ผิดไหมครับถ้าผมจะเป็นผู้ชายขี้น้อยใจถ้าเจอเหตุการณ์แบบนี้ ?

หลายๆเรื่องที่ผมพยายามจะปลงๆไปสักทีแต่มันก็วนลูบมาเกิดขึ้นซ้ำอีก
*พ่อโทรมาตอนเรียนพิเศษแล้วบอกว่าให้อาหารปลาหน่อย ทั้งๆที่ผมกำลังนั่งเรียนพิเศษ
  ผมก็ตอบไปลืมหรอว่าเรียนพิเศษวันนี้ สักพักผมก็วางสายแล้วก็กลับไปเรียนแบบหมดอารมณ์จะเรียน
*พูดเรื่องโทรศัพท์ไปหลายเดือนมากกกว่าจะพังแล้ว บอกทั้งพ่อทั้งแม่เลย สุดท้ายก็ตอบมาทุกรอบว่าใช้ได้อยู่ก็ใช้ไป
ผมก็เออใช้ได้ใช้ไปเหอะ แต่มันก็น่าหงุดหงิดจริงๆนะใช้มา3ปีแล้ว ไม่เคยงอแงเลย เครื่องละไม่เกิน5000 ไม่เคยซ่อม ไม่ใช้เล่นเกมมาเกือบ2ปี ใช้ดีๆเครื่องค้างเอง แฮงค์บ้าง รีสตาร์ทเอง ลองแก้หลายวิธีก็ช่วยไรแทบไม่ได้ 
*เรียนดีบ้างไม่ดีบ้างปะปนไป แต่ที่เจ็บสุดคือตอนเรานึกได้ตอนป.3ว่าเคยสอบได้ที่5ของห้อง คำที่จำได้ไม่ลืมจากปากพ่อคือ *ทำไมไม่ได้ที่1* ผมก็ไม่ได้คิดไรเพราะตอนนั้นคือดีที่สุดแล้ว ตอนนี้ก็ถือว่าไม่แย่ไร แต่พ่อแม่เขาก็รู้สึกเฉยๆกับเราอยู่ ไม่รู้เพราะอะไร ทั้งๆที่น้องเวลาเกรดออกเขาจะเหมือนมีอารมณ์ร่วมด้วย โดยเฉพาะเวลาน้องได้คณิตเกรด4บ่อยๆ 
*เราสอบติดแลกเปลี่ยน แต่ไม่มีคำยินดีหรือดีใจไรเลย ถามว่าไปแลกเปลี่ยนได้ไรกลับมานู้นนี่นั้น เราก็รู้แก่ใจแหละว่ายังไงก็ไม่มีตังให้เราไป แต่คำพูดเค้าดูไม่ยินดีกับเราเลย รู้งี้เราไม่ควรไปสอบดีกว่า บางคนบ้านเขาพร้อมจะให้ไป แต่ตัวเขาสอบไม่ติดเอง แต่เราสอบติดกลับไม่ได้ไป เหมือนบั่นทอนจิตใจเปล่าๆ
สุดท้ายผมก็แค่เหมือนคนขาดกำลังใจ ไม่มีไฟที่จะทำอะไรบางอย่าง พอผมหายเหนื่อยแล้วกลับมาอ่านกระทู้ตัวเองก็จะรู้สึกตลกๆหน่อย5555
ขอบคุณครับ : )