ถ้าบ้านไม่มีความสุข ควรออกไปสร้างตัวเองหรืออดทนอยู่

ที่บ้านหัวสมัยก่อน เราพยายามอดทนอยู่กับคนที่บ้านที่ชอบกดดัน และความคิดเห็นต่างกันแทบทุกเรื่อง
อีกทั้งต้องทนสภาพแวกล้อมข้างบ้าน ที่ชอบเผือก ยกตัวอย่าง เช่น ดิฉันออกจากงานมาทำฟรีแลนด์ 
ขายของออนไลน์ พอจะมีฐานลูกค้าอยู่บ้าง เพราะทำมาตั้งแต่เรียน
บ้านดิฉันเปิดร้านค้า เจอคนเยอะในแต่ละวัน ข้างบ้านจะถามอยู่บ่อยๆ ทั้งที่เคยถามไปแล้ว  ไม่ทำงานหรอ ไม่ไปทำงานประจำหรอ ออกทำไม 
เด็กสมัยนี้ทำงานไม่ทน และชอบพูดจากระทบว่าดิฉันเกาะที่บ้านกิน ซึ่งดิฉันไม่เคยขอที่บ้านสักบาท 
มีมากมีน้อย ก็พยายามเป็นฝ่ายให้ ออกจากงานมามีเงินก้อน ก็ให้ก้อน ที่เหลือเก็บไว้กินไว้ใช้ ไม่ให้เป็นภาระใครระหว่างหางานใหม่
ตอนแรกมีความคิดจะหางานแถวบ้านเพราะเป็นห่วงคนที่บ้าน แต่วันนี้ทุกข์เหลือเกินอยู่ที่บ้านไม่เคยมีความสุขเลย
มีพี่เป็นโรคซึมเศร้า บางวันก็ทะเลาะกับแม่รุนแรง เสียสุขภาพจิต อับอายชาวบ้าน มองไม่ออกเลยว่าชีวิตจะเติบโตสร้างอนาคตจากสภาพแวดล้อมที่ไร้การสนับสนุนนี้ ได้ยังไง บางวันต้องออกไปส่งของลูกค้า ก็ไปไม่ได้เพราะต้องเฝ้าร้าน ไม่มีคนมาอยู่แทน 
ตอนนี้ไปสัมภาษณ์งานมา มีที่ได้แล้วแต่ไกลจากบ้าน ดิฉันจะไม่เห็นแก่ตัวใช่ไหมที่ปล่อยให้แม่อยู่กับพี่ 
ไปอยู่ตรงนั้นดิฉันแค่ไม่ต้องทนเสียสุขภาพจิตจากเรื่องการดูถูก  แต่ก็ใช่ว่าจะสบาย อยู่คนเดียว คิดคนเดียว
พยายามสร้างอะไรคนเดียวมันเหนื่อย