เราโตมาในครอบครัวที่พึ่งตัวเองเป็นหลักไม่เบียดเบียนคนอื่นแม้กระทั่งคนในครอบครัวตัวเองหากไม่จำเป็นมากกกจริงๆ รับผิดชอบชีวิตตัวเองกันให้ได้น้อยครั้งมากที่จะเอ่ยปากวานขออะไรคนอื่น
ท้าวความไปช่วงต้นปีพ่อแฟนเราตกงานเค้าก็เลยต้องไปๆมาๆกรุงเทพต่างจังหวัด
ทำให้ลูกกับเมียต้องเดินทางไปทำงานเองแล้วพ่อเค้ามีความคิดจะให้ลูกซื้อรถไว้ใช้จะได้รับส่งแม่ด้วย
พอเราได้ยินเข้าก็ไม่อยากให้ซื้อเพราะค่าน้ำมันผ่อนดูแลไม่น้อยที่สำคัญแฟนเราเงินเดือนนิดเดียว
เราเลยเสนอว่าเอารถที่บ้านเราไปทำใหม่
แล้วเอาไปขายให้บ้านแฟนจะดีกว่ารถก็ดีๆซื้อมาราคาไม่น้อยแถมมีอะไรก็ยังคุยกันง่ายกว่าไปซื้อรถเต๊นท์
พ่อเราเอาไปทำหมดไปค่อนหนึ่งแสนห้าหมื่นบาทพ่อแฟนเราก็เร่งกับแฟนเราทุกวันว่าเค้าจะรีบกลับตจว. เมื่อไหร่รถจะเสร็จ
จนเราขับมาให้พ่อแฟนเริ่มติโน่นบ่นนี่ตัวรถถามว่าไหนจะอยู่ด้วยกันแล้วยังต้องขายให้อีกเราเลยต้องมาอาศัยอยู่บ้านเค้าเพราะจะรอจะไปทำเรื่องโอนสุดท้ายไม่ได้โอนเพราะพ่อแฟนโอนตังให้เราแต่แฟนบ่นว่าเกรงใจพ่อเค้าทุกวันเราเลยโอนเงินคืนให้
ก่อนหน้ารถจะเสร็จพ่อกับแม่เค้าก็ทะเลาะเรื่องรถแม่ไม่อยากให้ซื้อเพราะค่าใช้จ่ายบลาๆๆๆ
หลังจากนั้นรถจอดอยู่บ้านเค้าเรามีปัญหากับที่บ้านแม่แฟนเลยชวนมาอยู่ด้วยเราเลยมาอาศัยเค้าอยู่ช่วงที่พ่อเค้าอยู่จะคอยไปรับไปส่งลูกเมียทำงานไปกลับทุกวันแต่ตอนนี้เค้าย้ายกลับไปอยู่ตจว. เรื่องนี้เลยตกมาที่เราเพราะเคยพาแฟนไปหัดขับแล้วชนกระจกข้างไปหนึ่งที่จากนั้นเค้าไม่แตะอีกเลย
ซึ่งเราอึดอัดมากๆเพราะตอนเราอยู่ตจว.เราแทบไม่ได้แตะรถยนเลยยกเว้นตอนออกไปทำงานบางช่วงแต่กทม.ทั้งรถติดทั้งค่าน้ำมันไหนจะชีวิตเราอีกที่ต้องมานั่งตั้งหลักคิดใหม่ว่าจะเอายังไงกับชีวิตแล้วพ่อแฟนก็ถามตลอดว่าได้ไปรับไปส่งแม่ไหม
ส่วนแม่ก็วานให้เราไปส่งเวลาจะกลับก็line มาถามว่าไปรับไหม
เคยมีครั้งนึงไปรับแม่แล้วรถเสยข้างกระจกหักตกมาที่เราอีกเหตุผลหลักๆคือเราไม่อยากมานั่งรับผิดชอบเรื่องรถซะด้วยซ้ำ
และให้การไปรับไปส่งตกเป็นหน้าที่เรา
หรือเรามี mindset ว่าการออกไปทีถ้าเราต้องไปทำธุระหรือไปทำงานด้วยอันนี้ ok แต่ทุกวันคือไปรับ 1 กลับ 2 ไปรับ 3 กลับ 4
ทะเลาะกับแฟนทุกรอบที่ต้องเอ่ยว่าจะไปจนแฟนเอ่ยปากว่า
เค้าอยากหาคนที่ดีๆกับเค้ามากกว่าเรา
แม่เค้าขาไม่ค่อยดีแต่เวลาคนในบ้านเตือนก็จะไม่ฟังทั้งๆที่เคยผ่ากล้องมาแล้วเป็นแผลรอยเล็กๆเช่นทำงานในบ้านหนักเก็บนุ่นทำนี่ไม่ปล่อยวางความสะอาดในบ้านเวลามีงานแฟร์ก็ไปเดินกันสะขาไม่เป็นอะไรเลย
ล่าสุดเราตกเป็นคนขับรถต้องพาแฟนกับแม่แฟนไปหาพ่อที่ตจว.ทั้งๆที่เค้ายังไม่ได้ถามเราเลยว่าเราสะดวกไหมอยากไปรึป่าว
เราก็ไม่เข้าใจว่าเรามันไม่มีน้ำใจ
หรือเห็นแก่ตัวมากหรือเปล่าที่รู้สึกแบบนี้แต่กับตัวเราเรื่องอื่นถ้าเค้าขอเราทำให้ได้แน่ๆแต่กับเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องเดียวที่รู้สึกว่าเราไม่อยากจะทำให้
มันต้องมีทางแก้อื่นที่งานเค้าไม่มากระทบเวลาเราแต่ก็ยังคิดไม่ออกว่าควรจะทำยังไงดีช่วยวิเคราะห์ทีคะนั่งคิดถึงคนรู้จักรอบตัวว่ามีใครต้องมานั่งทำแบบนี้บ้างก็คิดไม่ออก.อยากหาจุดที่ทำให้เราไม่เครียดและเค้าเดินทางสบายเหมือนกัน
มีใครต้องรับหน้าที่ไปรับไปส่งพ่อแม่แฟนไปทำงานบ้างไหมคะ ถ้าไม่อยากทำคือคนเห็นแก่ตัวหรือแล้งน้ำใจไหม
ท้าวความไปช่วงต้นปีพ่อแฟนเราตกงานเค้าก็เลยต้องไปๆมาๆกรุงเทพต่างจังหวัด
ทำให้ลูกกับเมียต้องเดินทางไปทำงานเองแล้วพ่อเค้ามีความคิดจะให้ลูกซื้อรถไว้ใช้จะได้รับส่งแม่ด้วย
พอเราได้ยินเข้าก็ไม่อยากให้ซื้อเพราะค่าน้ำมันผ่อนดูแลไม่น้อยที่สำคัญแฟนเราเงินเดือนนิดเดียว
เราเลยเสนอว่าเอารถที่บ้านเราไปทำใหม่
แล้วเอาไปขายให้บ้านแฟนจะดีกว่ารถก็ดีๆซื้อมาราคาไม่น้อยแถมมีอะไรก็ยังคุยกันง่ายกว่าไปซื้อรถเต๊นท์
พ่อเราเอาไปทำหมดไปค่อนหนึ่งแสนห้าหมื่นบาทพ่อแฟนเราก็เร่งกับแฟนเราทุกวันว่าเค้าจะรีบกลับตจว. เมื่อไหร่รถจะเสร็จ
จนเราขับมาให้พ่อแฟนเริ่มติโน่นบ่นนี่ตัวรถถามว่าไหนจะอยู่ด้วยกันแล้วยังต้องขายให้อีกเราเลยต้องมาอาศัยอยู่บ้านเค้าเพราะจะรอจะไปทำเรื่องโอนสุดท้ายไม่ได้โอนเพราะพ่อแฟนโอนตังให้เราแต่แฟนบ่นว่าเกรงใจพ่อเค้าทุกวันเราเลยโอนเงินคืนให้
ก่อนหน้ารถจะเสร็จพ่อกับแม่เค้าก็ทะเลาะเรื่องรถแม่ไม่อยากให้ซื้อเพราะค่าใช้จ่ายบลาๆๆๆ
หลังจากนั้นรถจอดอยู่บ้านเค้าเรามีปัญหากับที่บ้านแม่แฟนเลยชวนมาอยู่ด้วยเราเลยมาอาศัยเค้าอยู่ช่วงที่พ่อเค้าอยู่จะคอยไปรับไปส่งลูกเมียทำงานไปกลับทุกวันแต่ตอนนี้เค้าย้ายกลับไปอยู่ตจว. เรื่องนี้เลยตกมาที่เราเพราะเคยพาแฟนไปหัดขับแล้วชนกระจกข้างไปหนึ่งที่จากนั้นเค้าไม่แตะอีกเลย
ซึ่งเราอึดอัดมากๆเพราะตอนเราอยู่ตจว.เราแทบไม่ได้แตะรถยนเลยยกเว้นตอนออกไปทำงานบางช่วงแต่กทม.ทั้งรถติดทั้งค่าน้ำมันไหนจะชีวิตเราอีกที่ต้องมานั่งตั้งหลักคิดใหม่ว่าจะเอายังไงกับชีวิตแล้วพ่อแฟนก็ถามตลอดว่าได้ไปรับไปส่งแม่ไหม
ส่วนแม่ก็วานให้เราไปส่งเวลาจะกลับก็line มาถามว่าไปรับไหม
เคยมีครั้งนึงไปรับแม่แล้วรถเสยข้างกระจกหักตกมาที่เราอีกเหตุผลหลักๆคือเราไม่อยากมานั่งรับผิดชอบเรื่องรถซะด้วยซ้ำ
และให้การไปรับไปส่งตกเป็นหน้าที่เรา
หรือเรามี mindset ว่าการออกไปทีถ้าเราต้องไปทำธุระหรือไปทำงานด้วยอันนี้ ok แต่ทุกวันคือไปรับ 1 กลับ 2 ไปรับ 3 กลับ 4
ทะเลาะกับแฟนทุกรอบที่ต้องเอ่ยว่าจะไปจนแฟนเอ่ยปากว่า
เค้าอยากหาคนที่ดีๆกับเค้ามากกว่าเรา
แม่เค้าขาไม่ค่อยดีแต่เวลาคนในบ้านเตือนก็จะไม่ฟังทั้งๆที่เคยผ่ากล้องมาแล้วเป็นแผลรอยเล็กๆเช่นทำงานในบ้านหนักเก็บนุ่นทำนี่ไม่ปล่อยวางความสะอาดในบ้านเวลามีงานแฟร์ก็ไปเดินกันสะขาไม่เป็นอะไรเลย
ล่าสุดเราตกเป็นคนขับรถต้องพาแฟนกับแม่แฟนไปหาพ่อที่ตจว.ทั้งๆที่เค้ายังไม่ได้ถามเราเลยว่าเราสะดวกไหมอยากไปรึป่าว
เราก็ไม่เข้าใจว่าเรามันไม่มีน้ำใจ
หรือเห็นแก่ตัวมากหรือเปล่าที่รู้สึกแบบนี้แต่กับตัวเราเรื่องอื่นถ้าเค้าขอเราทำให้ได้แน่ๆแต่กับเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องเดียวที่รู้สึกว่าเราไม่อยากจะทำให้
มันต้องมีทางแก้อื่นที่งานเค้าไม่มากระทบเวลาเราแต่ก็ยังคิดไม่ออกว่าควรจะทำยังไงดีช่วยวิเคราะห์ทีคะนั่งคิดถึงคนรู้จักรอบตัวว่ามีใครต้องมานั่งทำแบบนี้บ้างก็คิดไม่ออก.อยากหาจุดที่ทำให้เราไม่เครียดและเค้าเดินทางสบายเหมือนกัน