เมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมานี้ เรากำลังนั่งเขียนไดอารี่อยู่คนเดียวตรงโซฟาตรงห้องนั่งเล่นค่ะ
โดยห้องนั่งเล่นบ้านเราข้างนอกจะเป็นซอยที่มีบ้านหลังอื่นๆ หรือพูดง่ายๆคือ บ้านเราอยู่จะเป็นหลังเเรกของซอย ตรงซอยก็จะมีคนเดินเข้าออกอยู่เป็นประจำ
โซฟาจะตั้งอยู่ติดกะหน้าต่างบ้าน
เรากำลังเขียนเพลินๆ ไม่ได้เปิดเพลง เปิดทีวี หรือพัดลมนะคะ สักพักได้ยินเสียงคนหายใจถี่ๆมาใกล้ๆกะตรงที่เรานั่งค่ะ สักพักได้ยินเสียงก็อกแก็กมาจากตรงหน้าต่างค่ะ เหมือนเขาพยายามจะทำอะไรสักอย่าง
เรานั่งฟังอยู่แปบนึงเพื่อให้แน่ใจ เราเลยเอาสันสมุดทุบไปตรงที่ขอบหน้าต่างหลายทีแรงๆ เพื่ออะไรก็ไม่รู้ แต่ที่เราเห็นคือเป็นเหล็กเส้นเล็กๆมันโผล่มาตรงช่องมุ้งลวด
เราไม่รู้จุดประสงค์ของคนที่มาทำ แต่คิดว่าเจตนาของคนนั้นคือจะมาแกล้งเล่น เพราะมันก็ดึกแล้ว แล้วบ้านเราเปิดไฟอยู่บ้านเดียว แต่จริงๆคือเราคิดไปไกลหลายอย่างมาก
แล้วหลังจากนี้เราจะทำยังไง เราอยู่กะแม่แค่2คน กลางวันแม่ก็ทำงานอยู่ที่บ้านคนเดียว เราออกไปทำงานขเางนอก
หาตัวคนทำก็ไม่ได้ ไม่รู้ว่าคนในซอย หรือว่าคนจากซอยอื่น แต่แม่เราไม่มีศัตรูแน่นอน หรือว่าอาจจะเป็นเราก็ไม่รู้ เพราะเราคุยกับคนแถวบ้านแค่ไม่กี่คน อาจจะมีพวกผู้ใหญ่แอบหมั่นไส้ หรือจะเป็นพวกวัยรุ่น หรือแรงงานต่างชาติ เราไม่ได้ปรักปรำใคร แต่กลัวมากจริงๆ ตอนแรกมือสั่นไปหมดเลย
มีคนเอาเหล็กเส้นเล็กมาแหย่ที่หน้าต่างข้างบ้านตอนกลางดึก อยู่บ้านกับแม่แค่2คน
โดยห้องนั่งเล่นบ้านเราข้างนอกจะเป็นซอยที่มีบ้านหลังอื่นๆ หรือพูดง่ายๆคือ บ้านเราอยู่จะเป็นหลังเเรกของซอย ตรงซอยก็จะมีคนเดินเข้าออกอยู่เป็นประจำ
โซฟาจะตั้งอยู่ติดกะหน้าต่างบ้าน
เรากำลังเขียนเพลินๆ ไม่ได้เปิดเพลง เปิดทีวี หรือพัดลมนะคะ สักพักได้ยินเสียงคนหายใจถี่ๆมาใกล้ๆกะตรงที่เรานั่งค่ะ สักพักได้ยินเสียงก็อกแก็กมาจากตรงหน้าต่างค่ะ เหมือนเขาพยายามจะทำอะไรสักอย่าง
เรานั่งฟังอยู่แปบนึงเพื่อให้แน่ใจ เราเลยเอาสันสมุดทุบไปตรงที่ขอบหน้าต่างหลายทีแรงๆ เพื่ออะไรก็ไม่รู้ แต่ที่เราเห็นคือเป็นเหล็กเส้นเล็กๆมันโผล่มาตรงช่องมุ้งลวด
เราไม่รู้จุดประสงค์ของคนที่มาทำ แต่คิดว่าเจตนาของคนนั้นคือจะมาแกล้งเล่น เพราะมันก็ดึกแล้ว แล้วบ้านเราเปิดไฟอยู่บ้านเดียว แต่จริงๆคือเราคิดไปไกลหลายอย่างมาก
แล้วหลังจากนี้เราจะทำยังไง เราอยู่กะแม่แค่2คน กลางวันแม่ก็ทำงานอยู่ที่บ้านคนเดียว เราออกไปทำงานขเางนอก
หาตัวคนทำก็ไม่ได้ ไม่รู้ว่าคนในซอย หรือว่าคนจากซอยอื่น แต่แม่เราไม่มีศัตรูแน่นอน หรือว่าอาจจะเป็นเราก็ไม่รู้ เพราะเราคุยกับคนแถวบ้านแค่ไม่กี่คน อาจจะมีพวกผู้ใหญ่แอบหมั่นไส้ หรือจะเป็นพวกวัยรุ่น หรือแรงงานต่างชาติ เราไม่ได้ปรักปรำใคร แต่กลัวมากจริงๆ ตอนแรกมือสั่นไปหมดเลย