เรื่องราวเมื่อ14ปีที่แล้ว....(2547)
    เราเคยคบกันมาก่อนราวๆเกือบ2ปีได้ ด้วยความที่ทั้งคู่ต่างยังเด็กด้วยมั้ง ประกอบกับชีวิตวัยรุ่น ที่ยังไม่โตพอที่จะรู้จักว่าความรักมันเป็นยังไง จนทำให้ความฝันที่เคยมีกัน ที่เคยตั้งใจก็กลับพังทลายลงและเลิกลากันไป แต่ตลอดทางเดินตลอดเวลาที่มาทั้งเราและเค้าก็ไม่เคยลืมกันเลย เรามีกันและกันมาตลอดระยะเวลา14ปี เค้าไม่เคยหายไปจากชีวิตเราเลยสักครั้ง มันก็แปลกดีนะ เวลาเศร้า เราก็จะนึกถึงเค้าคนแรก เวลามีเรื่องไม่สบายใจเค้าก็เหมือบรับรู้ได้ตลอด บางทีแค่คนนึงคิดถึง อีกฝ่ายก็จะรับรู้ได้เอง เหมือนแค่ส่งกระแสจิตก็รับรู้กันได้ค่ะ เข้าเรื่องๆดีกว่า อิอิ^^ (หลังจากที่เลิกกัน) แต่ก่อนยังไม่มีเฟสบุค ไม่มีไลน์ เค้าจะติดต่อเราผ่านทางโทรศัพท์กันเท่านั้น คือเบอร์มือถือ อ่อๆๆช่วงที่เลิกลาคือเค้าไปเจอคนใหม่ค่ะ แล้วเราจับได้ สุดท้ายเค้าก็เลือกน้องคนนั้น แล้วเค้าก็ค่อยๆเงียบหายไปจากเรา ยอมรับว่าเฮิร์ตมากถึงมากที่สุด เพราะคนนึงดันรักมากไปแล้ว แต่อีกคนกลับทิ้งไป พร้อมกับคำถาม18ล้านข้อในหัวเรา ว่า "ทำไมๆๆๆ เราไม่ดียังไง เราพลาดตรงไหน เราทำผิดอะไร ทำไมต้องเป็นเค้า ฯลฯ"  โอ้ยยย!!! ยอมรับ หนักมากช่วงนั้น แต่ก็ผ่านมาได้เพราะเพื่อนจริงๆ ประกอบเราก็มีคนเข้ามาจีบเรื่อยๆด้วย มันก็เลยลืมๆบ้าง เต่เค้าก็โทรมาหาเราตลอดนะ แต่พอเราโทรไปบ้าง เค้ารับสายบอกว่าโทรผิดนะครับ เบอร์นี้ไม่มีคนชื่อนี้นะครับ บลาๆๆ นั่นคือตอนที่เค้าอยู่ด้วยกันตลอด จนเค้าว่างเค้าก็จะโทรมาขอโทษ นู้น นั่น นี่ ตลอด จนทำให้เราคิดว่าเรายังสำคัญอยู่มั้ง แต่เปล่าเลย คงกั๊กมากกว่าอ่ะ แล้วเค้าก็บอกมาว่า "ถ้าไม่จำเป็นอย่าโทรมาหาเค้า เดี๋ยวเค้าจะโทรมาเอง" คำนี้ ยังก้องในหูมา10กว่าปี!!! "ว่าห้ามโทรหาเค้า" เชื่อม่ะหลังจากนั้นเราไม่โทรและไม่เคยแม้แต่คิดจะโทรอีกเลย เวลาก็ผ่านล่วงเลยมาเรื่อยๆ จนเรามีแฟน ก็ทำให้ลืมเค้าไปได้บ้าง  อ้อ!! แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมาเค้าก็ยังโทรมาหาเราตลอดนะ แต่เราไม่เคยได้โทรไปเลย มีเจอกันบ้างที่เค้าอยากเจอ อยากมาหา แต่เราก็พยายามเลี่ยง บางครั้งก็ต้องปฏิเสธไปเพราะเราก็มีแฟนอยู่ แต่พอเค้าเลิกกับแฟน เค้าก็ติดต่อเราบ่อยมากขึ้น แต่เราก็ไม่ได้คิดอะไร แค่คิดในฐานะเพื่อนเท่านั้น พอเราเลิกกับแฟน เค้าก็ดันมีแฟน พอเค้าเลิกกับแฟน เราก็ดันมีแฟนอีก สลับกันไปมา ...ไม่มีช่องว่างให้แก่กันเลย... แต่ตลอดทาง14ปีที่เราทั้งคู่เดินมาตั้งแต่เราเรียนมหาลัย เราฝึกงาน เราทำงานกี่ที่ต่อกี่ที่ คืเราทั้งคู่ก็ไม่เคยหายกันออกไปเลยจากใจสักครั้ง เค้าโทรมาหาเราเกือบตลอด และก็โทรมาแฮปปี้เบิดเดย์เราเกือบทุกปี นัดเจอ เลี้ยงข้าวบ้าง ซึ่งเราก็ยังยืนยันคำเดิมว่าเราไม่เคยติดต่อไปก่อน จนวันนึงเราโสด(จนถึงปัจจุบันนี้)เเต่เราก็ไม่กล้าบอกเค้า ทุกครั้งที่เจอยอมรับนะหวั่นไหวมาก เพราะเรายังรักเค้าเป็นทุนเดิมเหมือน10กว่าปีที่แล้ว อยากจับมือ อยากกอดแต่ต้องสร้างกำแพงขึ้นมา เพราะเป็นไปได้เเค่นี้ แต่เราก็เห็นแววตาเค้านะ ดูมีอะไรบางอย่างอยู่แต่ก็ไม่ได้ถามกัน อีกอย่างเพราะเค้าก็มีแฟนอยู่ด้วย  ปลายปีที่แล้ว เดือนธค. เค้าโทรมาหาเราบอกว่าแฟนเค้าท้อง  เชื่อมั้ย อยู่ๆน้ำตาเราไหลออกมาเองอ่ะ โทรศัพท์แทบจะไม่มีแรงถือ ทรุดอ่ะ รู้เลยล้มทั้งยืนอาการมันเป็นยังไง เหมือนโลกทั้งใบเราแตกสลายมาก!! เจ็บ จุก เหมือนถูกตีแสกหน้าด้วยไม้หน้า3 แล้วฟาดๆๆๆต่ออย่างไม่หยุดยั้ง เรากลั้นน้ำตาเเล้วตอบกลับไปว่า "ยินดีด้วยนะ" คืนนั้นทั้งคืน เราเสียใจมาก เราไม่รู้ตัวเลย เราเป็นอะไร เกิดอะไรกับเรา ทำไมอยู่ๆถึงเป็นแบบนี้ ทำไมเค้ามีอิทธิพลกับใจเราอ่ะ ทั้งที่แต่ก่อนมันไม่ใช่นิ หมอนชุ่มไปเลยจร้าคืนนั้น T_T  หลังจากนั้นเราก็ตัดสินใจเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์

-----เวลาก็ดำเนินผ่านไป อย่างรวดเร็ว----
     (ยอมรับนะตลอดเวลา โคตรคิดถึงเค้าเลย อยากเจอ อยากโทรหามาก) ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าอะไร โลกก็ดันเหวี่ยงเรา 2 คนกลับมาเจอกันอีกจนได้โดยบังเอิญเราทั้งคู่ต่างตกใจกันและกัน แล้วเราก็นั่งคุยนู้นนั่นนี่ จิปาถะ หลายชม.มากกกก จนเค้าน้ำตาไหลแล้วบอกว่า"ทำไมไม่เป็นเทอ" แล้วทั้งเราและเค้าก็พรั่งพรูความในใจออกมาจนหมด จนทำให้รู้ว่าตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา เราทั้งคู่ต่างคนต่างยังรู้สึกเหมือนกัน หัวใจพวกเรายังรู้สึกเหมือนเดิมทุกอย่าง อยากกลับมาเป็นเหมือนเดิมแต่ต่างคนต่างไม่กล้าพูด เพราะต่างคนต่างกลัวคำตอบ ต่างคนต่างสร้างกำแพงมากั้น หลังจากวันนั้น เราก็แลกเบอร์ เพิ่มไลน์ แอดเฟสกัน

     จนวันนี้เค้าบอกเค้าไม่อยากเสียเราไป รอเค้าก่อนได้ไหม แล้วเค้าจะเดินออกมา อย่าหายไปจากชีวิตเค้าอีกเลย เพราะเค้าก็ตามหาเรามาตลอดช่วงเวลาที่เราเปลี่ยนเบอร์และหายตัวไป พอมีไลน์เราก็คุยกันบ่อยมากขึ้น เหมือนความรู้สึกดีๆมันก็เริ่มก่อตัวอีกครั้ง เราพอรู้มาบ้างว่าทางนู้นเค้าเริ่มทะเลาะกัน เราถามว่าเพราะเราเป็นต้นเหตุหรือไม่ เค้าบอกว่าไม่ใช่ ไม่เกี่ยวเลยจริงไม่เข้าใจกันแล้วนานมากแล้วและก็มีปากเสียงกันเรื่อยๆ แต่ที่ทำอยู่ทุกวันนี้เพราะเห็นแก่ลูก(เค้าบอกว่าไม่ได้รักกันแล้ว แต่อยู่บ้านเดียวกัน)  จนเราคิดว่ามันไม่สมควรมันไม่ถูกต้อง เราเลยพยายามถอยออกมา ความรักก็เหมือนการลงทุน เพราะทุกๆการลงทุนมักมีความเสี่ยงเสมอ เราอยากมีเทอในชีวิตคู่นะเราก็ไม่อยากเสียเทอไปเหมือนกัน  ที่เราเป็นเเบบนี้ เพราะเรายังรักเทออยู่ใช่ไหม หรือแค่หึง หวง เราไม่รู้เลยอ่ะ ทำไมคนๆนั้นถึงไม่เป็นเราอ่ะ เราควรรอต่อดีไหม เชื่อคำพูดเทออีกสักครั้งดีไหม