ตอนนี้เรารู้ตัวแล้วว่า เพื่อนบ้านเขาก็มีดีของเขา เวียดนาม มาเล มีลีคอาชีพ มีแฟนบอลบ้าบอล ได้เวลาเรามาสนใจแค่ตัวเองจริงๆ

อะไรที่เรายังขาด และ ยังทำแบบผักชีโรยหน้า ก็แก้ตรงนั้น พูดง่าย ก็ดูทำยาก รถไฟฟ้ากว่าจะ เป็นแบบวันนี้ ล่อไปกี่ปี บ้านเราทำงานคล้าย ระบบ ข้าราชการถ้าองค์กรณ์ไหน ยังมีเรื่องของ ผู้มีทุน ผู้มีอำนาจ

  จริงๆเราอะไปได้ไกลมาก คนเก่งประเทศไทยเยอะมาก แต่ขาดโอกาส เพราะคำว่าพรรคพวก เพราะความเกรงใจในเม็ดเงิน ไม่สามารถทำเป็นเชิงธุรกิจจริงจังได้มาก เพราะ เจ้าสัวก็ ไม่อยากให้มีคู่แข่งเกิดมา ใกว้านซื้อ เอาเงินอุดไปก่อน ร้านโชว์ห่วยต้องตายสนิท ฉันต้องครองโลก การแข่งขันมันเลย ผูกขาด และ สายป่านน้อยย่อมตายก่อน

  ถามว่าเกี่ยวกับฟุตบอลตรงไหน ผมว่าคนที่ อ่านแล้ว ไม่คิดถึงแค่ฟุตบอล แต่มองว่า การจัดการ ระบบ มันใช้ร่วมกันได้หมด

  เราจะได้รู้ว่า เราช้าเพราะวัฒนธรรมเราเองนี่แหละ ลุกเดิน สะดุด ตัดขากันเอง ซ้ำไปซ้ำมา

  ตอนมีรบร่วมต้าน รักชาติสุดใจ ออกไปช่วยกัน พอสงครามสงบ เรามัดจะชอบหันมาตบกันเอง