ไม่คิดว่าจะเหนื่อยขนาดนี้มาก่อนเลย

ตอนนี้ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย รู้สึกเหมือนร่างกายไม่ค่อยไหว เลิกงานก็ตี1 แล้วเพราะรอลูกค้าออก กลับมาเกือบตี2 อากาศหนาวมากๆ ขับมอไซ 9 องศากลับหอ ตื่นเช้าไปเรียนอีก ควรจะเลือกอย่างใดอย่างนึงดีไหม ตอนแรกตั้งใจจะเรียนเพื่อยาย แต่เขาเสียไปต้นปีแล้ว เลยไม่รู้จะเรียนไปเพื่อใคร พึ่งอยู่ปี 1 เองค่ะ ต้องรับภาระค่าใช้จ่ายทุกอย่างเลย ทั้งค่ากิน ค่าหอ ค่ารถมอไซที่ต้องผ่อนเอง โชคดีที่ได้ทุนเรียน ตอนนี้ไม่มีแรงบันดาลใจ ไม่มีใครให้กำลังใจแล้ว ปกติจะโทรคุยกับยายตลอด ยังทำใจไม่ได้ด้วยเรื่องการสูญเสีย เพราะอยู่กับยายตั้งแต่เกิดเลย รู้สึกเหนื่อยมากจริงๆ ไม่พอดันมาเป็นโรคซึมเศร้าที่ไม่มีใครอยากเป็นอีก กินยามา 2 ปีแล้วยังไม่หายเลย พอมาเจอเรื่องยายยิ่งเป็นหนักเข้าไปอีก จะทำยังไงกับชีวิตที่เหลือดี ไม่กล้าฆ่าตัวตายด้วย กลัวทำแล้วไม่ตายเกิดมาพิการจะทรมานมากกว่า บ้านก็กลับไปอยู่ไม่ได้แล้วเพราะน้าผชอยู่ ไม่ค่อยถูกกับเขาตั้งแต่เด็กๆแล้ว โดนทำร้ายตบตีตลอด มีแต่ยายคอยปกป้อง กลับจากเลิกงานมาร้องไห้ทุกคืนเลยค่ะ ทั้งเหนื่อย ทั้งเพลีย อากาศก็หนาวมากๆ ผ้าห่มมีผืนเดียว ผ้าปูที่นอนยังไม่มีเลยค่ะ เจ้าของหอสงสารเลยเอาผ้าปูมาให้ผืนนึง คิดถึงยายมากๆ ไม่อยากอยู่คนเดียว คิดในหัวตลอดเลยว่าอยากไปอยู่กับยาย ไม่อยากจะคิดอะไรอีกแล้ว