คือตอนนี้มีคนคุยอะครับคุยมาได้4เดือนแล้ว
ช่วงแรกๆมันก็ดีครับไปไหนมาไหนก็คุยก็บอกกันตลอด เวลาคุยกันก็เป็นบทสนทนาที่คุยกันทั้ง2ฝ่าย
พอเข้าเดือนที่สองเกือบๆ3ก็รู้สึกแปลกๆ กลายเป็นเราชวนคุยอยู่คนเดียว ชวนไปไหนก็ไม่ยอมไป หลบหน้า (เขาบอกว่ายังไม่อยากเจอตอนนี้) 4เดือนเพิ่งได้ไปเที่ยวกัน2ครั้งเอครับ ตอนช่วงแรกๆละก็ไม่ยอมไปอีกเลย
เราก็เลยแบบโอเคๆ แต่เราก้พยายามเข้าหาตลอด
แบบรอเจอตอนเย็นๆเธอกลับบ้าน เข้าไปหาก็จะรีบเดินทันทีเลย เป็นอย่างนี้มาจะ2สัปดาห์ละครับ
ตัวผมเป็นคนคิดมากด้วย
ดองแชทนี่แบบ3-4ชมมาตอบทีละก้หายไป เคมีตอนนึงที่ทะเลาะกันเรื่องนี้ (แต่ไม่ได้ระเบิดใส่กันนะครับเป็นแบบเงียบๆตึงๆเพราะเรื่องดองแชทนี่แหละ ผมก็แบบพยายามพูดดีๆถามดีๆ เขาก็ตอบดีๆแหละแต่คำพูดนึงของเขาทำผมจุกมาเลยก็คือ "เราว่าเรารู้สึกกับแกน้อยลงละอะ แบบไม่มีความสุขเหมือนตอนแรกแล้ว" ละก็ตึงๆใส่ผมไปประมาณสัปดาห์เลย)
คือเรื่องนี้เราพูดกันบ่อยมากเลยครับตัวผมแทบไม่เคยตอบเขาช้าเลยถ้าเห็นแชท แต่เขาเห็นแชทผมละก็ไม่อยากตอบทั้งๆที่ลงสตอรี่เล่นโทรศัพท์สบายใจ
ตอนแรกๆผมก็ไม่ค่อยโอเคอะครับ ฟีลมันแบบ "นี่เราไม่สำคัญแล้วหรอ" จนหลังๆก็เริ่มทำใจได้ละครับแบบโดนดองจนชินแล้ว เขาบอกว่าต้องการspace
ผมก็โอเคๆอยากคุยค่อยตอบ
ช่วงกลางวันก็คุยกันบ้างครับแต่เเค่นิดหน่อย
พอเย็นๆผมถึงบ้านก็จะทักไปบอกครับเขาก้ตอบแบบ
"โอเคๆ เราก็ถึงละ"
แบบเขาไม่ค่อยตอบก็จริง ขาก็ตอบแบบห้วนๆแต่มัน มี "ๆ ไม่ก็ ะ" เพื่อให้ประโยคมันดูนิ่มลงนะ
เเต่รวมๆที่ผมจะบอกคือรู้สึกเหมือนกำลังพยายามพายเรือข้างเดียวเลยครับ เหมือนมีแค่ผมคนเดียวที่อยากคุย บางคำที่เขาพูดใส่ผมนี่คือทำผมจุกมากๆเลย แต่ผมก็พยายามทำตัวให้ปกติที่สุดตอบไปแบบร่าเริงๆให้มันไม่ตึง เพราะพอผมน้อยใจถ้าเขารู้ก็จะหงุดหงิดละก็ตึงใส่ตลอดเลยไม่เคยง้อสักครั้ง
ก็ต้องน้อยใจจนหายเองตลอดละก็ไปตามง้อตามขอโทษเขาแทน (ส่วนใหญ่ก็จะเจอเมิน+เงียบใส่)
เหนื่อยมากเลยครับท้อมากๆเคยคิดจะหายไปแต่จู่ๆเขาก็มาพูดดีๆด้วย อีกอย่างเรียนสายเดียวกันแต่คนละห้องครับ พอถึงคาบเรียนรวมก็ต้องเจอกันอยู่ดี
แต่เธอก็ไม่สนใจผมเลยนะเล่นกับเพื่อนเธอปกติ พอผมไปนั่งด้วยก็จะเงียบๆไปเลย พอถามว่ามานั่งด้วยได้มั้ยก็ตอบมาว่า "ไม่ดีกว่า" จุกครับแต่ก็ต้องนิ่งๆไว้
ผมแค่เด็กม.ปลายที่อยากมีความรักธรรมดๆแบบคนอื่นบ้างแค่นั้นเอง ใช้เวลาร่วมกันคุยเเชทกันปกติ ไม่นึกว่าจะต้องมาเจออะไรแบบนี้เลยครับ ใจนึงก็ผิดหวังแต่ใจนึงก็มีความสุข เหมือนคนบ้าเลยครับ
เคยขอคบไปตอนกลางเดือนที่ผ่านมาครับ (คุยได้3เดือนพอดี) แต่ก็โดนปฏิเสธไป เธอบอกว่ายังก่อน ยังไม่แน่ใจผมก็ไม่เซ้าซี้ ที่ผ่านมาเธอไม่เคย "บอกรัก" ผมสักครั้งเลยครับ เธอก็บอกว่ามมันยังไม่ถีงเวลาผมเลยตัดสินใจที่จะอดทนรอ แต่ก็กลัวเหมือนกันเพราะเธอแค่บอกว่ายังไม่ถึง เธอไม่ได้บอกให้รอ
วันนี้กนี้ก็โดนดองแชทเหมือนเดิมครับ รอเจอตอนเย็นทักไปถามว่าไปหาได้ไหมก็เงียบ แต่เดินเล่นโทรศัพท์ออกมาจากรร.พอผมตัดสินใจวิ่งไปหาก็รีบเดินคู่กันไปแต่ชวนคุยก็ตอบแบบรำคาญๆละก็รีบเดินไปขึ้นรถเลย น้อยใจมากครับ เลยทักเเชทไปถามว่า
17.00
เรา: นี่ถ้าเราไม่วิ่งไปหาแกก็เดินหนีดิ
เธอ: ก้ใช่
เรา: ทำไมอะะะะ
เธอ: ก็ยังไม่อยากเจอ
จุกเลยครับ ละก็หายไปเลยทักไปก็ไม่ตอบแล้วมาอีกทีคือห้าทุ่มเลยละก็ทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น
แต่ยัง
ได้คอลกันเกือบทุกวันนะครับมีเงียบๆบ้างเพราะคงจะหมดเรื่องคุยแอบตึงในบางทีแต่ถ้าเขาอารมณ์ดีก็พูดปกตินะครับ
ผมพยายามอยู่นี่ควรทำยังไงต่อดีครับควรพอหรือทนต่ออีกนิดเผื่ออะไรๆจะดีขึ้น ดีครับ
ทุกคนคิดว่าผมควรแก้ไขตรงไหนไหมครับ.
โดนคนคุยตีตัวออกห่าง ควรทำยังไงดีครับ
ช่วงแรกๆมันก็ดีครับไปไหนมาไหนก็คุยก็บอกกันตลอด เวลาคุยกันก็เป็นบทสนทนาที่คุยกันทั้ง2ฝ่าย
พอเข้าเดือนที่สองเกือบๆ3ก็รู้สึกแปลกๆ กลายเป็นเราชวนคุยอยู่คนเดียว ชวนไปไหนก็ไม่ยอมไป หลบหน้า (เขาบอกว่ายังไม่อยากเจอตอนนี้) 4เดือนเพิ่งได้ไปเที่ยวกัน2ครั้งเอครับ ตอนช่วงแรกๆละก็ไม่ยอมไปอีกเลย
เราก็เลยแบบโอเคๆ แต่เราก้พยายามเข้าหาตลอด
แบบรอเจอตอนเย็นๆเธอกลับบ้าน เข้าไปหาก็จะรีบเดินทันทีเลย เป็นอย่างนี้มาจะ2สัปดาห์ละครับ
ตัวผมเป็นคนคิดมากด้วย
ดองแชทนี่แบบ3-4ชมมาตอบทีละก้หายไป เคมีตอนนึงที่ทะเลาะกันเรื่องนี้ (แต่ไม่ได้ระเบิดใส่กันนะครับเป็นแบบเงียบๆตึงๆเพราะเรื่องดองแชทนี่แหละ ผมก็แบบพยายามพูดดีๆถามดีๆ เขาก็ตอบดีๆแหละแต่คำพูดนึงของเขาทำผมจุกมาเลยก็คือ "เราว่าเรารู้สึกกับแกน้อยลงละอะ แบบไม่มีความสุขเหมือนตอนแรกแล้ว" ละก็ตึงๆใส่ผมไปประมาณสัปดาห์เลย)
คือเรื่องนี้เราพูดกันบ่อยมากเลยครับตัวผมแทบไม่เคยตอบเขาช้าเลยถ้าเห็นแชท แต่เขาเห็นแชทผมละก็ไม่อยากตอบทั้งๆที่ลงสตอรี่เล่นโทรศัพท์สบายใจ
ตอนแรกๆผมก็ไม่ค่อยโอเคอะครับ ฟีลมันแบบ "นี่เราไม่สำคัญแล้วหรอ" จนหลังๆก็เริ่มทำใจได้ละครับแบบโดนดองจนชินแล้ว เขาบอกว่าต้องการspace
ผมก็โอเคๆอยากคุยค่อยตอบ
ช่วงกลางวันก็คุยกันบ้างครับแต่เเค่นิดหน่อย
พอเย็นๆผมถึงบ้านก็จะทักไปบอกครับเขาก้ตอบแบบ
"โอเคๆ เราก็ถึงละ"
แบบเขาไม่ค่อยตอบก็จริง ขาก็ตอบแบบห้วนๆแต่มัน มี "ๆ ไม่ก็ ะ" เพื่อให้ประโยคมันดูนิ่มลงนะ
เเต่รวมๆที่ผมจะบอกคือรู้สึกเหมือนกำลังพยายามพายเรือข้างเดียวเลยครับ เหมือนมีแค่ผมคนเดียวที่อยากคุย บางคำที่เขาพูดใส่ผมนี่คือทำผมจุกมากๆเลย แต่ผมก็พยายามทำตัวให้ปกติที่สุดตอบไปแบบร่าเริงๆให้มันไม่ตึง เพราะพอผมน้อยใจถ้าเขารู้ก็จะหงุดหงิดละก็ตึงใส่ตลอดเลยไม่เคยง้อสักครั้ง
ก็ต้องน้อยใจจนหายเองตลอดละก็ไปตามง้อตามขอโทษเขาแทน (ส่วนใหญ่ก็จะเจอเมิน+เงียบใส่)
เหนื่อยมากเลยครับท้อมากๆเคยคิดจะหายไปแต่จู่ๆเขาก็มาพูดดีๆด้วย อีกอย่างเรียนสายเดียวกันแต่คนละห้องครับ พอถึงคาบเรียนรวมก็ต้องเจอกันอยู่ดี
แต่เธอก็ไม่สนใจผมเลยนะเล่นกับเพื่อนเธอปกติ พอผมไปนั่งด้วยก็จะเงียบๆไปเลย พอถามว่ามานั่งด้วยได้มั้ยก็ตอบมาว่า "ไม่ดีกว่า" จุกครับแต่ก็ต้องนิ่งๆไว้
ผมแค่เด็กม.ปลายที่อยากมีความรักธรรมดๆแบบคนอื่นบ้างแค่นั้นเอง ใช้เวลาร่วมกันคุยเเชทกันปกติ ไม่นึกว่าจะต้องมาเจออะไรแบบนี้เลยครับ ใจนึงก็ผิดหวังแต่ใจนึงก็มีความสุข เหมือนคนบ้าเลยครับ
เคยขอคบไปตอนกลางเดือนที่ผ่านมาครับ (คุยได้3เดือนพอดี) แต่ก็โดนปฏิเสธไป เธอบอกว่ายังก่อน ยังไม่แน่ใจผมก็ไม่เซ้าซี้ ที่ผ่านมาเธอไม่เคย "บอกรัก" ผมสักครั้งเลยครับ เธอก็บอกว่ามมันยังไม่ถีงเวลาผมเลยตัดสินใจที่จะอดทนรอ แต่ก็กลัวเหมือนกันเพราะเธอแค่บอกว่ายังไม่ถึง เธอไม่ได้บอกให้รอ
วันนี้กนี้ก็โดนดองแชทเหมือนเดิมครับ รอเจอตอนเย็นทักไปถามว่าไปหาได้ไหมก็เงียบ แต่เดินเล่นโทรศัพท์ออกมาจากรร.พอผมตัดสินใจวิ่งไปหาก็รีบเดินคู่กันไปแต่ชวนคุยก็ตอบแบบรำคาญๆละก็รีบเดินไปขึ้นรถเลย น้อยใจมากครับ เลยทักเเชทไปถามว่า
17.00
เรา: นี่ถ้าเราไม่วิ่งไปหาแกก็เดินหนีดิ
เธอ: ก้ใช่
เรา: ทำไมอะะะะ
เธอ: ก็ยังไม่อยากเจอ
จุกเลยครับ ละก็หายไปเลยทักไปก็ไม่ตอบแล้วมาอีกทีคือห้าทุ่มเลยละก็ทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น
แต่ยัง
ได้คอลกันเกือบทุกวันนะครับมีเงียบๆบ้างเพราะคงจะหมดเรื่องคุยแอบตึงในบางทีแต่ถ้าเขาอารมณ์ดีก็พูดปกตินะครับ
ผมพยายามอยู่นี่ควรทำยังไงต่อดีครับควรพอหรือทนต่ออีกนิดเผื่ออะไรๆจะดีขึ้น ดีครับ
ทุกคนคิดว่าผมควรแก้ไขตรงไหนไหมครับ.