คือผมชอบเพื่อนคับชอบมาตั้งแต่ม.2เทอม1จนจะจบม.3ละคับเอาเป็นว่า ผมขอเล่าเรื่องเลยดีกว่าก่อนที่ผมจะชอบเพื่อนคนนี้เนี่ยผมเห็นเพื่อนคนนี้เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาๆคนนึง ไม่มีอะไรพิเศษจนกระทั่งเขามาขอเข้ากลุ่มคับ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงมาขอเข้ากลุ่มหลังจากที่ เข้ามาได้ไม่นานเราก็สนิทกันแต่ไม่ได้คุยด้วยกันเยอะ ไม่ได้คุยบ่อยผมก็เลยคิดว่าเขาน่าจะรู้สึกเฉยๆกับผม ไม่ได้มีอะไรไปมากกว่านั้น ผมก็ใช้ชีวิตเป็นนักเรียนปกติคับ จนปิดเทอมฤดูร้อนแถวบ้านผมเรียกปิดเทอมใหญ่ ผมก็ไปมีแฟนคับแต่ไม่ใช่เพื่อนที่ชอบนะคับ ผมคบกับแฟนได้เดือนนิดๆและผมก็เลิกกับเขาไป
ก็เศร้าๆนั่นแหละคับ ก่อนที่ผมจะเลิกกับแฟน เพื่อนที่ผมชอบได้ทักมาหาผม และในระหว่างที่เพื่อนทักมานั้นผมกำลังยื้อแฟนง้อแฟนไม่ให้เลิก ในตอนนั้นผมก็ทำตัวไม่ถูกคับ ต้องมาตอบแชทเพื่อนต้องมาง้อแฟน และเพื่อนก็ถามคำถามมาคับ
ผมก็พยายามคิดให้คำปรึกษาให้คำตอบกับเพื่อน
ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้เพราะผมกำลังง้อแฟนอยู่ และแฟนของผมก็บอกว่า "น่ะ ตอบช้าอะมีคนอื่นจิงๆใช่ไหม" ผมก็พยายามอธิบายคับ แต่แฟนผมไม่ยอมฟังและก็ได้เลิกกับแฟนไป ผมก็เศร้าคับผมก็ไปบอกเพื่อนว่า "กูเลิกกับแฟนว่ะ" เพื่อนก็ให้กำลังใจปลอบใจให้คับ ก็ดีขึ้นกว่าเดิมคับผมก็เลยตัดสินใจบอกไปเลยคับ "กูมีคนที่ชอบอยู่อีก1คน
อยู่รร.เดียวกันห้องเดียวกัน" ด้วยความเป็นเพื่อนคับ "เห้ย ใครวะบอกกูหน่อยกูสัญญากูจะไม่ยอกใคร" ผมก็บอกออกไปว่า "กูชอบอะ"
ในตอนนั้นผมไม่คิดถึงเรื่องแฟนที่พึ่งเลิกไปเลยคับคือลืมไปเลยอะ เพื่อนก็ดีใจคับ เห้ยนานๆจะมีคนชอบ แต่โดนปฎิเสธมาคับ พอเปิดเทอมมาอีกทีตอนขึ้นม.3 พึ่งมารู้ว่ามันมีแฟนและก็กำลังทะเลาะกัน เพื่อนก็มาขอคำปรึกษาคับ ด้วยความที่ผมชอบเพื่อนก็นั่นแหละคับ "เลิก

เลย หลายรอบละนิเป็นกูนะกูเลิกแล้ว" คับ เลิกกันจิง ตอนนั้นผมรู้สึกแบบ We are the champions และผมกับเพื่อนก็เริ่มสนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆ จนอยู่มาวันนึง
เพื่อนผมเนี่ยเริ่มทำตัวที่มันเกินคำว่าเพื่อนคับ
เช่น ขอมือผมเพื่อเอาไปจับมือกัน(แต่ผมทำมือแบบปล่อยๆให้จับ ไม่ได้จับมือมันด้วยนะ หมายถึงไม่ได้จับมือแบบประสานกัน แบบคนนึงจับคนนึงปล่อยอ้ามือไว้ไรงี้) มีกอดแต่ผมไม่ได้กอดนะมันเป็นคนกอด มีจูบส่งบ้ายบายก่อนกลับบ้านด้วย ในตอนนั้นผมคิดว่ามันน่าจะต้องชอบผมเหมือนกันแน่ๆ ผมก็ทักไปจีบคับแต่ก็พังคับเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม ผมก็เจอเหตุการณ์แบบนี้เป็นประจำคับ และในตอนคาบแนะแนวนั้นผมรู้สึกว่าผมรู้สึกดีและอบอุ่นมากที่สุด มันก็ขอมือผมนั่นแหละคับ
ก็ให้ไปจับ ละคราวนี้ผมก็ลองจับมือเพื่อนดูบ้าง
ผมรู้สึกอบอุ่นมากคือไม่อยากปล่อยมือเลย อยากจะโอบกอดไปเลย(เหมือนโรคจิตปะ กูว่ากูเหมือน) ผมจับมือกันทั้งคาบเลยคับ และก็ใช้ชีวิตมาเรื่อยๆคับ จนวันนึงมันทักถามผมว่า "ยังชอบกูอยู่ปะ" ผมก็บอกว่าชอบคับ และมันก็บอกว่ามันก็ชอบเหมือนกัน ผมในตอนนั้นคือแบบ อ้ากกกกกกกกตื่นเต้นดีใจเขาก็ชอบเราเหมือนกันว่ะไรงี้
แต่เพื่อนมันบอกมาอีกประมาณนี้คับ "คือกูรู้ตัวเองนะว่ากูเป็นคนไม่พอคือกูชอบหลายคนอะ ละกูก็เป็นคนขี้เบื่อ คบกันไปสักพักกูก็เบื่อ ละกูก็ไม่อยากคบใครแล้ว ด้วย" ผมก็เลยบอกแบบให้เปลี่ยนใจมาคบกันเหอะว่าเห้ยรับได้ไม่เป็นไร
ละมันก็บอกประมาณว่า "ที่กูอยากจะบอกคือเลิกชอบกูเหอะ กูอึดอัดที่มองกูแบบนี้" จังหวะนั้นคือผมใจสลายเลยคับ คือแบบทุกคนเข้าใจผมปะคับ ได้ยิ้มหัวเราะได้จับมือกันได้หยอกกันเล่นคือไม่มีความหมายเลยหรอคับคือชอบกันและกันแล้วคือ...แบบ..วอท ผมก็โอเคคับเพราะเขาอึดอัดผมยอม หลังจากนั้นเราก็คุยกันน้อยมากไม่มีอะไรเลยเหมือนคนไม่สนิทกันอะคับ ผมก็ไม่เป็นไรคับผมยอม แต่จุดที่ผมต้องเอามาระบายและจะเอามาถามทุกๆคนคือจุดนี้คับ มีอยู่วันนึงผมนั่งเรียนแบบปกตินี่แหละคับ แล้วเพื่อนที่ผมชอบมันก็ไปคุยกับเพื่อนผชอีกคนนึงคับ หล่อมากเลยอะ ดูดิ ผิวขาว ดัดฟัน หล่อว่ะ ประมาณนี้คับ ผมใจแตกเลยคับวันนั้นทำไรไม่ถูกเลย ถ้าลองมาเป็นผมคือ

สุดอะพูดออกมาละผมจุกมาก และในวันต่อๆมา เพื่อนผมก็ไปตีสนิทกับเพื่อนผชอีกคนคับ ก็เกิดอาการหึงคับ เพื่อนนี่ก็เอาใหญ่เลยแบบ หลบไปหน่อยสิ ผัวเมียเค้าจะนั่งด้วยกัน ละก็ไปนั่งเกาะแกะคับ คือทุกคนอาจจะคิดไม่เหมือนผมอาจจะอ่านแล้วแบบ วอท แค่เนี้ย คือทุกคนต้องเข้าใจนะคับ คุณไม่ได้มาเป็นผมคุณไม่รู้สึกหรอกคับ ผมมาเล่าก็เพื่อจะมาระบายมาหาคำปรึกษา งดด่าผมนะคับ หลังจากนั้นคับกลับบ้านมา ผมทักไปหาเพื่อนคับ "กูยังชอบว่ะกูตัดใจไม่ได้จิงๆ" คือผมต้องการที่จะแบบอย่างน้อยเขาจะได้เห็นใจนิดนึงก็ยังดี และสิ่งที่เขาตอบผมมาคือ "กูไม่ชอบแล้วขอโทดนะ" คือกูตายรอบที่3ละและเป็นจุดตายที่แบบอ้าาแทงใจมาก ในหัวผมแบบที่บอกว่าชอบเหมือนกันนี่หลอกให้กูดีใจเฉยๆใช่ไหม และที่บอกว่าให้เลิกชอบก็เพราะว่าชอบคนอื่นแล้วใช่ไหม คือกูกลายเป็นของเล่นของหรอ กูโง่ที่มาชอบเองใช่ไหม ในหัวผมมีแต่สิ่งแบบนี้เลยคับ คือผมอยากจะถามว่าผมหมดหวังแล้วใช่ไหมคับ ผมควรทำยังไงต่อไปดีปล่อยเขาไปเลิกยุ่งกับเขาเลยหรือดูเชิงไปก่อน คือผมเลิกชอบไม่ได้อะเข้าใจใช่ปะจู่ๆจะให้มาเลิกชอบมันไม่ได้ผมทำไม่ได้ช่วยหน่อยคับ help me please
ถ้าเล่าแล้วอ่านดูงงๆก็ขอประทานอภัยด้วยนะคับ
มันอธิบายเป็นคำพูดไม่ได้ต้องเข้าใจนะคับ
ผมพยายามคิดทำให้อ่านเข้าใจที่สุดของความสามารถของผมละคับ
ช่วยด้วยคับจะตายแล้ว×-×
ก็เศร้าๆนั่นแหละคับ ก่อนที่ผมจะเลิกกับแฟน เพื่อนที่ผมชอบได้ทักมาหาผม และในระหว่างที่เพื่อนทักมานั้นผมกำลังยื้อแฟนง้อแฟนไม่ให้เลิก ในตอนนั้นผมก็ทำตัวไม่ถูกคับ ต้องมาตอบแชทเพื่อนต้องมาง้อแฟน และเพื่อนก็ถามคำถามมาคับ
ผมก็พยายามคิดให้คำปรึกษาให้คำตอบกับเพื่อน
ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้เพราะผมกำลังง้อแฟนอยู่ และแฟนของผมก็บอกว่า "น่ะ ตอบช้าอะมีคนอื่นจิงๆใช่ไหม" ผมก็พยายามอธิบายคับ แต่แฟนผมไม่ยอมฟังและก็ได้เลิกกับแฟนไป ผมก็เศร้าคับผมก็ไปบอกเพื่อนว่า "กูเลิกกับแฟนว่ะ" เพื่อนก็ให้กำลังใจปลอบใจให้คับ ก็ดีขึ้นกว่าเดิมคับผมก็เลยตัดสินใจบอกไปเลยคับ "กูมีคนที่ชอบอยู่อีก1คน
อยู่รร.เดียวกันห้องเดียวกัน" ด้วยความเป็นเพื่อนคับ "เห้ย ใครวะบอกกูหน่อยกูสัญญากูจะไม่ยอกใคร" ผมก็บอกออกไปว่า "กูชอบอะ"
ในตอนนั้นผมไม่คิดถึงเรื่องแฟนที่พึ่งเลิกไปเลยคับคือลืมไปเลยอะ เพื่อนก็ดีใจคับ เห้ยนานๆจะมีคนชอบ แต่โดนปฎิเสธมาคับ พอเปิดเทอมมาอีกทีตอนขึ้นม.3 พึ่งมารู้ว่ามันมีแฟนและก็กำลังทะเลาะกัน เพื่อนก็มาขอคำปรึกษาคับ ด้วยความที่ผมชอบเพื่อนก็นั่นแหละคับ "เลิก
เพื่อนผมเนี่ยเริ่มทำตัวที่มันเกินคำว่าเพื่อนคับ
เช่น ขอมือผมเพื่อเอาไปจับมือกัน(แต่ผมทำมือแบบปล่อยๆให้จับ ไม่ได้จับมือมันด้วยนะ หมายถึงไม่ได้จับมือแบบประสานกัน แบบคนนึงจับคนนึงปล่อยอ้ามือไว้ไรงี้) มีกอดแต่ผมไม่ได้กอดนะมันเป็นคนกอด มีจูบส่งบ้ายบายก่อนกลับบ้านด้วย ในตอนนั้นผมคิดว่ามันน่าจะต้องชอบผมเหมือนกันแน่ๆ ผมก็ทักไปจีบคับแต่ก็พังคับเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม ผมก็เจอเหตุการณ์แบบนี้เป็นประจำคับ และในตอนคาบแนะแนวนั้นผมรู้สึกว่าผมรู้สึกดีและอบอุ่นมากที่สุด มันก็ขอมือผมนั่นแหละคับ
ก็ให้ไปจับ ละคราวนี้ผมก็ลองจับมือเพื่อนดูบ้าง
ผมรู้สึกอบอุ่นมากคือไม่อยากปล่อยมือเลย อยากจะโอบกอดไปเลย(เหมือนโรคจิตปะ กูว่ากูเหมือน) ผมจับมือกันทั้งคาบเลยคับ และก็ใช้ชีวิตมาเรื่อยๆคับ จนวันนึงมันทักถามผมว่า "ยังชอบกูอยู่ปะ" ผมก็บอกว่าชอบคับ และมันก็บอกว่ามันก็ชอบเหมือนกัน ผมในตอนนั้นคือแบบ อ้ากกกกกกกกตื่นเต้นดีใจเขาก็ชอบเราเหมือนกันว่ะไรงี้
แต่เพื่อนมันบอกมาอีกประมาณนี้คับ "คือกูรู้ตัวเองนะว่ากูเป็นคนไม่พอคือกูชอบหลายคนอะ ละกูก็เป็นคนขี้เบื่อ คบกันไปสักพักกูก็เบื่อ ละกูก็ไม่อยากคบใครแล้ว ด้วย" ผมก็เลยบอกแบบให้เปลี่ยนใจมาคบกันเหอะว่าเห้ยรับได้ไม่เป็นไร
ละมันก็บอกประมาณว่า "ที่กูอยากจะบอกคือเลิกชอบกูเหอะ กูอึดอัดที่มองกูแบบนี้" จังหวะนั้นคือผมใจสลายเลยคับ คือแบบทุกคนเข้าใจผมปะคับ ได้ยิ้มหัวเราะได้จับมือกันได้หยอกกันเล่นคือไม่มีความหมายเลยหรอคับคือชอบกันและกันแล้วคือ...แบบ..วอท ผมก็โอเคคับเพราะเขาอึดอัดผมยอม หลังจากนั้นเราก็คุยกันน้อยมากไม่มีอะไรเลยเหมือนคนไม่สนิทกันอะคับ ผมก็ไม่เป็นไรคับผมยอม แต่จุดที่ผมต้องเอามาระบายและจะเอามาถามทุกๆคนคือจุดนี้คับ มีอยู่วันนึงผมนั่งเรียนแบบปกตินี่แหละคับ แล้วเพื่อนที่ผมชอบมันก็ไปคุยกับเพื่อนผชอีกคนนึงคับ หล่อมากเลยอะ ดูดิ ผิวขาว ดัดฟัน หล่อว่ะ ประมาณนี้คับ ผมใจแตกเลยคับวันนั้นทำไรไม่ถูกเลย ถ้าลองมาเป็นผมคือ
ถ้าเล่าแล้วอ่านดูงงๆก็ขอประทานอภัยด้วยนะคับ
มันอธิบายเป็นคำพูดไม่ได้ต้องเข้าใจนะคับ
ผมพยายามคิดทำให้อ่านเข้าใจที่สุดของความสามารถของผมละคับ