สวัสดีเราจะมาเล่าเรื่องราวชีวิต เอาสั้นๆง่ายๆ
เราอายุ19. ตอนนี้เรามีเเฟนคนนึง ซึ้งเราผูกข้อมือกันถูกต้องตามประเพณี เราคยกันตั้งเเต่ เดือน3. ปี62. เเละเเต่งกันเดือน5. ปี 62. ด้วยเงิน20,000. บาท เราคบกับเเฟนมาก็อุปสรรคเยอะเเยะเเต่ก็ข้ามผ่านไปได้เราช่วยเเฟนเราทุกอย่างตั้งที่คบกัน ค่างวดรถอะไรส่งให้ตลอดไม่มีตังเราก็เอาเเหวนเราไปจำนำเพื่อเอาตังมาส่งรถจนเดือนกันยายน เราท้องเราเเพ้ท้องหนัก กินอะไรไม่ได้ เราทำงานร้านอาหารเราเหม็นไปหมดทำงานไม่ได้เราต้องออกจากงาน พอเราออกจากงานเเฟนเราที่ไม่มีงานทำอยู่เเล้ว ก็เลยไม่มีเงินจ่ายค่างวดรถ ทำให้ค้างค่างวดรถทั้งหมด4. งวด เราเครียดที่เราไม่มีตังจ่ายค่างวดรถทั้งๆที่เราก็ต้องส่งเเชร์เดือนละ1,500. ตัวญาติทางเเฟนก็ไม่มีการช่วยเหลือเราเเต่อย่างใด จนตอนนี้
ธันว่าคม 62. เรากลับไปทำงานได้ประมาณ 2. เดือนเพราะด้วยค่างวดรถที่ค้างมากเกินไป กับที่เรากังวลว่าเราจะไม่มีตังให้ลูกเรา ตอนนี้เราท้องได้7. เดือน ภายในสองเดือนที่เรากลับมาทำงาน เราต้องหาค่างวดรถ ทั้งหมด 4. งวด งวดละ2,500. ก็เปนเงินหมื่นนึง ซึ้งเเฟนก็ยังไม่ได้งานทำ เราต้องออกค่ากินเรากับเเฟนเราค่ารถ ค่าโทรสัพ ทุกอย่างอยู่ที่เรา เเระวันนึงเเฟนก็อยากกลับไปยุบ้านเขา ซึ้งจะเอาเราไปด้วย เเต่เราก็ไม่อยากไปเพราะบ้านเราใกล้ที่ทำงาน เเค่เดินข้ามถนนก็ถึงที่ทำงาน ด้วยความที่สงสารเขา ที่มายุบ้านเรา คงเหงาคงคิดถึงบ้าน ก็เลยกลับไปยุบ้านเขา เเระเรื่องราวก็เกิดขึ้น เรามายุบ้านเขา ได้เกือบสองเดือน เเระท้องเราก็ใกล้ออกเต็มที เราเลยเล่นเเชร์ไว้ 1. วง วงละ30,000. ส่งเดือนละ3,000 เราต้องส่งค่าเเชเดือนละสามพันบาท เเระก็ต้องหาค่ารถให้เเฟนเดือนละ2500. เเระก็ออกตังค่ากินที่ทำงานให้เเฟน เพราะเเฟนพึ่งได้งานเราทำเเบบนี้ตลอดสองเดือนที่ยุบ้านเเม่เเฟน เราไปทำงานทุกวัน ไปตั้งเเต่7.00-19.00 น. ทุกวัน เเต่เงินก็ยังไม่พอใช้ เรากังวลว่าจะไม่มีเงินซื้อของให้ลูก เราเลยให้เเฟนเรา เล่นเเชร์ วง10,000. 1มือ มือละ1,000บาท. 10. วันส่งที เดือนนึงก็3,000. บาทเท่ากัน ส่งมาได้งวดนึงเเม่เเฟนรุ้เเระโวยวายว่าเปนภาระ ทะเลาะกับเเฟนเรา เราเลยตัดสินใจที่จะส่งเอง เท่ากับเราต้องหาเงินเดือนละ6,000. เพื่อส่งเเชร์ เราเลยคุยกับเเม่เราว่าจะกลับมายุบ้าน เพราะเราต้องรับภาระมากขึ้นเราไม่สามารถวิ่งรถไปกลับที่ทำงานเราได้วันละเป็น10ๆโล เราเลยเลือกที่จะกลับมาอยู่บ้าน เพราะถ้าเรายุบ้านเเม่เเฟน เราก็ไม่ไมีเงินช่วยออกค่าอยู่ค่ากิน ปกติก็ช่วยเขาได้เเค่เดือนละนิดหน่อยเพราะต้องเอาเงินไปจ่ายค่ารถให้ลูกชาย เขาเพราะไฟเเนนจะมายึด 14. ธันวาคม62เราเลยตัดสินใจกลับมายุบ้านเพื่อลดค่าใช้จ่ายในตัวเรา เพื่อนำเงินไปส่งเเชเเระรีบเก็บเงินให้ลูกเพราะลูกใกล้คลอดเเล้ว เเล้วเเฟนเราก็ทะเลาะกับเเม่เรา เเระก็จะย้ายออกมาหาห้องเช่า ซึ้งเราก็ยอมออกจากบ้านอีกครั้งเพื่อมาอยู่เปนเพื่อนเเฟน กลางดึกเเม่เขาโทรมาต่อว่าเเฟนเเละลามมาด่าเรา ว่า "เราเลว โครตเลวว่าอะไรนิดหน่อยกันไม่ได้ อยู่บ้านเขาถ้วยชามก็ไม่เคยล้างซักใบ ทำให้ทุกอย่าง กับคงกับข้าว "เราได้ยินจากโทรสัพเเฟนเราประมานนนี้เพราะเเฟนเราพยายามไม่ให้เราได้ยิน
......ใช่อยู่บ้านเขาเราไม่ค่อยได้ช่วยงานบ้าน เพราะเราต้องไปทำงานเเต่เช้า กลับก็ดึก วันไหนวันหยุดถึงได้ทำ
เเต่เขาก็ไม่เคยอยู่เหน ไม่ไปทำงานก็เล่นไพ่
....าใยอมรับเขาทำกับข้าวกินประจำ เเต่เราก็ช่วยออก เเต่เดือนนึงก็ไม่เยอะอะไร เพราะเราต้องส่งค่ารถให้ลูกเค้าเเระค่าเเชเราอีก ค่ากินเเฟนกับเราอีก เดือนเเต่ละเดือนเลยเหลือไม่เยอะ
เราเลยคิดมากเเระอึดอัด ไม่รุ้จะระบายให้ใครฟัง
"เราเเค่อย่างรุ้ว่าเราเป็นคนผิดใช่ไหม เราเเย่อย่างที่เขาพูดหรอ มันเเย่ขนาดนั้นเลยหรอ เเต่ในใจเราคิดว่าเราไม่ผิด เราช่วยลูกเขาทุกอย่าง ลูกเขาไม่เคยส่งเสียเราเลย เราไม่เคยว่าเราเเค่กลับมาเซฟตัวเรา. เราเลยกลายเป็นคนเลวไป เเบบั้นหรอ เราอึดอัดที่จะพูด ถ้าเราจะคิดว่าเราไม่ผิดจะได้ไหม
#เเระอยากบอกอะไรเเม่ผัวไว้หน่อย อย่าเอาหนูไปโฆษณากลับชาวบ้านเลยว่าอยู่กับลูกสะใภ้เเม่ท้อง7-8 เดือนไม่ทำอะไรซักอย่าง เพราะมัวเเต่ทำงานหาเงินมาให้ลูกผลาญทุกเดือน เดือนละครึ่งหมื่นคล่อนหมื่น หนูหล่ะอ๊ายยยยยยยยยยยย อายยยยยยยมากกกกกก ไม่รุ้จะเอาหน้าไปมุดตรงไหนดี
มาเล่ากันให้ฟังเเค่นี้เเหละเพราะตัวเราคิดว่าตัวเราไม่ผิด อึดอัดที่เจอคำพูดเเม่ผัวว่าเรา "เลว". ก็เเค่อย่างรุ้เราทำขนาดนี้เรียกเลว เเละลูกเเม่อ่ะเขาเรียกอะไร
#กเเต่เราก็ยังไม่เลิกกับเเฟนนะ เพราะเราคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องที่ต้องเลิกกัน
......อึดอัด
.......อยากระบาย
........นอนไม่หลับ
เราสงสัยค่ะ ช่วยอ่านเรื่องราวของเราเเล้วลงความเห็นหน่อยค่ะ
เราอายุ19. ตอนนี้เรามีเเฟนคนนึง ซึ้งเราผูกข้อมือกันถูกต้องตามประเพณี เราคยกันตั้งเเต่ เดือน3. ปี62. เเละเเต่งกันเดือน5. ปี 62. ด้วยเงิน20,000. บาท เราคบกับเเฟนมาก็อุปสรรคเยอะเเยะเเต่ก็ข้ามผ่านไปได้เราช่วยเเฟนเราทุกอย่างตั้งที่คบกัน ค่างวดรถอะไรส่งให้ตลอดไม่มีตังเราก็เอาเเหวนเราไปจำนำเพื่อเอาตังมาส่งรถจนเดือนกันยายน เราท้องเราเเพ้ท้องหนัก กินอะไรไม่ได้ เราทำงานร้านอาหารเราเหม็นไปหมดทำงานไม่ได้เราต้องออกจากงาน พอเราออกจากงานเเฟนเราที่ไม่มีงานทำอยู่เเล้ว ก็เลยไม่มีเงินจ่ายค่างวดรถ ทำให้ค้างค่างวดรถทั้งหมด4. งวด เราเครียดที่เราไม่มีตังจ่ายค่างวดรถทั้งๆที่เราก็ต้องส่งเเชร์เดือนละ1,500. ตัวญาติทางเเฟนก็ไม่มีการช่วยเหลือเราเเต่อย่างใด จนตอนนี้
ธันว่าคม 62. เรากลับไปทำงานได้ประมาณ 2. เดือนเพราะด้วยค่างวดรถที่ค้างมากเกินไป กับที่เรากังวลว่าเราจะไม่มีตังให้ลูกเรา ตอนนี้เราท้องได้7. เดือน ภายในสองเดือนที่เรากลับมาทำงาน เราต้องหาค่างวดรถ ทั้งหมด 4. งวด งวดละ2,500. ก็เปนเงินหมื่นนึง ซึ้งเเฟนก็ยังไม่ได้งานทำ เราต้องออกค่ากินเรากับเเฟนเราค่ารถ ค่าโทรสัพ ทุกอย่างอยู่ที่เรา เเระวันนึงเเฟนก็อยากกลับไปยุบ้านเขา ซึ้งจะเอาเราไปด้วย เเต่เราก็ไม่อยากไปเพราะบ้านเราใกล้ที่ทำงาน เเค่เดินข้ามถนนก็ถึงที่ทำงาน ด้วยความที่สงสารเขา ที่มายุบ้านเรา คงเหงาคงคิดถึงบ้าน ก็เลยกลับไปยุบ้านเขา เเระเรื่องราวก็เกิดขึ้น เรามายุบ้านเขา ได้เกือบสองเดือน เเระท้องเราก็ใกล้ออกเต็มที เราเลยเล่นเเชร์ไว้ 1. วง วงละ30,000. ส่งเดือนละ3,000 เราต้องส่งค่าเเชเดือนละสามพันบาท เเระก็ต้องหาค่ารถให้เเฟนเดือนละ2500. เเระก็ออกตังค่ากินที่ทำงานให้เเฟน เพราะเเฟนพึ่งได้งานเราทำเเบบนี้ตลอดสองเดือนที่ยุบ้านเเม่เเฟน เราไปทำงานทุกวัน ไปตั้งเเต่7.00-19.00 น. ทุกวัน เเต่เงินก็ยังไม่พอใช้ เรากังวลว่าจะไม่มีเงินซื้อของให้ลูก เราเลยให้เเฟนเรา เล่นเเชร์ วง10,000. 1มือ มือละ1,000บาท. 10. วันส่งที เดือนนึงก็3,000. บาทเท่ากัน ส่งมาได้งวดนึงเเม่เเฟนรุ้เเระโวยวายว่าเปนภาระ ทะเลาะกับเเฟนเรา เราเลยตัดสินใจที่จะส่งเอง เท่ากับเราต้องหาเงินเดือนละ6,000. เพื่อส่งเเชร์ เราเลยคุยกับเเม่เราว่าจะกลับมายุบ้าน เพราะเราต้องรับภาระมากขึ้นเราไม่สามารถวิ่งรถไปกลับที่ทำงานเราได้วันละเป็น10ๆโล เราเลยเลือกที่จะกลับมาอยู่บ้าน เพราะถ้าเรายุบ้านเเม่เเฟน เราก็ไม่ไมีเงินช่วยออกค่าอยู่ค่ากิน ปกติก็ช่วยเขาได้เเค่เดือนละนิดหน่อยเพราะต้องเอาเงินไปจ่ายค่ารถให้ลูกชาย เขาเพราะไฟเเนนจะมายึด 14. ธันวาคม62เราเลยตัดสินใจกลับมายุบ้านเพื่อลดค่าใช้จ่ายในตัวเรา เพื่อนำเงินไปส่งเเชเเระรีบเก็บเงินให้ลูกเพราะลูกใกล้คลอดเเล้ว เเล้วเเฟนเราก็ทะเลาะกับเเม่เรา เเระก็จะย้ายออกมาหาห้องเช่า ซึ้งเราก็ยอมออกจากบ้านอีกครั้งเพื่อมาอยู่เปนเพื่อนเเฟน กลางดึกเเม่เขาโทรมาต่อว่าเเฟนเเละลามมาด่าเรา ว่า "เราเลว โครตเลวว่าอะไรนิดหน่อยกันไม่ได้ อยู่บ้านเขาถ้วยชามก็ไม่เคยล้างซักใบ ทำให้ทุกอย่าง กับคงกับข้าว "เราได้ยินจากโทรสัพเเฟนเราประมานนนี้เพราะเเฟนเราพยายามไม่ให้เราได้ยิน
......ใช่อยู่บ้านเขาเราไม่ค่อยได้ช่วยงานบ้าน เพราะเราต้องไปทำงานเเต่เช้า กลับก็ดึก วันไหนวันหยุดถึงได้ทำ
เเต่เขาก็ไม่เคยอยู่เหน ไม่ไปทำงานก็เล่นไพ่
....าใยอมรับเขาทำกับข้าวกินประจำ เเต่เราก็ช่วยออก เเต่เดือนนึงก็ไม่เยอะอะไร เพราะเราต้องส่งค่ารถให้ลูกเค้าเเระค่าเเชเราอีก ค่ากินเเฟนกับเราอีก เดือนเเต่ละเดือนเลยเหลือไม่เยอะ
เราเลยคิดมากเเระอึดอัด ไม่รุ้จะระบายให้ใครฟัง
"เราเเค่อย่างรุ้ว่าเราเป็นคนผิดใช่ไหม เราเเย่อย่างที่เขาพูดหรอ มันเเย่ขนาดนั้นเลยหรอ เเต่ในใจเราคิดว่าเราไม่ผิด เราช่วยลูกเขาทุกอย่าง ลูกเขาไม่เคยส่งเสียเราเลย เราไม่เคยว่าเราเเค่กลับมาเซฟตัวเรา. เราเลยกลายเป็นคนเลวไป เเบบั้นหรอ เราอึดอัดที่จะพูด ถ้าเราจะคิดว่าเราไม่ผิดจะได้ไหม
#เเระอยากบอกอะไรเเม่ผัวไว้หน่อย อย่าเอาหนูไปโฆษณากลับชาวบ้านเลยว่าอยู่กับลูกสะใภ้เเม่ท้อง7-8 เดือนไม่ทำอะไรซักอย่าง เพราะมัวเเต่ทำงานหาเงินมาให้ลูกผลาญทุกเดือน เดือนละครึ่งหมื่นคล่อนหมื่น หนูหล่ะอ๊ายยยยยยยยยยยย อายยยยยยยมากกกกกก ไม่รุ้จะเอาหน้าไปมุดตรงไหนดี
มาเล่ากันให้ฟังเเค่นี้เเหละเพราะตัวเราคิดว่าตัวเราไม่ผิด อึดอัดที่เจอคำพูดเเม่ผัวว่าเรา "เลว". ก็เเค่อย่างรุ้เราทำขนาดนี้เรียกเลว เเละลูกเเม่อ่ะเขาเรียกอะไร
#กเเต่เราก็ยังไม่เลิกกับเเฟนนะ เพราะเราคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องที่ต้องเลิกกัน
......อึดอัด
.......อยากระบาย
........นอนไม่หลับ