เพื่อนเก่าไม่เคยเจอหน้ากัน ประมาณเกือบ 15 ปี มีแอดไลน์กันคุยกันบ้างนิดๆหน่อยๆปีละ 1-2 ครั้ง แค่สอบถามความเป็นอยู่กันไปมา
แล้ววันหนึ่งเพื่อนเขาก็มีปัญหาในชีวิตขึ้นมาซึ่งก็ปัญหาครอบครัวจากที่เขาเล่าก็ไม่ถึงกับเป็นปัญหาร้ายแรงอะไรมาก
เขาเลยโทรมาคุยกับเราก็มีพูดคุยเล่าปัญหาเขาให้เราฟังเครียดโน้นนี่ แต่ก็มีคุยหัวเราะกันบ้างคือดูแล้วเขาก็มีทางออกอยู่แต่อยากหาคนมารับฟัง มาระบายมากกว่า ส่วนเราพักอยู่คนเดียว
แล้วเพื่อนเราก็บอกว่ามาขอค้างที่ห้องกับเราได้ไหมซักคืนก็คงอยากมาเจอด้วยไม่เจอกันนานหรือเขาจะได้ระบายปัญหาของเขาให้เราฟังด้วยนั่นแหร่ะ แต่... เราไม่กล้าให้เขามาเพราะ
1. อายห้องค่อนข้างจะรก ขี้เกียจ เก็บกวาด ถู ขัดห้องน้ำ เปลี่ยนผ้าปู ซักผ้าห่ม
2. ความรู้สึกอยากเจอหน้า หรือคิดถึงเพื่อนเก่าอยากคุย มันไม่ได้มีขนาดต้องมาเจอกันหรือมานอนเตียงเดียวกัน มันแปลกๆเพราะไม่ได้เจอกันนานมันต้องปรับตัวกันหน่อยอ่ะ เราก็กลัวนอนไม่หลับซึ่งเราก็ต่างคนอายุใกล้ 50 กันเข้าไปแล้ว เรายังโสดอยู่แต่ชอบอยู่คนเดียว
3. ถามว่าเป็นห่วงเขาไหมเขามีปัญหาตอบได้เลยว่าก็เป็นห่วงเหมือนกัน แต่ความผูกพัน ความสนิทมันไม่สนิดมากเหมือนสมัยก่อนแล้วเราสมารถรับฟังปัญหาคุยโทรศัพท์กับเขาได้ แต่เรื่องมานอนค้างนี้มันแปลกๆสำหรับเราอยู่เพราะไม่เจอกันนาน
เราก้อบอกไปว่าถ้าจะมานอนค้างขอไปเช่า รร นอนละกันที่ไม่แพงจะได้สะดวกทั้ง 2 ฝ่าย เราขอออกค่า รร เอง เพราะตอนนนี้เพื่อนว่างงานอยู่
เราว่าเพื่อนคงจะน้อยใจ คิดว่าเราใจดำไปไหมคะ
* ถามว่าสิบกว่าปีมานี่เราเคยไปรบกวนอะไรเขาบ้างไหม มีครั้งหนึ่งค่ะตอนเราตกงานแล้วเขาก็ทำงานส่วนตัวมีที่อยู่ของตัวเอง ง่ายๆคือทำงานมีออฟฟิศเล็กๆเป็นของตัวเอง ตอนนั้นพี่สาวเราจะขอที่อยู่ที่ทำงานเราเพื่อไปใส่ในประวัติว่าเรามีงานทำที่นี้นะ อะไรแบบนี้ ประวัติคนในครอบครัวอะคะ กรอกใส่ลงไปเฉยๆไม่ได้จะเอาไปทำมิดีมิร้ายอะไร เราได้หน้าด้านโทรไปหาเขาว่าขอได้ไหมเพราะเราตกงาน ไม่กล้าบอกทางบ้าน ไม่มีที่อยู่ที่ทำงานซึ่งที่อยู่นี่ก็ไม่ได้เอาไปทำอะไรที่มันไม่ดีคะ แต่เขากคงกลัวอ่ะ เราโทรไปคุยเขาครั้งแรกเขาก็ประมาณขอคิดก่อน โทรไปครั้งที่ 2 เขารับแล้วบอกจะโทรกลับแต่ก้อไม่โทรกลับ เราโทรไปครั้งที่ 3 เขาก็ไม่รับสายอีกเลย หลังจากนั้นเราก็ไม่กล้าโทรไปอีกเลย ไม่คุยกัน 3-4 ปี แล้วเขาก็ทักมาในไลน์ถามไถ่ โดยไม่ได้คุยเรื่องนี้กันแล้ว มันเลยติดค้างในใจเราว่าอย่าไปขอความช่วยเหลืออะไรจากใครเลย ดิ้นด้วยตัวเองให้ถึงที่สุด จนมาถึงวันนี่เรื่องนี้ก็เลยค้างตาใจเราอะคะ แล้วมาถึงวันนี้เขาก็ขอมาเจอนอนค้างกับเรานี่ละคะ
เพื่อนเก่าไม่เคยเจอหน้ากันมาเป็น 15 ปีแล้วมาขอนอนค้างที่บ้านคุณด้วยถ้าปฏิเสธไปนี่ใจดำเกินไปไหมคะ
แล้ววันหนึ่งเพื่อนเขาก็มีปัญหาในชีวิตขึ้นมาซึ่งก็ปัญหาครอบครัวจากที่เขาเล่าก็ไม่ถึงกับเป็นปัญหาร้ายแรงอะไรมาก
เขาเลยโทรมาคุยกับเราก็มีพูดคุยเล่าปัญหาเขาให้เราฟังเครียดโน้นนี่ แต่ก็มีคุยหัวเราะกันบ้างคือดูแล้วเขาก็มีทางออกอยู่แต่อยากหาคนมารับฟัง มาระบายมากกว่า ส่วนเราพักอยู่คนเดียว
แล้วเพื่อนเราก็บอกว่ามาขอค้างที่ห้องกับเราได้ไหมซักคืนก็คงอยากมาเจอด้วยไม่เจอกันนานหรือเขาจะได้ระบายปัญหาของเขาให้เราฟังด้วยนั่นแหร่ะ แต่... เราไม่กล้าให้เขามาเพราะ
1. อายห้องค่อนข้างจะรก ขี้เกียจ เก็บกวาด ถู ขัดห้องน้ำ เปลี่ยนผ้าปู ซักผ้าห่ม
2. ความรู้สึกอยากเจอหน้า หรือคิดถึงเพื่อนเก่าอยากคุย มันไม่ได้มีขนาดต้องมาเจอกันหรือมานอนเตียงเดียวกัน มันแปลกๆเพราะไม่ได้เจอกันนานมันต้องปรับตัวกันหน่อยอ่ะ เราก็กลัวนอนไม่หลับซึ่งเราก็ต่างคนอายุใกล้ 50 กันเข้าไปแล้ว เรายังโสดอยู่แต่ชอบอยู่คนเดียว
3. ถามว่าเป็นห่วงเขาไหมเขามีปัญหาตอบได้เลยว่าก็เป็นห่วงเหมือนกัน แต่ความผูกพัน ความสนิทมันไม่สนิดมากเหมือนสมัยก่อนแล้วเราสมารถรับฟังปัญหาคุยโทรศัพท์กับเขาได้ แต่เรื่องมานอนค้างนี้มันแปลกๆสำหรับเราอยู่เพราะไม่เจอกันนาน
เราก้อบอกไปว่าถ้าจะมานอนค้างขอไปเช่า รร นอนละกันที่ไม่แพงจะได้สะดวกทั้ง 2 ฝ่าย เราขอออกค่า รร เอง เพราะตอนนนี้เพื่อนว่างงานอยู่
เราว่าเพื่อนคงจะน้อยใจ คิดว่าเราใจดำไปไหมคะ
* ถามว่าสิบกว่าปีมานี่เราเคยไปรบกวนอะไรเขาบ้างไหม มีครั้งหนึ่งค่ะตอนเราตกงานแล้วเขาก็ทำงานส่วนตัวมีที่อยู่ของตัวเอง ง่ายๆคือทำงานมีออฟฟิศเล็กๆเป็นของตัวเอง ตอนนั้นพี่สาวเราจะขอที่อยู่ที่ทำงานเราเพื่อไปใส่ในประวัติว่าเรามีงานทำที่นี้นะ อะไรแบบนี้ ประวัติคนในครอบครัวอะคะ กรอกใส่ลงไปเฉยๆไม่ได้จะเอาไปทำมิดีมิร้ายอะไร เราได้หน้าด้านโทรไปหาเขาว่าขอได้ไหมเพราะเราตกงาน ไม่กล้าบอกทางบ้าน ไม่มีที่อยู่ที่ทำงานซึ่งที่อยู่นี่ก็ไม่ได้เอาไปทำอะไรที่มันไม่ดีคะ แต่เขากคงกลัวอ่ะ เราโทรไปคุยเขาครั้งแรกเขาก็ประมาณขอคิดก่อน โทรไปครั้งที่ 2 เขารับแล้วบอกจะโทรกลับแต่ก้อไม่โทรกลับ เราโทรไปครั้งที่ 3 เขาก็ไม่รับสายอีกเลย หลังจากนั้นเราก็ไม่กล้าโทรไปอีกเลย ไม่คุยกัน 3-4 ปี แล้วเขาก็ทักมาในไลน์ถามไถ่ โดยไม่ได้คุยเรื่องนี้กันแล้ว มันเลยติดค้างในใจเราว่าอย่าไปขอความช่วยเหลืออะไรจากใครเลย ดิ้นด้วยตัวเองให้ถึงที่สุด จนมาถึงวันนี่เรื่องนี้ก็เลยค้างตาใจเราอะคะ แล้วมาถึงวันนี้เขาก็ขอมาเจอนอนค้างกับเรานี่ละคะ