ตามหัวข้อเลยค่ะเราเป็นเด็กอยู่ ม.1
ซึ่งเป็นเด็กที่อายุยังเเล้วต้องเจอกับปัญหาของทางบ้านช่วงนี้ตั้งแต่เปิดเทอมที่2เรากับพ่อทะเลาะกันทุกวัน
บ่อยขึ้นๆจนทะเลาะกันวันละ2รอบได้
บางครั้งเราเเค่คุยกับพ่อก็เริ่มหงุดหงิดต่างฝ่ายต่างขึ้นเสียงใส่กันเราก็ชอบหนีไปอยู่ในห้องเงียบๆเราก็พยายามคิดตลอดว่าพ่อเป็นคนเลี้ยงเรามาพยายามคิดในแง่บวกมาโดยตลอดแต่ก็ทะเลาะกันเหมือนเดิม ฐานะทางบ้านของเราก็พอมีพอกินเรากับพ่อเริ่มทะเลาะกันทุกวันตั้งแต่พ่อกับแม่เถียงกันจ่ายเรื่องค่าเทอมเราจะเข้าข้างแม่มากกว่าเพราะแม่เป็นคนจ่ายค่ากินขนมเราอาทิตย์ละ200บาทถ้าคิดเป็นเทอมแน่นอนว่าต้องเสียเยอะกว่าค่าเทอมเพราะว่าค่าเทอมราวๆ2000กว่าบาท มีงานหรือกิจกรรมอะไรเราก็ขอเงินแม่ตลอดแต่พ่อกลับบอกว่าให้ช่วยกันจ่ายค่าเทอมแล้วมันก็เป็นที่มาที่เราทะเลาะกับพ่อจนถึงทุกวันนี้ พ่อเป็นคนที่แก่แล้วค่ะอายุราวๆ50กว่าๆพ่อก็ดีแข็งแรงดีค่ะพ่อไม่ค่อยยอมรับค่ะว่าเราเป็นลูกเพราะคิดว่าเราเป็นลูกชู้ เรามีพี่2คน พี่คนกลางก็ทะเลาะกับพ่อเหมือนเราแหละค่ะทุกวัน พ่อเป็นคนที่ขี้เหนียวมกๆเล่นเกมคุยกับคนในเกมคุยด้วยแล้วดูมีความสุขกว่าคนในครอบครัว ชอบเปิดเพลงเสียงดังเหมือนไม่แคร์สายตาคนในครอบครัว
ชอบบ่นชอบหาเรื่องคนในครอบครัวด่าเสียงดังพูดคำหยาบให้ลูกๆได้ยินเล่นเกมแล้วหัวร้อนก็จะพูดคำหยาบแล้วมันก็เป็นเรื่องปกติของเด็กไปแล้วที่พูดคำหยาบตัวอย่างที่ไม่ดีพอเราพูดกับเพื่อนแบบกูอะไรอย่างงี้พ่อก็จะมองเราด้วยสายตาที่เหมือนอยากด่าเรามากๆ พ่อไม่ดื่มเหล้าสูบบุหรี่แต่แม่ก็มีบ้างชอบมาว่าแม่ประมาณว่าไม่ชอบกลับบ้านไปอ่อยผู้ชาย
(แม่เราอายุราวๆกับพ่อแม่ไม่ทำหรอกค่ะเรารู้นิสัยแม่ดี)
แต่แม่เมาแค่ไหนก็กลับบ้านได้ทุกครั้งไม่เคยขอให้คนในบ้านมารับ พ่อชอบบ่นให้เรากับพี่ฟังมาบ่นลับหลังต่อหน้าแม่ก็ชวนทะเลาะมีอีกหลายๆเรื่องเราเหนื่อยกับพ่อมากจนบางครั้งคิดอยากให้พ่อหย่ากับแม่แต่เราคิดอยู่นะว่าเราต้องมาเสียใจทีหลังเราร้องไห้กับทุกครั้ง ควรทำยังไงดีค่ะจะผ่านเรื่องพวกนี้ไปได้
ขอบคุณที่อ่านกันมานะคะ
เยอะไปหน่อยมันอึดอัดมานานแล้ว^^
ทะเลาะกับพ่อทุกวัน
ซึ่งเป็นเด็กที่อายุยังเเล้วต้องเจอกับปัญหาของทางบ้านช่วงนี้ตั้งแต่เปิดเทอมที่2เรากับพ่อทะเลาะกันทุกวัน
บ่อยขึ้นๆจนทะเลาะกันวันละ2รอบได้
บางครั้งเราเเค่คุยกับพ่อก็เริ่มหงุดหงิดต่างฝ่ายต่างขึ้นเสียงใส่กันเราก็ชอบหนีไปอยู่ในห้องเงียบๆเราก็พยายามคิดตลอดว่าพ่อเป็นคนเลี้ยงเรามาพยายามคิดในแง่บวกมาโดยตลอดแต่ก็ทะเลาะกันเหมือนเดิม ฐานะทางบ้านของเราก็พอมีพอกินเรากับพ่อเริ่มทะเลาะกันทุกวันตั้งแต่พ่อกับแม่เถียงกันจ่ายเรื่องค่าเทอมเราจะเข้าข้างแม่มากกว่าเพราะแม่เป็นคนจ่ายค่ากินขนมเราอาทิตย์ละ200บาทถ้าคิดเป็นเทอมแน่นอนว่าต้องเสียเยอะกว่าค่าเทอมเพราะว่าค่าเทอมราวๆ2000กว่าบาท มีงานหรือกิจกรรมอะไรเราก็ขอเงินแม่ตลอดแต่พ่อกลับบอกว่าให้ช่วยกันจ่ายค่าเทอมแล้วมันก็เป็นที่มาที่เราทะเลาะกับพ่อจนถึงทุกวันนี้ พ่อเป็นคนที่แก่แล้วค่ะอายุราวๆ50กว่าๆพ่อก็ดีแข็งแรงดีค่ะพ่อไม่ค่อยยอมรับค่ะว่าเราเป็นลูกเพราะคิดว่าเราเป็นลูกชู้ เรามีพี่2คน พี่คนกลางก็ทะเลาะกับพ่อเหมือนเราแหละค่ะทุกวัน พ่อเป็นคนที่ขี้เหนียวมกๆเล่นเกมคุยกับคนในเกมคุยด้วยแล้วดูมีความสุขกว่าคนในครอบครัว ชอบเปิดเพลงเสียงดังเหมือนไม่แคร์สายตาคนในครอบครัว
ชอบบ่นชอบหาเรื่องคนในครอบครัวด่าเสียงดังพูดคำหยาบให้ลูกๆได้ยินเล่นเกมแล้วหัวร้อนก็จะพูดคำหยาบแล้วมันก็เป็นเรื่องปกติของเด็กไปแล้วที่พูดคำหยาบตัวอย่างที่ไม่ดีพอเราพูดกับเพื่อนแบบกูอะไรอย่างงี้พ่อก็จะมองเราด้วยสายตาที่เหมือนอยากด่าเรามากๆ พ่อไม่ดื่มเหล้าสูบบุหรี่แต่แม่ก็มีบ้างชอบมาว่าแม่ประมาณว่าไม่ชอบกลับบ้านไปอ่อยผู้ชาย
(แม่เราอายุราวๆกับพ่อแม่ไม่ทำหรอกค่ะเรารู้นิสัยแม่ดี)
แต่แม่เมาแค่ไหนก็กลับบ้านได้ทุกครั้งไม่เคยขอให้คนในบ้านมารับ พ่อชอบบ่นให้เรากับพี่ฟังมาบ่นลับหลังต่อหน้าแม่ก็ชวนทะเลาะมีอีกหลายๆเรื่องเราเหนื่อยกับพ่อมากจนบางครั้งคิดอยากให้พ่อหย่ากับแม่แต่เราคิดอยู่นะว่าเราต้องมาเสียใจทีหลังเราร้องไห้กับทุกครั้ง ควรทำยังไงดีค่ะจะผ่านเรื่องพวกนี้ไปได้
ขอบคุณที่อ่านกันมานะคะ
เยอะไปหน่อยมันอึดอัดมานานแล้ว^^