รู้สึกอับอายเวลาคนมาบ้าน

 บ้านเราฝุ่นเยอะและสกปรกมาก ยอมรับตรงนี้เลย ทุกคนที่มาบ้านเราเขาพูดว่าบ้านเราสกปรกมาก เราอายมากเวลาที่ได้ยิน ซึ่ง บ้านเราอยู่กัน3คน เป็นบ้าน2ชั้น ใน3คนมีเรา น้องชาย และปู่ ถ้าถามว่า แล้วทำไมไม่ทำความสะอาดละ คือเราทำ เราทำทุกอาทิตจนเราทนไม่ไหว กับการที่มีตัวสกปรกอยู่ในบ้าน เราบอกทุกคนในบ้านเสมอว่าอย่าเปิดประตูบ้านนะ เดี๋ยวฝุ่นนุ่นนี่เข้าบ้าน ทุกคนฟัง แต่! พอนานเริ่มไง เริ่มหลงลืม เปิดกันจ้ะ พาหมาเข้าบ้านด้วย ใส่รองเท้าเดิน ละคือข้อนี้ประเด็นเลย !!เขาไม่เคยให้ความร่วมมือในการรักษาความสะอาด!!  เป็นอะไรที่เราทนไม่ไหว คือเราเหนื่อยมาก จนไม่ทำความสะอาดเลย เป็นเวลาหลายเดือน คือบ้านนี่โครตจะสกปรก โสโครก นี่บ้านตัวเองยังไม่อยากอยู่เลย เราเลยทำแค่เฉพาะห้องนอนเรา พื้นที่ๆเราอยู่แค่นั้น นอกนั้นไม่แตะเลยจ้า ตัวใครตัวมัน ผลที่ได้คือไรรู้ปะ ทุกคน!!ไม่ว่าจะในบ้านข้างบ้าน คนภายนอก เขามองว่าเราเป็นคนสกปรกไม่เคยทำงานบ้าน เป็นเด็กขี้เกียจ ไปเลย ซึ่งสุดท้ายความผิดมาที่เรา เพราะด้วยเหตุผลที่ว่า //เราเป็นผู้หญิง// คือแบบ ไม่รู้จะพุดไงอะ อธิบายก็เท่านั้นเหมือนคุยกับลม ไม่มีใครฟัง คือพูดตรงไปนะ อายไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ตรงไหน เราได้แต่เก็บตัวในห้อง เรากลายเป็นคนโลกส่วนตัวสูง ไม่อยากคุยกะใคร ไม่อยากเข้าหาผู้ใหญ่ อยากอยู่แบบส่วนตัวมากๆ คือเราควรทำไง เราไม่อยากอาย เราทนไม่ไหวจริงๆอะ คือมันหมดคำจะบรรยาย คือมันสุดจริงๆ ละทุกคนก็หน้าด้านแข็งข้อไม่ทำเออเอาดิ เป็นโรคปอดตายกันไปข้าง