แค่อยากระบาย

แค่อยากระบายไม่มีอะไรหรอกนะ คงเหนื่อยจริงๆ ต่อให้ชีวิตจะผ่านไปสักกี่ปี การเกิดขึ้นของเหตุการณ์ก็ยังคงเดิมๆไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลงตามเลย ทุกอย่างเหมือนภาพฉายซ้ำที่เดิมความรู้สึกเดิมๆ เสียความรู้สึกกับเรื่องเดิมๆ มันเลยมีคำถามกลับไปว่าพอเวลาเราต้องรอใครสักคนแล้วมันไม่เป็นไปอย่างที่เราคิดเรามีสืทธิที่จะโกรธไหม จะหงุดหงิดไหม หรือสุดท้ายเราก็คือคนผิดที่ไม่มีเหตุผลเอาแต่ใจ แล้วเราก็เป็นฝ่ายคิดอยู่คนเดียวในที่อีกฝ่ายกลับเฉยเมยไม่ได้สนใจอะไรกับเรื่องนี้ ต่อให้เวลา เหตุการณ์ที่มันหมุนผ่านไป สุดท้ายก็เหมือนเดิม หรือเราควรถอยแล้วปล่อยให้มันเป็นไปตามที่มันเป็น จะเกิดอะไรก็ช่างมันปล่อยให้มันไหลตามน้ำไป จนความรู้สึกเราถูกทำลายไปเรื่อยๆจนมันพังไปเอง จากนั้นเราจะได้ไม่ต้องรู้เรื่องกับเรื่องแบบนี้อีก
ปล.อย่าคาดหวังใครอีกเลย ไม่มีใครพาเราไปได้นอกจากตัวเราเองหรอกนะ นึกไว้เสมอเราเจ็บเราเหนื่อย ร่างกายเรา ตัวของเรา ชีวิตของเราเท่านั้นล่ะที่รับรู้มันได้ดีที่สุด