... ตามที่ผมตั้งกระทู้เมื่อ 24 พ.ย.62 ว่า ราวกลางเดือน พ.ย.62 ผมได้ เดินไปเจออดีตแฟ เมื่อ 20 ปี ก่อน โดยบังเอิญ ขณะเธอกำลังยืนเรียกแขก เพื่อชวนไปเที่ยวด้วยกัน แถวราชดำเนิน และผมได้ทักทายเธอ สั้นๆ เพื่อพิสูจน์ว่า เธอยังจำผมได้ และผมได้ให้เงินเธอไป 2 พัน บาท เพื่อเแสดงออกถึงมิตรภาพที่เคยมีต่อกัน นั้น ....
ผมขอเล่า ต่อ ใน กระทู้นี้ ครับ ว่าเมื่อช่วงค่ำวานนี้ ผมได้แวะไปที่นั่นอีก และเดินเล่นอยู่แถวนั้น ราว ครึ่ง ชม. ผมก็เจอเธออีก คราวนี้ เจตนาต้องการพบเธอจริงๆ ไม่ใช่เพื่อไปซื้อ ล๊อตเตอรี่ .... ผมเริ่มเข้าไปทักทายเธอก่อน (ขอเล่าอย่างย่อๆ นะ) และชวนเธอไปทานข้าวเย็นที่ร้านอาหารแถวๆ นั้น
คุยกันได้ความว่า เธอแต่งงานแล้ว เลิกกับสามีมาเป็นสิบปีแล้ว และมีลูกสาวด้วยกัน 1 คน อยู่กับแม่ของเธอที่ ตจว. (ขอไม่เอ่ยชื่อ จว.) ตอนนี้อายุ 18 ปี กำลังจะเรียนมหาวิทยาลัย เธอต้องรับผิดชอบดูแลแม่และลูกสาว แม้เธอเคยทำงานโรงงานมาก่อน แต่ไม่พอกิน จึงลาออกมา เพราะเพื่อนชวนมาช่วยกันขายเสื้อผ้า ต่อมาขายไม่ดี จึงไปเป็นลูกจ้างร้านอาหาร แล้วเริ่มเกี่ยวข้องกับเรื่องอย่างว่า เพราะมันจำเป็น แล้วเลยเถิดมาจนถึงวันนี้ ....
คุยกันนานครับ แต่ขอเล่าสั้นๆ เพียงแค่นี้ เพื่อให้เป็นเรื่องเตือนใจว่า คนเราชีวิตไม่แน่นอน ส่วนตัวผมเข้าใจเธอดี
....ก่อนจะอำลา จากกัน ผมจะให้เงินเธอ เพราะความสงสาร เธอบอกว่า ไม่ต้องหรอก ฉันมีเงินใช้พออยู่แล้ว
ผมจึงจ่ายค่าอาหาร แล้วบอกเธอว่า คงได้พบกันอีก ....
... ขอบคุณผู้อ่านทุกท่าน ... ครับ
เดินเจอ อดีตแฟน กำลังยืนเรียกแขก แถวสถานที่อย่างว่า คุณจะทำอย่างไร ? EP.2
ผมขอเล่า ต่อ ใน กระทู้นี้ ครับ ว่าเมื่อช่วงค่ำวานนี้ ผมได้แวะไปที่นั่นอีก และเดินเล่นอยู่แถวนั้น ราว ครึ่ง ชม. ผมก็เจอเธออีก คราวนี้ เจตนาต้องการพบเธอจริงๆ ไม่ใช่เพื่อไปซื้อ ล๊อตเตอรี่ .... ผมเริ่มเข้าไปทักทายเธอก่อน (ขอเล่าอย่างย่อๆ นะ) และชวนเธอไปทานข้าวเย็นที่ร้านอาหารแถวๆ นั้น
คุยกันได้ความว่า เธอแต่งงานแล้ว เลิกกับสามีมาเป็นสิบปีแล้ว และมีลูกสาวด้วยกัน 1 คน อยู่กับแม่ของเธอที่ ตจว. (ขอไม่เอ่ยชื่อ จว.) ตอนนี้อายุ 18 ปี กำลังจะเรียนมหาวิทยาลัย เธอต้องรับผิดชอบดูแลแม่และลูกสาว แม้เธอเคยทำงานโรงงานมาก่อน แต่ไม่พอกิน จึงลาออกมา เพราะเพื่อนชวนมาช่วยกันขายเสื้อผ้า ต่อมาขายไม่ดี จึงไปเป็นลูกจ้างร้านอาหาร แล้วเริ่มเกี่ยวข้องกับเรื่องอย่างว่า เพราะมันจำเป็น แล้วเลยเถิดมาจนถึงวันนี้ ....
คุยกันนานครับ แต่ขอเล่าสั้นๆ เพียงแค่นี้ เพื่อให้เป็นเรื่องเตือนใจว่า คนเราชีวิตไม่แน่นอน ส่วนตัวผมเข้าใจเธอดี
....ก่อนจะอำลา จากกัน ผมจะให้เงินเธอ เพราะความสงสาร เธอบอกว่า ไม่ต้องหรอก ฉันมีเงินใช้พออยู่แล้ว
ผมจึงจ่ายค่าอาหาร แล้วบอกเธอว่า คงได้พบกันอีก ....
... ขอบคุณผู้อ่านทุกท่าน ... ครับ