เคยจิตตกเพราะแวดล้อมที่ทำงาน และความมักง่ายของนายจ้างไหมคะ

เราเป็นคนนึงที่ทำงานเงินเดือนน้อย ในตำแหน่งที่ควรได้รับเงินมากพอสมควร เรารับได้หากเงินน้อย ทำงานอย่างมีความสุข ทำงานอย่างมีระบบ แต่เราโชคร้าย เจอเพื่อนที่ร่วมงานเห็นแก่ตัว เจ้านายบริหารจัดการแบบผ่านไปวันๆ ไม่มีการจัดสรรหน้าที่ให้กับพนักงาน ซึ่งเราคิดว่าวิธีนี้ คือการปกป้องลูกน้องที่กำลังโดนเอาเปรียบ ทุกคำปรึกษาลูกน้องทุกคนจะได้ยินคำว่า “เอาไว้ก่อน” “ค่อยว่ากัน”
เราว่ามันบ่งบอกถึงความมักง่ายของคนคนนึง เราอยู่กันแบบพนักงานหนึ่งคนต้องทำได้ทุกหน้าที่ของเพื่อนร่วมงาน ซึ่งนั่นไม่ใช่หน่วยวัดคุณภาพของลูกจ้าง แต่นั่นคือความเกินคุ้มจากราคาจ้าง
เราจิตตก นอนไม่หลับมา 2 อาทิตย์ เพราะคำว่าอยากลาออก จนถึง ณ วันที่ตั้งกระทู้นี้ เรามีคำตอบแล้ว
ขอบคุณตัวเองที่คิดได้สักที ขอบคุณที่ยังมีสติดึงตัวเองออกมา เราอยากให้เพื่อนๆที่เคยผ่านประสบการณ์แบบเรา หรือคล้ายเรา มาแชร์กันนะคะ