด แล้วเราก็ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญ บางทีเผลอพูดอะไรไปเวลารำคาญ หรือหงุกหงิด ก็ต้องมานั่งคิดมากว่า น้องมันจะโอเคมั๊ยนะ พอบอกให้ลองโทรหาจิตแพท หรือ นักจิตวิทยา ก็จะโกรธ บอกเราว่าน้องเป็นคนบ้า
* * * * * คำถาม มีวิธีปฏิเสธเวลาน้องโทรมายังไงให้ซอฟที่สุดคะ เคยพูดไปตรงๆ ว่าพี่ก็เครียดเหมือนกัน โดนตัดพ้อว่า พี่ไม่อยากคุยกับหนูเหรอ หนูไม่มีใครคุยด้วยละนะ แล้วก็บรรยายมาอีกครึ่งชั่วโมง 555
ขอบคุณทุกคำตอบล่วงหน้าค่ะ