เราเป็นลูกคนเดียว เป็นความหวังเดียวของพ่อแม่ พยายามตั้งใจเรียนอาจไม่ได้ดีมากแต่ถือว่าโอเคระดับนึง ตอนนี้มีธุรกิจส่วนตัวอยู่ที่บ้านเกิดที่ต่างจังหวัด ธุรกิจถือว่าพออยู่ได้ในภาวะเศรษฐกิจแบบนี้ มีเงินเหลือเก็บ50%ของรายได้เนื่องจากเราไม่ฟุ่มเฟือย พ่อแม่เป็นข้าราชการเกษียณ พ่อเป็นคนที่รักในอาชีพข้าราชการมากกก บ่อยครั้งที่พ่อชอบพูดในทำนองที่ว่าเราคิดผิดที่เลือกเรียน และการทำธุรกิจแบบเรามันไม่มั่นคง ชอบพูดเปรียบเทียบลูกเพื่อนที่เป็นข้าราชการว่าโชคดี มีเวลาพักผ่อน อนาคตสบาย และมีเพื่อนฝูงพวกพ้อง ผิดกับเราที่ไม่มีทั้งเพื่อน แล้วยังไม่มั่นคง ไม่มีเวลาทำงานทุกวัน ไม่เคยมีกำลังใจให้กันเลย แต่ก็เป็นนิสัยของเค้าที่ชอบกระตุ้นเราโดยใช้แรงกดดันซึ่งก็เป็นมาตั้งแต่เด็ก มันทำให้เราขาดความมั่นใจ รู้สึกตัวเองด้อยค่า ไม่มีความสามารถ ยิ่งพูดซ้ำเรื่องงานบ่อยๆ ทำให้เรารู้สึกไม่ชอบงานที่ทำ จนกลายเป็นเบื่อหน่ายและทำงานไปวันๆ จะทำไงได้บ้างที่ทำให้พ่อเปลี่ยนความคิด และมีความคิดเชิงบวก หรือต้องแก้ที่ตัวเราเอง
พ่อรักในอาชีพข้าราชการแต่มีลูกทำธุรกิจส่วนตัว