ตัดสินใจเดินออกมาทั้งที่ยังชอบ แต่มันไปต่อไม่ได้แล้วจริงๆ

เราตัดสินใจจบความสัมพันธ์กับแฟน
คบกันไม่นาน แต่ว่ามันมีเรื่องราวอะไรหลายอย่างที่เราไปปรุงแต่งแล้วรู้สึกว่านี่คือ Desitiny 
เพ้อเจ้อเนอะ... 

ความเห็นเราสองคนไม่ตรงกันค่ะ แฟนเก่าเราเป็นคนญี่ปุ่นค่ะ
เค้าต้องการมีอะไรกับเรา (รู้จักกันยังไม่ถึงเดือน เราเองก็ยังซิง แน่นอนไม่พร้อมค่ะ)
เราอยากให้ทุกอย่างค่อยเป็นค่อยไป

แต่มันทำให้เค้าเฉยชา
เริ่มจากไม่ส่งข้อความหาทุกวันแบบเดิม
ถ้าเราทักไป ก็ทักกลับเหมือนไม่อยากคุยด้วย
นัดเจอกัน แต่พอถึงวันนัดเราต้องเป็นคนทักไปก่อน
ไปดูหนังก็ยังไปด้วยอยู่ เพราะมันเป็นวันที่นัดกันไว้
วันที่เจอกันเค้าก็ยังปกติ แต่เราก็รู้แหละว่าในใจไม่เหมือนเดิม

พอแยกกลับบ้านเราเลยไลน์ถาม เพราะถามต่อหน้าก็ไม่อยากทำลายบรรยากาศ
เพราะคนเยอะมาก

และก็ได้คำตอบประมาณว่า
เค้าคิดว่าเค้าไม่เหมาะกับเรา
ไลฟ์สไตล์ มุมมองในความรักมันไม่เหมือนกัน
แล้วตอนนี้เค้าเองก็เปิดใจให้เราไม่ได้ เพราะเราเองก็ไม่เปิดใจเรื่องเซกซ์
แล้วก็ไม่คิดว่าตัวเองจะรอต่อไปได้

เราคิดว่าเราควรเดินออกไปดีกว่า
เพราะเค้าดูไม่มีความสุขกับเราอีกแล้ว
อยู่ไปในสภาพนี้ เราเหมือนเป็นฝ่ายพยายามอยู่คนเดียว
เราร้องไห้ ทำไรไม่ได้มาสองอาทิตย์ติดกัน
เราไม่สามารถทนตัวเองแบบนี้ได้อีกแล้ว
เราเลยขอเป็นแค่เพื่อนกันนะ เพื่อให้มันจบสวยๆ
เค้าไม่รั้งเราเลยซักนิด

แต่หลังจากนั้นพังมากกกกกก 
เหมือนคนเป็นโรคซึมเศร้าเลย 
เราไม่อยากทำไรเลย นอนมองเพดาน ตื่นมาตอนเช้าทรมานมาก
พยายามหาคลิปมาฟังสร้างแรงบันดาลใจ 
แต่ทุกครั้งที่เปิดไลน์ ใจมันหวังว่าอยากให้เค้าส่งข้อความมาหาบ้าง

เราแอบคิดอะไรบ้าๆ เช่น ถ้ายอม ๆ มีอะไรไปด้วยแต่แรก มันจะทำให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้มั้ย?
แต่เราก็คิดว่า ไม่ควรเอาเซกซ์แลกความรักนะ แบบนี้แหละดีแล้ว
ถ้าเค้าจริงจังก็น่าจะรอเราได้สิ ปล่อยเค้าไปดีกว่า

คิดวนไปมา เสียใจ

ไม่รู้เมื่อไหร่จะทำใจได้ซักที