“แม้ต้องนับ 1 เป็นครั้งที่ 100 จะไม่ยอมท้อถอย จนกว่าสิ่งที่รอคอยจะมาถึง”

เคยบ่นกับตัวเองกันมั้ยคะ ว่าทำไมเวลาที่เราเบื่อ เราท้อแท้ 
ทำไมถึงไม่มีใครคอยให้กำลังใจ เข้าใจเรา หรือซัพพอร์ตเรา 
เราคนหนึ่งแหล่ะที่บ่นแบบนี้ แถมบ่นออกมาดังพอที่มันจะเข้าไมค์โทรศัพท์ด้วย 
แต่ไม่ใช่ว่าเราโทรศัพท์คุยระบายกับใครนะ ก็บ่นกับตัวเองนี่แหล่ะ บางทีนะโคตรท้อ 
ต้องแอบร้องไห้คนด้วย เพราะมันก็ไม่รู้จะบอกใครจริงๆ อ่ะ 
จะบ่นกับเพื่อน เพื่อนก็มีปัญหาเหมือนกัน จะบ่นกับเพื่อนที่ทำงานมันก็โดนนายด่ามาพร้อมกันๆ กับเรา 
จะเล่าให้แฟนฟังนางก็ช่างยุ ออกปะล่ะ! เอะอะก็จะลาออก ถ้าออกแล้วจะเอาอะไรกินล่ะค่ะคุณขา

เพื่อนที่เป็นที่ระบายได้ดีที่สุดสำหรับเราคงเป็น facebook 
บางทีเราก็ตั้งสเตตัสด่าบ้าง บ่นบ้าง 
แล้วตั้งค่าเป็นเราเห็นคนเดียวอะไรแบบนั้นประมาณว่าขอให้ได้ระบายสักนิดเหอะ 
วันก่อนขณะกำลังคิดแคปชั่นจะบ่นอะไรดี ก็ไถจอไปเรื่อยๆ แล้วมันก็มีฟีดขึ้นมา 
จำไม่ได้ว่าเพจไหน แต่เค้าแชร์โฆษณาตัวนี้ของคิงเพาเวอร์
กดดูคลิปได้ตรงนี้ค่ะ
แล้วก็มีเขียนกำกับท้ายว่าผลงาน ต่อ ธนญชัย ผู้กำกับชื่อดัง เห็นชื่อคุ้นๆ เลยลองจิ้มดู 

“ขอให้เชื่อว่าเราทำได้ เราไม่ใช่คนขี้แพ้ ไม่ได้เป็นคนอ่อนแอ
แต่เราคือคนๆหนึ่ง คนที่จะบอกกับตัวเองว่าตั้งแต่นี้เป็นต้นไป
เราจะไม่กลัว และจะไม่มีอะไรที่คนอย่างเราทำไม่ได้.....เพราะทุกการเดินทาง จะทำให้เราไม่อยู่ที่เดิม”

(ก๊อปปี้อาจไม่เป๊ะ แต่แมสเซจในโฆษณามันประมาณนี้ค่ะ)

รอบที่ 1 ผ่านไป เมื่อกี๊เค้าพูดว่าอะไรบ้างนะ กดเพลย์อีกรอบ และอีกรอบ ฟังจบ 3 รอบ 
ประโยคที่ก้องอยู่ในหัว คือ เพราะทุกการเดินทาง จะทำให้เราไม่อยู่ที่เดิม 
เรากลับมานั่งคิดตาม แปลว่าเวลาที่เราลงมือพยายามทำอะไรซ้ำๆ ถึงมันจะยังไม่สำเร็จหรือบรรลุเป้าหมาย 
แปลว่าเราจะเคลื่อนที่ไปข้างหน้าไม่หยุดอยู่กับที่ซินะ 
แค่มันไม่อยู่ที่เดิมถึงจะยังไม่ถึงจุดหมายแต่มันก็มาไกลจากจุดเริ่มต้นแล้ว 
ตอนนั้นมันเหมือนได้รับพลังบางอย่าง 
รู้สึกเหมือนมีคนนั่งข้างๆแล้วตบบ่า แต่ไม่ได้พูดอะไร
รู้สึกว่าคนที่จะให้กำลังใจเราได้ดีที่สุดคือตัวเราเอง เพราะตัวเราอยู่กับเราตลอดเวลา 
อยากให้มันว่างมันก็ว่างให้ อยากระบายก็พูดกันได้ตลอด 
อยากได้กำลังใจก็พูดออกมาแค่นั้นเอง เราเองน่าจะได้ยินเสียงตัวเองชัดที่สุด 
คนเรามันก็ต้องมีเฟลกันบ้างแหล่ะ แต่ถึงเฟลก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะยอมแพ้กับเรื่องนั้นๆ ซะหน่อย

เอาจริงๆ ช่วงแรกของโฆษณาเรายังไม่ค่อยอินสักเท่าไหร่...สะดุดหูกับคำพูดมากกว่า 
จนมาจะจบโฆษณานี่แหล่ะที่รู้สึกแบบมันทำให้น้ำตารื้น
ตอนที่ภาพคนในสนามฟุตบอลเลสเตอร์โบกธงที่เป็นธงสีฟ้าๆ เหมือนผ้าคราม 

(โอ้โห 0_0...เลสเตอร์เป็นแชมป์ในรอบ 132 ปี เป็นเราคงท้อหมดหวังไปตั้งแต่ 32 ปีแล้วแหล่ะ)
 

ต้องยอมรับผู้กำกับเค้าเลือกภาพได้ดี มันรู้สึกภูมิใจ ดีใจยังบอกไม่ถูก 

แล้วก็ตอนที่น้องๆ ที่ได้รางวัลนักดนตรีระดับโลก

ดูความดีใจของน้องๆ แล้วรู้สึกเราก็รู้สึกดีใจไปกับเค้าด้วยถึงแม้จะไม่ใช่ญาติก็ตาม

ก็เลยแอบเซิชดูว่าประกวดดนตรีนี่เกี่ยวอะไรกับคิงเพาเวอร์ด้วย
ถึงได้รู้ว่าคิงเพาเวอร์สนับสนุน การประกวดวงดุริยางค์เครื่องเป่านานาชาติ
มีคนเข้าประกวดหลายพันคน แต่เด็กไทยเราชนะได้นี่ก็ไม่ธรรมดานะจ๊ะ

ผู้กำกับโฆษณาตัวนี้เค้าไม่ธรรมดาจริงๆ เลยไปเซิชชื่อ ต่อ ธนญชัย ว่าคือใครนะ 
ชื่อคุ้นๆ เค้าคือคนที่กำกับโฆษณา สสส. จนเครียดกินเหล้า กับ ให้เหล้าเท่ากับแช่ง ซึ่งเป็นคำพูดที่ติดปากมากในตอนนั้น
ไม่แปลกใจแล้วว่าทำไมโฆษณาตัวนี้ของคิงเพาเวอร์ถึงถูกถ่ายทอดออกมาได้ดีแบบนี้ 
พี่เค้าเป็นผู้กำกับที่ได้รับรางวัล Cannes Lion Gold 
จากการกำกับหนังสั้นโฆษณาของสมูทอี เบบี้ เฟซ โฟม ปี 2549 
ที่มีเภสัชหญิงชื่อพี่อ้อยแล้วมีวัยรุ่นเดินเข้ามาบอกว่าผู้กำกับบอกให้ทำหน้ามันๆ หน่อย  

ใครที่กำลังเฟล เบื่อ เซ็ง ก็ลองไปดูโฆษณาตัวนี้ดูแล้วกัน 
เผื่อว่าจะรู้สึกดีขึ้นแบบเรา คิดว่าที่โฆษณามันฟีดขึ้นมาคงใช่เรื่องบังเอิญ 
น่าจะมาจากไมค์ที่กูเกิ้ลได้ยินเลยฟีดคิงเพาเวอร์มาให้กำลังใจ 
เหมือนเวลาที่เราอยากเที่ยวไหนถ้าไมค์มันได้ยินสักพักใน Facebook เราก็จะขึ้นที่พักจังหวัดนั้นๆ ขึ้นมา 
เทคโนโลยีนี่มันก็มีประโยชน์เหมือนกันเนาะ

...ก่อนที่จะเป็นคนที่ได้รับการยอมรับ จะผ่านกระบวนการที่ไม่ถูกยอมรับมาก่อนเสมอ — พี่ต่อ ธนญชัย...