สวัสดีครับ ขอบันทึกกระทู้แห่งความทรงจำไว้อีกอัน หลังจากขี่จักรยานอันเป็นที่รักมาสิบกว่าปี เสี่ยงเกิดอุบัติเหตุมาหลายครั้ง สุดท้ายผมก็ได้ประสบการณ์ใหม่ให้ชีวิตมีรสชาติอีกครั้ง
หลังจากหันหน้ามาท่องเที่ยวด้วยมอเตอร์ไซค์อยู่สองปี ผมกลับรู้สึกรักการขี่จักรยานมากกว่า มันเรียบง่าย ธรรมดาๆ ไม่ต้องแสวงหาอะไรมาก แค่ได้ขี่เล่น ความสุขอยู่ใกล้ๆนี่แหละ ขออนุญาตงดดราม่านะ ผมก็พยายามจะไม่โทษใครทั้งสิ้น กรรมเป็นผลจากการกระทำในอดีตส่งผลถึงปัจจุบัน จริงๆอุบัติเหตุกับจักรยานก็มีกันตลอดนะ เพียงแต่หลายๆท่านไม่ได้มาบันทึกไว้ หรือไม่มีโอกาสอีกเลย เอาสั้นๆง่ายๆดีกว่านะ เริ่มจากตัวเองก่อน
น่าจะบ่ายวันที่ 25 พฤศจิกายน 62 ผมรู้สึกตัว นอนอยู่บนเตียง ไฟสว่างจ้า สายอะไรต่ออะไรเต็มตัวไปหมด เกิดอะไรวะเนี่ย จำอะไรไม่ได้เลย แล้วก็มีพยาบาลมาถาม ลุงไปทำอะไรมาจำได้ไหม ก็บอกว่า ขี่มอเตอร์ไซค์ล้มครับ คิดว่างั้นนะ เริ่มรู้ละ ว่านอนอยู่ห้องไอซียูเลยนะเรา รู้สึกตัวอีกทีญาติมาเต็ม แล้วเรื่องราวก็ค่อยๆประติดประต่อกันขึ้นจนได้
ปั่นจักรยานมาสิบกว่าปี แล้วผมก็โดนจนได้ แงๆๆๆ ผมผิดตรงไหน...
หลังจากหันหน้ามาท่องเที่ยวด้วยมอเตอร์ไซค์อยู่สองปี ผมกลับรู้สึกรักการขี่จักรยานมากกว่า มันเรียบง่าย ธรรมดาๆ ไม่ต้องแสวงหาอะไรมาก แค่ได้ขี่เล่น ความสุขอยู่ใกล้ๆนี่แหละ ขออนุญาตงดดราม่านะ ผมก็พยายามจะไม่โทษใครทั้งสิ้น กรรมเป็นผลจากการกระทำในอดีตส่งผลถึงปัจจุบัน จริงๆอุบัติเหตุกับจักรยานก็มีกันตลอดนะ เพียงแต่หลายๆท่านไม่ได้มาบันทึกไว้ หรือไม่มีโอกาสอีกเลย เอาสั้นๆง่ายๆดีกว่านะ เริ่มจากตัวเองก่อน
น่าจะบ่ายวันที่ 25 พฤศจิกายน 62 ผมรู้สึกตัว นอนอยู่บนเตียง ไฟสว่างจ้า สายอะไรต่ออะไรเต็มตัวไปหมด เกิดอะไรวะเนี่ย จำอะไรไม่ได้เลย แล้วก็มีพยาบาลมาถาม ลุงไปทำอะไรมาจำได้ไหม ก็บอกว่า ขี่มอเตอร์ไซค์ล้มครับ คิดว่างั้นนะ เริ่มรู้ละ ว่านอนอยู่ห้องไอซียูเลยนะเรา รู้สึกตัวอีกทีญาติมาเต็ม แล้วเรื่องราวก็ค่อยๆประติดประต่อกันขึ้นจนได้