สับสน

หวัดดีทุกคนวันนี้เรามีอะไรจะถามคือยังไงดีล่ะเราสับสนตัวเองมากๆ เราพึ่งเลิกกับเเฟนมา3-4เดือนเรารักเขามากๆเราเวลารักใครจริงๆเเล้วเราจะลืมเขาได้อยากมากอย่างคนก่อนนี้เราใช้เวลา3ปีเลยนะกว่าจะเลิกรักได้ พอมาคนล่าสุดเรารักเขามากมากกว่าคนเก่าส้ะอีกตลอดที่คบกันเหมือนเรารักเเค่ฝ่ายเดียวปรับตัวเข้าฝ่ายเดียวเขาไม่เคยบอกรักเราเลยไม่เคยพยายามเพื่อเราสักครั้งเเต่เราก็รักเขามาก พอมาวันที่เขาเริ่มเปลี่ยนไปทีละนิดๆเราร้องไห้ทุกครั้งกับคำพูดที่เขาพูดต่อเรา จนมาวันนึงอยู่ดีๆพอเราเข้าไปหาเขาเขาก็เปลี่ยนไปเขาบอกอย่ามายุ่งกับเขาพวกคุณหรือไหมคำพูดนั้นมันเเทงใจเรามากเลยเราพยายามง้อเราไม่รูเราทำอะไรผิดเราง้อต่อไปทักเเชทโทรไปเขาไม่รับไท่อ่านด้วยซ้ำเราง้อเขาอยู่หลายวันจนเราไม่ไหวเเล้วเราเหนื่อยเราท้อเเล้วเราจึงบอกเลิกเขาไปนั่นเเหละเราเสียใจอยู่ฝ่ายเดียวเขาไม่เเม้เเต่จะเสียใจสักนิด เขาเฉยชามากเราคิดมาตลอดที่เลิกกันว่าเขาคงไม่เคยรักเราหรอกเหมือนเเค่คบไปวันๆ ทุกคนรู้ไหมเราลองรวบรวมความกล้าเเล้วไปถามเขาตรงๆว่าทำไมเป็นอะไรคำตอบที่เราได้จากเขาคือ "เราเบื่อเธอ" รู้ไหมเราช็อคไปเลยเราจะร้องไห้ด้วยซ้ำเเต่เราไม่อยากให้เขามาเห็นเราร้องไห้เราเจ็บมากเจ็บเเบบสุดๆ รักข้างเดียวนี่เนาะ เเต่นี่ไท่ใช่ประเด็นหลัก555 เล่าซะยาวนั่นเเหละตอนนี้เรากำลังจะตัดใจจากเขาเเต่เรารู้ว่ามันยากเเต่ก็จะพยายามเราชอบมองเขานะเวลาเจอกันหรือต้องอยู่รวมกัน เเต่ความรู้สึกเรามันเปลี่ยนไปตั้งเเต่เราได้เจอคนที่เราชอบก่อนที่จะมาคบกับเขา จริงๆเราตัดใจจากคนที่เเอบชอบได้เเล้วเเต่พอเจอวันเดียวเรารู้สึกกลับไปชอบเขาเเต่เราก็ยังรักเเฟนเก่าเราอยู่เรางงมากเลยว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร