คือเพื่อนเราเป็นเด็กเรียนดีมาแต่เด็ก ตอนนี้ก็มีวานดีๆทำ เรายังอิจฉามันเลย
แต่ก็นะ เพื่อนเราเล่าให้ฟังว่า แม้ตอนนี้นางจะอายุ 30 ปลายเหยียบ 40 แล้ว
แต่พ่อแม่ก็ไม่เคยเชื่อใจนาง นางยังไม่แต่งงานนะ
คือถ้านางไปนอนหอใกล้ที่ทำงาน พ่อแม่นางต้องคิดว่านางลากผู้ชายมานอนด้วยตลอด
แล้วก็พยายามถามๆ เหมือนไม่อยากให้ไปไหน อยากให้อยู่แต่บ้าน
หนักเข้า ถ้านางไปเที่ยวก็จะโดนเหน็บว่าทำไมไม่ทำงาน
ถ้าไปเที่ยวกับแฟนแบบไปเช้าเย็นกลับ บางทีก็โดนว่าว่าจะมีคนมองไม่ดี ไปเที่ยวกับผู้ชาย
เค้าจะหาว่าเป็นลูกสาวที่พ่อแม่ไม่สั่งสอน
ทั้งๆที่ความจริง นางก็ไม่เคยลากใครไปนอนหอ แล้วก็ทำแต่งานงกๆ
นางบอกว่านางพยายามทำทุกอย่างเพื่อก้าวผ่านคำว่าผู้หญิง ตั้งใจเรียน หางานดีๆทำ เป็นลูกที่ดี
แต่นางก็ไม่สามารถผ่านคำๆนี้ไปได้ นางจะได้ยินทุกครั้งว่า "ก็เพราะเป็นผู้หญิงไงล่ะ"
เหมือนที่บ้านเค้าชอบคิดว่า เป็นผู้หญิงจะต้องทำตัวเสียหายตลอด
จนตอนนี้เพื่อนเราเป็นโรคเครียดไปละ
เราจะปลอบเพื่อนยังไงดี หรือใครมีคำแนะนำบ้าง
เพื่อนเราจะทำยังไงดี หรือเราจะช่วยนางยังไง สงสาร
เพื่อนฝากมาถามค่ะ พ่อแม่ไม่เคยเชื่อใจเพราะเป็นลูกสาว
แต่ก็นะ เพื่อนเราเล่าให้ฟังว่า แม้ตอนนี้นางจะอายุ 30 ปลายเหยียบ 40 แล้ว
แต่พ่อแม่ก็ไม่เคยเชื่อใจนาง นางยังไม่แต่งงานนะ
คือถ้านางไปนอนหอใกล้ที่ทำงาน พ่อแม่นางต้องคิดว่านางลากผู้ชายมานอนด้วยตลอด
แล้วก็พยายามถามๆ เหมือนไม่อยากให้ไปไหน อยากให้อยู่แต่บ้าน
หนักเข้า ถ้านางไปเที่ยวก็จะโดนเหน็บว่าทำไมไม่ทำงาน
ถ้าไปเที่ยวกับแฟนแบบไปเช้าเย็นกลับ บางทีก็โดนว่าว่าจะมีคนมองไม่ดี ไปเที่ยวกับผู้ชาย
เค้าจะหาว่าเป็นลูกสาวที่พ่อแม่ไม่สั่งสอน
ทั้งๆที่ความจริง นางก็ไม่เคยลากใครไปนอนหอ แล้วก็ทำแต่งานงกๆ
นางบอกว่านางพยายามทำทุกอย่างเพื่อก้าวผ่านคำว่าผู้หญิง ตั้งใจเรียน หางานดีๆทำ เป็นลูกที่ดี
แต่นางก็ไม่สามารถผ่านคำๆนี้ไปได้ นางจะได้ยินทุกครั้งว่า "ก็เพราะเป็นผู้หญิงไงล่ะ"
เหมือนที่บ้านเค้าชอบคิดว่า เป็นผู้หญิงจะต้องทำตัวเสียหายตลอด
จนตอนนี้เพื่อนเราเป็นโรคเครียดไปละ
เราจะปลอบเพื่อนยังไงดี หรือใครมีคำแนะนำบ้าง