คือเราก็เป็นนักเรียนธรรมดาคนหนึ่งอะ เราก็ไม่ได้เรียนเก่งมากนะ เราความจำเเย่มากเราลืมเกือบทุกอย่างอะ เเต่พออยู่นานๆเข้าเหมือนเราเเบบคาดเดาเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นได้เกือบทุกอย่าง อย่างเช่น ตอนนั่งคิดอะไรอยู่คนเดียวเเล้วความคิดนั่นมันก็เป็นจริงขึ้นมา ทีนี้ก็เริ่มเป็นหนักขึ้นคือบางครั้งอ่านคำศัพย์ครั้งเดียวที่ละ50คำเราจำได้หมดเลย เเต่มันก็เเปลกอยู่นะ เราเริ่มจำชื่อคนไม่ได้เลย บางครั้งเราลืมชื่อเเม่ไปเลยอะ
รู้สึกว่าตัวเองเเปลกไป