ให้กำลังใจน้อง ๆ U23 และโค้ช อ.โนะซัง และมีคำถามที่คาใจต่อน้อง ๆ ครับ

ด้วยการติดตามน้อง ๆ ตั้งแต่คราทัวร์ กองเชียร์โชว์สาวหมัดแม่ไม้มวยไทย ที่ สปป ลาว
ในคราวที่มีแมทซ์แห่งความทรงจำ เด็ก ๆ เรา หวดเหงียน 6 ต่อ 0 เมื่อปี 2015
ชุดนั์้น ผู้เล่น หลัก ๆ ที่ผมอดอิ่มใจไม่ได้ว่า อีก 3 ปี 5 ปี 8 ปีข้างหน้า
ทีมไทยเราอุ่นใจแน่แล้ว  ที่มีพวกเค้าเหล่านี้

อานนท์
สรรเสริญ
ฤทธิเดช
จักรกฤษ
วรชิต
ศุภชัย
สุขสันต์
ชาคร GK
มีโชค
อาทิตย์
ศฤงคาร
วิศรุต
ศรายุทธ

แต่ทำไมมาถึงวันนี้ มันแปร่ง ๆ หนอ

** ผมได้ดู ชินภัทรเล่นให้เชียงราย แม่มโคตรแข็งโคตรแน่น 
** ผมได้ดูศุภโชค เล่นให้ บรร เฮร้ย  เด็กคนนี้ปะทะกับรุ่นพี่แบกอายุ 10 ปีได้เว้ย  เล่นโคตรทุ่มเท
** ผมได้ดู อานนท์ ได้มาอยู่ BG ผมโคตรดีใจที่เล่นคู่กับกองหน้าต่างชาติได้อย่างกลมกลืน

คือทำไมผมดูน้อง ๆ ทุกคนที่ผมเห็นน้องเล่นในไทยลีค
น้องเจ๋ง
น้องทุ่มเท
น้องวิ่งเป็นม้า
น้องกล้าปะทะ ที่ไม่มีการยอมให้ใครเอาบอลผ่านไปง่าย ๆ 

แต่ทำไม สิ่งเหล่านี้เมื่อน้อง ๆ มาเล่นในทีมชาติ  มันขาดหายไป.......
มันไม่ได้ขาดหายไปแค่เกมส์เมื่อวานนี้  แต่ผมเห็นมันเป็นแบบนี้ เลา ๆ มาหลายเกมส์แล้ว  ตั้งแต่น้อง ๆ มาอยู่ในโหมด U23 

หรือว่า ทรรศนคติของน้อง ๆ คือ  เล่นทีมชาติในโหมดเพลย์เซฟ 
เพื่อโพรเทคตัวเองไม่ให้บาดเจ็บ 
เพื่อที่จะได้ไปเล่นแบบทุ่มเทให้กับสโมสร

เพราะที่นั่น  คือที่จ่ายเงินเดือนให้น้อง 
เพราะที่นั่นไม่มีพื้นที่สำหรับคนฟอร์มไม่ดี
เพราะที่นั่นพร้อมที่จะขายเฉดหัวทิ้งหากน้อง ๆ เล่นไม่ดี ไม่ทุ่มเท

ถ้าน้อง ๆ มีทรรศนคติแบบนี้แล้วไซร้ ..ก็บอกพี่มา  พี่จะได้ทำจายยยยยย !!

แต่ถ้าไม่ใช่ !่!
น้องเล่นตามแทคติคของโค้ช  ด้วยการมองไกลกว่านั้น
ดังที่มีข่าวแว่ว ๆ ออกมาว่า  จะพยายามไม่ให้มีใครบาดเจ็บ  ด้วยการมองไกลกว่านั้น

อย่างนั้น
U23 ชิงแชมป์เอเซีย ที่กรุงเทพ  จงแสดงพลังมันออกมาครับ