อยากรู้ว่าการเป็นลูกคนเดียว ทุกคนเป็นแบบผมไหม

ผมอายุ 28 ปีล่ะครับ ปัจจุบันทำงานประจำอยู่บริษัทหนึ่ง 

ปกติตั่งแต่เด็ก พ่อแม่ แยกทางกัน และพ่อเพิ่งกลับมาอยู่กับแม่ เนื่องจากพ่อป่วยเป็นผู้ป่วยจิตเวช
แม่มีผมตอน อายุ 30+กว่า บางทีเราคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่อง อาจจะด้วยยุคสมัยที่เริ่มเปลี่ยน แม่ผมเป็นคนหัวโบราณ เจ้าระเบียบ
แต่แม่ผม เค้าก้ไม่ได้ตามใจนะครับ คือตอนเด็กอยากได้อะไร ต้องทำงานแรกเงิน เพื่อที่จะไปซื้อ รวมถึงเสื้อผ้าใส่เล่น ของที่อยากได้
ผมกับแม่ ไม่ค่อยคุยกัน เพราะคุยกันทีไรแม่ก้จะบอกว่าเราต้อง อดทน จะทำอะไรต้องอดทน ฐานะที่บ้านก้พอมีครับแต่ก้ไม่ได้มาก แม่ผมเป็นแม่ค้าธรรมดา
ผมแค่รู้สึกว่า บางเวลาที่เรามีเรื่อกอยากปรึกษา หรืออยากคุย พอเราไปคุยกับเค้าทำให้เรารู้สึกว่าเค้าไม่ค่อยรู้อะไรเท่าไหร่ 
ผมเองได้แต่เงียบ ฟัง แล้วก้ครับ แค่นั้น 
บ้างทีมันก้เหงา เหมือนกันไม่รู้ ว่าตัวเองทำอะไรอยู่ 
แฟน ผมเองก้มีนะครับ แต่บางทีเค้าจะสนแต่เรื่องของเค้ามากกว่า  
หลายๆ เรื่องที่ต้อฝคิดแล้วแก้ไข มันด้วยตัวเอง ท้อบ้าง ล้มบ้าง ร้องไห้ บ้าง  มันก้ทำได้แค่นี้   
ทุกวันบางทีเราต้องทำหน้า ให้ดูปกติ แต่ในใจเรามันเคลียดมากๆ เลย ทำได้แค่ตลกไปวันๆ

.....