เราโสดมา ปีกว่าแล้ว เราก็ไม่ได้ปิดใจหรือปิดกั้นตัวเองนะ เปิดโอกาสให้คนที่เข้ามานะ แรกๆก้คุยสนุก แต่พอเค้าเริ่มเข้าหาเรามากขึ้นมากลับรู้ว่าสึกอึดอัด รำคาญ ไม่อยากคุยด้วย จนสุดท้ายเราก็ผลักเขาออกไป เป้นแบบนี้มาตลอด บางครั้งเราก็สงสารคนที่เข้ามานะ เขาเข้ามาด้วยใจแคร์เราใส่ใจเราทุกอย่าง แต่เรากลับผลักเขาออกไป เราไม่ได้จมอยู่กับอดีตนะ แต่ทำไมถึงเริ่มต้นไหม่ไม่ได้สักที บางครั้งเราคิดว่าการเป็นโสดก็ไม่ได้แย่ มีความสุขดี ไปไหนมาไหนไปต้องรายงานใคร จริงๆก็แอบสงสัยว่าจริงๆแล้วคนที่เข้ามาเขาไม่ใช่ หรือเราชินกับการอยู่คนเดียว #แต่ในใจลึกๆเราก็อยากมีใครสักคนนะ
ทำไมถึงเริ่มต้นไหม่กับใครไม่ได้สักที