พระพุทธเจ้าสอนเรื่องศีล สมาธิ ปัญญา

เช่น เช้าบ่ายเย็น คือ ปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานเสร็จ จับภาพพระต่อ

1.สติที่เป็นโลกุตรสติ จะไม่มีตัวตน ให้ผลคนละอย่าง(จิตใจ) กับมิจฉาสติ ในอากาสจะหาความเป็นเราได้ยาก ดังนั้นเมื่อสติไปรู้ที่กาย(สมาธิ) จะเห็นว่าจิตที่ไปรู้กายนั้น เบา ว่าง โล่ง เป็นลักษณะของ อรูปฌานจิต

Q:ขณะจิตเป็นอย่างไร A:เป็นความเห็นต่อผัสสะที่มากระทบ แม้จะเห็นว่าจิตว่าง ไม่มีอะไรในจิต ก็เป็นมีความว่างเป็นผัสสะกระทบจิต จิตมีอากาสเป็นผัสสะ ก็คือ อากาสา ฌานจิต Q:ผัสสะกระทบจิตเช่นอะไรบ้าง A:เช่น ขณ

วิปัสสนา คือ การนึกตามตำรา วิปัสสนาญาณ คือ การโยนิโสมนสิการการโยนิโสมนสิการ คือ มรรคมรรค คือศีล สมาธิ ปัญญาสมาธิ คือ รูปฌาน

ผู้ทำสมาธิ ต้องเกิดฌานต้องมีฌานเป็นทางผ่านไปถึงวิปัสสนาเพราะ สมาธิเป็นเหตุ  ฌานเป็นผลวิปัสสนาเป็นเหตุ ปัญญาเป็นผลฌานทำให้เกิดญาณผู้มีฌานย่อมมีปัญญาผู้มีปัญญาย่อมเกิดกับผู้มีฌาน

ขันธ์5ย่อลงมาเหลือรูปกับนาม ย่อลงมาอีกเหลือแค่นาม จิต กายรับรู้อะไรไม่ได้ แม้แต่ตัวเอง แต่จิตรับรู้อะไรได้ทั้งหมด และรับรู้การเกิดดับเปลี่ยนแปลงของตัวเองด้วย อยู่ที่จะมีปัญญาเห็นหรือไม่

บทนำ ฌาน (Jhāna) คือการเพ่งอารมณ์จนจิตแน่วแน่เป็นอัปปนาสมาธิ จัดเป็นกระบวนการสำคัญในการทำสมถภาวนา (การทำความสงบของจิต) ตามหลักพระพุทธศาสนา ฌานแบ่งออกเป็นสองหมวดใหญ่คือ รูปฌาน (Rūpa Jhāna) 4 และ อรูปฌ