สวัสดีค่ะ ขอเริ่มเรื่องก่อนเลยว่า เราอยู่มหาลัยค่ะ อายุก็จะ 20 จะบรรลุนิติภาวะแล้ว เราเข้ามหาลัยมา เราเห็นเพื่อนๆโทรคุยกับพ่อแม่ทุกวัน เล่าเรื่องต่างๆให้ฟังบ้าง เล่าทุกเรื่องที่อยากเล่า เราอ่ะมีแฟนค่ะ แต่เราไม่ได้บอกให้เค้ารู้ แฟนเราเด็กกว่าเรา แต่อยู่คนละจังหวัดเลย เพราะเรามาเรียนมหาลัย แล้ววันนี้เราก็ตัดสินใจบอกเค้า ว่าเราอ่ะมีคนคุยนะ(ยังไม่กล้าบอกว่ามีแฟนเลยลองเชิงบอกว่ามีคนคุย) เรานึกไงไม่รู้พูดไป แม่ก็บอกมาว่า แล้วเองจะไปคุยกันทำไม เหมือนแม่ไม่เข้าใจเรา เราเลยแถๆบอกว่าก็คุยกันนานแล้ว(แต่ไม่ได้บอกว่าคบนะ ไม่ได้บอกด้วยว่าคบว่าคุยกันมาปีกว่าแล้ว เพราะรู้ว่าเค้าจะต้องเป็นแบบนี้ เราเลยรอเวลาที่เราโตกว่านี้หน่อย) แม่ก็บอกว่าจะคุยทำไม ย้ำๆอยู่อย่างงั้น เราก็เลยบอกว่า ก็คุยก็ไม่เห็นเป็นไร ตอนมัธยมที่คุยกันหนูก็ได้เกรด 3.9 มหาลัยที่พ่อแม่ตั้งใจให้เข้าหนูก็ติด พอเทอม 1 เกรดมหาลัยก็ 3.6กว่า คือเราไม่ได้จะอวดนะ เราอยากพูดแบบนี้ให้เค้ารู้ว่า การมีคนคุยมันไม่ได้มีผลกระทบอะไรกับเรื่องเรียนเลยจริงๆ มันอยู่ที่ตัวเรา ไปๆมาๆเค้าก็บอกคุยเฉยๆได้ แค่อย่าชอบกันอะไรแบบนี้ คือเราจุกเลย เราไม่กล้าจะเปิดใจคุยเรื่องอื่นต่อ เค้าเหมือนไม่เข้าใจเรา เราอิจฉาจริงๆเราเห็นเพื่อนๆที่คุยกันกับพ่อแม่ทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเรื่องไหน เราก็แค่อยากบอกเค้า ไม่อยากโกหกแล้วด้วยว่ามีแฟน เราเข้าใจว่าเค้าห่วง แต่อยากให้เข้าใจเรามากกว่านี้แล้วคอยให้คำแนะนำอะไรแบบนี้ เราไม่ได้โกรธแม่ แต่เราแค่น้อยใจ ทำไมแม่ถึงไม่เข้าใจเราสักนิดก็ยังดี เราอยากคุยกับแม่ทุกเรื่องบ้างเหมือนเพื่อนๆที่คุยกับแม่ อยากให้แม่เข้าใจ นี่ขนาดเราบอกว่าแค่คนคุยแม่ยังขนาดนี้ ถ้าบอกความจริงว่าคบจะขนาดไหน เรากลัวจริงๆ บางครั้งเราก็คืดว่า บางทีไม่ต้องบอกก็ได้มั้ง พอบอกก็เป็นแบบนี้ตลอด แต่ก็นั้นแหละ มามหาลัยเราก็อยากจะบอกเค้าอยากให้รู้อะไรแบบนี้ แต่แม่ไม่เข้าใจเรา เราจะทำยังไงต่อดีขอคำแนะนำได้มั๊ยคะ แล้วเดี๋ยวเราจะโทรไปหาแม่