จุดเริ่มต้น น่าจะซัก7ปีที่แล้ว ก็แค่คนชอบรถ4x4 ชอบแคมป์ปิ้ง....เคยเกาะท้ายรถ4x4เข้าป่ามาตั้งแต่เด็ก เดินป่ากางเต๊นท์ในวัยรุ่ย
เพราะชอบไลฟ์สไตล์แบบนี้ พอมีกำลังซื้อ เลยไปตระเวนหามือสองมาคัน สมัยนั้นจับมา 4.2แสน (แพงหน่อยไม่เป็นไร ขอแค่สภาพดีๆไว้ก่อน)
แล้วก็ค่อยๆแต่งค่อยๆทำไป ตามงบประมาณ
เคยได้ยินเจ้าสำนักแต่งแห่งนึงคุยให้ฟัง ว่า"คนไทยเนี่ย บ้าพลัง บ้าล้อโตกว่าเพื่อนบ้านเขาสุดแล้ว"
เราก็เลยต้องมาถามมาตีกรอบตัวเอง ว่าจะทำถึงไหน เท่าไหร่ถึงจะพอ....ไม่งั้นมันจะเตลิดเข้ารกเข้าพงไปเรื่อย
ก็ได้คำตอบกับตัวเองว่าเอาแค่ ยาง33 หรือ285นี่แหล่ะ เพียงพอแล้ว.....เราไม่ได้ตั้งใจจะใหญ่โตเอาไปโชว์ไปอวดใคร เราเอามาไว้ใช้งานจริง
ให้มันขับดีๆบนถนน ไม่กินกำลังเครื่องมากนัก ลุยน้ำได้ซัก1ม.และลุยในป่าได้ดีกว่า4x4สแตนดาร์ดนิดหน่อยเท่านั้นก็พอ
(ของเดิม4x4แท้ๆ แต่ดันเตี้ยกว่า ขับสองยกสูงของค่ายพี่โตอีก)
ยาง BF KM2 33x10.5R15 หรือที่เรียกกันว่า33หน้าแคบ (คือหน้าเท่ากับยาง31) ลงตัวตอบโจทย์เราสุดๆละ เปลี่ยนมากี่ชุดๆก็ยี่ห้อนี้เบอร์นี้
แต่เดี๋ยวนี้ขอบ15เขาไม่นิยมเล่นกันแล้ว....(ยางในตลาดก็เริ่มจะหาได้น้อยลง) ล่าสุดอาทิตย์ที่แล้ว ถอยเหยียบลวดหนามที่เสารั้วหักล้มไว้เข้าไปเต็มๆคิดว่าโดนแล้วงานนี้แต่ที่ไหนได้ รอดเฉยเลยวุ้ย...555
ทำรถได้ซักพัก ก็ต้องเตรียมตัวออกทริปละ....เพราะการแต่งรถมันไม่ใช่จุดหมาย แต่มันเป็นแค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น
เริ่มเก็บสะสมอุปกรณ์แคมปิ้ง ชักชวนคนนั้นคนนี้ก็เบี้ยวมั่ง พวกก็เลื่อนมั่ง ทำทริปล่มบ่อยๆ ขืนเป็นแบบนี้มีหวังไม่ได้เที่ยวแน่....
"ชีวิตเรา...อย่าติดกับกับเรื่องแค่นี้"
บวกกับช่วงนั้นไปส่องดูบ้านเมืองอื่นเขามั่ง เขาเที่ยวเขาแคมป์ปิ้งกันยังไง เออเว้ย....บ้านเมืองเขามันมีเต๊นท์หลังคาด้วยเว้ย
ชอบๆ...มันตอบโจทย์ในเรื่องความปลอดภัยดี แต่ช่วง3ปีที่แล้วได้แต่ฝัน...เพราะไม่เคยเห็นสิ่งนี้เลยในเมืองไทย
เลยนำมาตั้งกระทู้ ชวนคุย....เมื่อซัก3ปีที่แล้ว ก็ปรากฏว่า คนสมัยนั้น ยังไม่เก็ตกันมากกับเรื่องพวกนี้....
ดูจะออกเป็นพวกบ้าๆบอๆเลอะเทอะ ประมาณนั้น..555
"การขึ้นไปนอนบนหลังคา ทำให้ไลฟสไตล์การท่องเที่ยว มีมุมมองที่เปลี่ยนไป"
https://pantip.com/topic/33437336
แต่เราคิดว่าแนวนี้มันใช่ ตกผลึกทางความคิดแล้วว่าเอาแน่ กำลังจะหาช่องทางสั่งจากจีนอยู่...
ก็พอดีหน้าFBมีค่ายเต๊นท์มาเปิดตัวเต๊นท์หลังคาเป็นที่แรกในงานบ้านและสวนเมื่อ3ปีที่แล้ว...ราคาก็คำนวนดูแล้วพอๆกัน...แล้วเราจะไปสั่งจากจีนทำไมล่ะ...วิ่งไปดูตัวเป็นๆมันเดี๋ยวนั้นเลย....และสั่งติดเป็นหลังแรกๆไม่ถึง10หลังเลยด้วยซ้ำ
ตอนแรกดีไม่ดีก็ไม่รู้อะไรหรอก กะว่าใช้ๆไป....ถ้าไม่ตอบโจทย์จริงๆค่อยขาย อาจจะเจ็บตัวนิดหน่อยก็ถือว่าค่าลองวิชาละกัน
แต่ก็นะ ไปๆมานี่ก็ก็3ปีกว่า 100กว่าทริป200กว่าคืนเข้าไปละ....คงเลยจุดคำว่าลองดูไปไกลละ
บางทริปไปกางบนดอย...เหมือนเราลอยอยู่บนฟ้าเลย...555
พอติดเต๊นท์แล้วก็ลุยเที่ยวละ...ไม่มีเพื่อนใช่ไหม...หิ้วหมาที่บ้านไปเป็นเพื่อนด้วย ชื่อBF ได้มาวันเดียวกับเปลี่ยนยางเลยตั้งชื่อมันว่า BF
เป็นหมาพันธุ์ทางหน้าโง่ๆไม่มีพิษมีภัยกับใคร...ถ้าเราไม่รับมา อนาคตคงไม่พ้นหมาจรจัดข้างถนน แทนที่เราจะไปซื้อหมาดีๆน่ารักๆมาเลี้ยง
ตัดใจอุปการะหมาข้างถนนซักตัว ถือว่าได้ช่วยเหลือสังคมเล็กๆน้อยๆก็ยังดี....(ดีกว่าไม่คิดทำอะไร เอาแต่หาเรื่องด่าคนไปวันๆ)
อ่ะมีเพื่อนแล้ว มีรถแล้ว มีที่นอนที่ปลอดภัยแล้ว....รออะไรล่ะ จากนั้น ก็ตะลอนเที่ยวให้สมใจสิ บุกป่าฝ่าดงขึ้นเหนือล่องใต้ อะไรไปเรื่อย
แรกๆทุลักทุเลมาก....555 พาขึ้นเขาลงดอย มึนเขาทั้งวัน และหลายๆวัน ทางไหนที่คนไม่ค่อยไป....เราไป
คนขับเองยังแย่...หมาก็ทั้งอ๊วก ทั้งฉี่ไม่มีเหลือ....นึกว่าจะเข็ด หลังๆเปิดประตูปุ๊บกระโดดขึ้นปั๊บ....ไม่ได้ไปไหน ขอแค่ขึ้นไปนอนก็ยังดี
หลังๆนี่พยายามจะหาเรื่องออกทริปอาทิตย์เว้นอาทิตย์เลยด้วยซ้ำ..... บางครั้งได้เวลา ดันนึกขี้เกียจไปขึ้นมาดื้อๆ
ก็ต้องคอยเตือนตัวเองว่า เฮ้ย...ไม่ได้จะมานั่งนอนเฝ้าบ้านอยู่เฉยๆทำไม....
เอาไว้แก่ตัวไปเที่ยวไม่ไหว เวลานั้นถึงไม่อยากเฝ้าบ้าน ก็ต้องได้เฝ้าอยู่ดี...(เพราะเวลานั้นคงไม่มีแรงไปไหนแล้ว)
พอไปเที่ยวมาหลายๆที่....มันก็จะเจอที่ๆแบบ....เฮ้ย...ดีว่ะ อยู่ตรงนี้แล้วเรามีความสุข วิวสวย อากาศดี ผู้คนดี
อยู่แล้วสุขกายสบายใจทั้งวัน จนบางครั้งมันรู้สึกแปลกใจว่าทำไมมันดีแบบนี้....ดีถึงขนาดไม่อยากบอกคนอื่นๆที่เราไม่สนิท เพราะไม่อยากให้มันบูมให้ไปกันเยอะ ขี้เกียจต้องไปแย่งกัน...แบบที่ยอดฮิตทั้งหลาย
ที่ๆไหน พอมันดีแบบนี้ เราก็มักจะไปซ้ำบ่อยๆ เราก็ตั้ง ให้เป็นจุดเซฟส่วนตัว
จุดเซฟก็เหมือนเวลาเล่นเกมส์....ถ้าเราเซฟไว้ที่ด่านไหน มันก็จะกลับมาที่ๆเดิมตลอด....
ที่ไหนดราม่าเรื่องหมา หรือมากคนก็มากความ ก็ไม่ต้องไปยุ่งกับเค้า
นั่นแหล่ะ ที่ๆไหนพอไปบ่อยๆ ก็รู้จักคุ้นหน้าคุ้นตาผู้คนละแวกนั้น เจอหน้ากันก็ยิ้มแย้มทักทายพูดคุยกัน จะว่าไปเหมือนเรามีบ้านพักตากอากาศอีกหลังที่นี่ ในราคาที่โคดดดถูก....เพราะไม่ได้เสียเงินอะไรไปมากมายเลย อย่างล่าสุดที่ไปมา พวกก็ยิ้มโบกให้เข้าเฉย....ไม่เก็บเงินซะงั้น
ผู้คนที่เราเจอหน้าคุ้นตา ก็เหมือนเพื่อนบ้านเราที่เราฝากฝังเขาไว้เวลาที่เราไม่อยู่....นี่ก็เริ่มคิดว่าครั้งต่อไปน่าจะมีของมาฝากพี่ๆเขาบ้างละ
ส่วนหนึ่งก็คงเป็นเพราะเราหลุดกรอบไปจากการพันธนาการอะไรหลายๆอย่าง....
และเลือกและดำเนินชีวิตตามไลฟ์สไสตล์ของตัวเอง....ไม่ต้องเป็นตามใคร ไปทำตามความคิดของใคร....อาจจะดูเหมือนพวกบ้า หลุดโลก ไปเที่ยวกางนอนในป่าคนเดียว
เจอเรื่องแปลกๆประหลาดๆในป่าก็เยอะ ถ้าพูดถึงความกลัว มันอยู่ที่ใจเราทั้งนั้น คนมันจะกลัว มันก็กลัวได้ทุกเรื่องตามแต่จะจินตนาการ
บางครั้งเราก็กลัว ไม่ใช่ไม่กลัว ก็ต้องอาศัยการไหว้ขอขมาลาโทษนี่แหล่ะ.....พอจิตใจดี สติก็มา เราก็เรียนรู้หาวิธีแก้กันไป
ส่วนหนึ่งเพราะเราไม่ได้มีเจตนาไม่ดี ไปเที่ยวตัดไม้ทำลายป่า หรือทำลายชีวิตหรือคิดร้ายอะไรกับใคร
ขยะเราก็เก็บกลับมาทุกชิ้น ขนาดขยะของคนอื่น ถึงไม่ใช่หน้าที่เรา เราก็เก็บ
ผิดกับนักอนุรักษ์บางคนเสียด้วยซ้ำ
ที่ปากบอกรักษ์ป่าอย่างโน้นอย่างนี้ แต่ตัวเองเอาขยะเข้าไปทิ้งในป่าพากันเดินตัวปลิวกลับออกมากันมานักต่อนัก
หรือไปเที่ยวเห็นขยะในป่าสองข้างทางก็เมินเฉยเพราะคิดว่าธุระไม่ใช่
แต่ถ้ากลัวโน่นนั่นนี่มากนัก ก็นอนอยากมันอยู่บ้าน ไม่ต้องออกไปไหนกันพอดี.....ก็นะไลฟ์สไตล์ใครไลฟ์สไตล์มันฮะ...
3ปีกับการขึ้นไปนอนบนรถ4x4....และจุดเซฟส่วนตัว....ในวันหยุด
จุดเริ่มต้น น่าจะซัก7ปีที่แล้ว ก็แค่คนชอบรถ4x4 ชอบแคมป์ปิ้ง....เคยเกาะท้ายรถ4x4เข้าป่ามาตั้งแต่เด็ก เดินป่ากางเต๊นท์ในวัยรุ่ย
เพราะชอบไลฟ์สไตล์แบบนี้ พอมีกำลังซื้อ เลยไปตระเวนหามือสองมาคัน สมัยนั้นจับมา 4.2แสน (แพงหน่อยไม่เป็นไร ขอแค่สภาพดีๆไว้ก่อน)
แล้วก็ค่อยๆแต่งค่อยๆทำไป ตามงบประมาณ
เคยได้ยินเจ้าสำนักแต่งแห่งนึงคุยให้ฟัง ว่า"คนไทยเนี่ย บ้าพลัง บ้าล้อโตกว่าเพื่อนบ้านเขาสุดแล้ว"
เราก็เลยต้องมาถามมาตีกรอบตัวเอง ว่าจะทำถึงไหน เท่าไหร่ถึงจะพอ....ไม่งั้นมันจะเตลิดเข้ารกเข้าพงไปเรื่อย
ก็ได้คำตอบกับตัวเองว่าเอาแค่ ยาง33 หรือ285นี่แหล่ะ เพียงพอแล้ว.....เราไม่ได้ตั้งใจจะใหญ่โตเอาไปโชว์ไปอวดใคร เราเอามาไว้ใช้งานจริง
ให้มันขับดีๆบนถนน ไม่กินกำลังเครื่องมากนัก ลุยน้ำได้ซัก1ม.และลุยในป่าได้ดีกว่า4x4สแตนดาร์ดนิดหน่อยเท่านั้นก็พอ
(ของเดิม4x4แท้ๆ แต่ดันเตี้ยกว่า ขับสองยกสูงของค่ายพี่โตอีก)
ยาง BF KM2 33x10.5R15 หรือที่เรียกกันว่า33หน้าแคบ (คือหน้าเท่ากับยาง31) ลงตัวตอบโจทย์เราสุดๆละ เปลี่ยนมากี่ชุดๆก็ยี่ห้อนี้เบอร์นี้
แต่เดี๋ยวนี้ขอบ15เขาไม่นิยมเล่นกันแล้ว....(ยางในตลาดก็เริ่มจะหาได้น้อยลง) ล่าสุดอาทิตย์ที่แล้ว ถอยเหยียบลวดหนามที่เสารั้วหักล้มไว้เข้าไปเต็มๆคิดว่าโดนแล้วงานนี้แต่ที่ไหนได้ รอดเฉยเลยวุ้ย...555
ทำรถได้ซักพัก ก็ต้องเตรียมตัวออกทริปละ....เพราะการแต่งรถมันไม่ใช่จุดหมาย แต่มันเป็นแค่จุดเริ่มต้นเท่านั้น
เริ่มเก็บสะสมอุปกรณ์แคมปิ้ง ชักชวนคนนั้นคนนี้ก็เบี้ยวมั่ง พวกก็เลื่อนมั่ง ทำทริปล่มบ่อยๆ ขืนเป็นแบบนี้มีหวังไม่ได้เที่ยวแน่....
"ชีวิตเรา...อย่าติดกับกับเรื่องแค่นี้"
บวกกับช่วงนั้นไปส่องดูบ้านเมืองอื่นเขามั่ง เขาเที่ยวเขาแคมป์ปิ้งกันยังไง เออเว้ย....บ้านเมืองเขามันมีเต๊นท์หลังคาด้วยเว้ย
ชอบๆ...มันตอบโจทย์ในเรื่องความปลอดภัยดี แต่ช่วง3ปีที่แล้วได้แต่ฝัน...เพราะไม่เคยเห็นสิ่งนี้เลยในเมืองไทย
เลยนำมาตั้งกระทู้ ชวนคุย....เมื่อซัก3ปีที่แล้ว ก็ปรากฏว่า คนสมัยนั้น ยังไม่เก็ตกันมากกับเรื่องพวกนี้....
ดูจะออกเป็นพวกบ้าๆบอๆเลอะเทอะ ประมาณนั้น..555
"การขึ้นไปนอนบนหลังคา ทำให้ไลฟสไตล์การท่องเที่ยว มีมุมมองที่เปลี่ยนไป"
https://pantip.com/topic/33437336
แต่เราคิดว่าแนวนี้มันใช่ ตกผลึกทางความคิดแล้วว่าเอาแน่ กำลังจะหาช่องทางสั่งจากจีนอยู่...
ก็พอดีหน้าFBมีค่ายเต๊นท์มาเปิดตัวเต๊นท์หลังคาเป็นที่แรกในงานบ้านและสวนเมื่อ3ปีที่แล้ว...ราคาก็คำนวนดูแล้วพอๆกัน...แล้วเราจะไปสั่งจากจีนทำไมล่ะ...วิ่งไปดูตัวเป็นๆมันเดี๋ยวนั้นเลย....และสั่งติดเป็นหลังแรกๆไม่ถึง10หลังเลยด้วยซ้ำ
ตอนแรกดีไม่ดีก็ไม่รู้อะไรหรอก กะว่าใช้ๆไป....ถ้าไม่ตอบโจทย์จริงๆค่อยขาย อาจจะเจ็บตัวนิดหน่อยก็ถือว่าค่าลองวิชาละกัน
แต่ก็นะ ไปๆมานี่ก็ก็3ปีกว่า 100กว่าทริป200กว่าคืนเข้าไปละ....คงเลยจุดคำว่าลองดูไปไกลละ
บางทริปไปกางบนดอย...เหมือนเราลอยอยู่บนฟ้าเลย...555
พอติดเต๊นท์แล้วก็ลุยเที่ยวละ...ไม่มีเพื่อนใช่ไหม...หิ้วหมาที่บ้านไปเป็นเพื่อนด้วย ชื่อBF ได้มาวันเดียวกับเปลี่ยนยางเลยตั้งชื่อมันว่า BF
เป็นหมาพันธุ์ทางหน้าโง่ๆไม่มีพิษมีภัยกับใคร...ถ้าเราไม่รับมา อนาคตคงไม่พ้นหมาจรจัดข้างถนน แทนที่เราจะไปซื้อหมาดีๆน่ารักๆมาเลี้ยง
ตัดใจอุปการะหมาข้างถนนซักตัว ถือว่าได้ช่วยเหลือสังคมเล็กๆน้อยๆก็ยังดี....(ดีกว่าไม่คิดทำอะไร เอาแต่หาเรื่องด่าคนไปวันๆ)
อ่ะมีเพื่อนแล้ว มีรถแล้ว มีที่นอนที่ปลอดภัยแล้ว....รออะไรล่ะ จากนั้น ก็ตะลอนเที่ยวให้สมใจสิ บุกป่าฝ่าดงขึ้นเหนือล่องใต้ อะไรไปเรื่อย
แรกๆทุลักทุเลมาก....555 พาขึ้นเขาลงดอย มึนเขาทั้งวัน และหลายๆวัน ทางไหนที่คนไม่ค่อยไป....เราไป
คนขับเองยังแย่...หมาก็ทั้งอ๊วก ทั้งฉี่ไม่มีเหลือ....นึกว่าจะเข็ด หลังๆเปิดประตูปุ๊บกระโดดขึ้นปั๊บ....ไม่ได้ไปไหน ขอแค่ขึ้นไปนอนก็ยังดี
หลังๆนี่พยายามจะหาเรื่องออกทริปอาทิตย์เว้นอาทิตย์เลยด้วยซ้ำ..... บางครั้งได้เวลา ดันนึกขี้เกียจไปขึ้นมาดื้อๆ
ก็ต้องคอยเตือนตัวเองว่า เฮ้ย...ไม่ได้จะมานั่งนอนเฝ้าบ้านอยู่เฉยๆทำไม....
เอาไว้แก่ตัวไปเที่ยวไม่ไหว เวลานั้นถึงไม่อยากเฝ้าบ้าน ก็ต้องได้เฝ้าอยู่ดี...(เพราะเวลานั้นคงไม่มีแรงไปไหนแล้ว)
พอไปเที่ยวมาหลายๆที่....มันก็จะเจอที่ๆแบบ....เฮ้ย...ดีว่ะ อยู่ตรงนี้แล้วเรามีความสุข วิวสวย อากาศดี ผู้คนดี
อยู่แล้วสุขกายสบายใจทั้งวัน จนบางครั้งมันรู้สึกแปลกใจว่าทำไมมันดีแบบนี้....ดีถึงขนาดไม่อยากบอกคนอื่นๆที่เราไม่สนิท เพราะไม่อยากให้มันบูมให้ไปกันเยอะ ขี้เกียจต้องไปแย่งกัน...แบบที่ยอดฮิตทั้งหลาย
ที่ๆไหน พอมันดีแบบนี้ เราก็มักจะไปซ้ำบ่อยๆ เราก็ตั้ง ให้เป็นจุดเซฟส่วนตัว
จุดเซฟก็เหมือนเวลาเล่นเกมส์....ถ้าเราเซฟไว้ที่ด่านไหน มันก็จะกลับมาที่ๆเดิมตลอด....
ที่ไหนดราม่าเรื่องหมา หรือมากคนก็มากความ ก็ไม่ต้องไปยุ่งกับเค้า
นั่นแหล่ะ ที่ๆไหนพอไปบ่อยๆ ก็รู้จักคุ้นหน้าคุ้นตาผู้คนละแวกนั้น เจอหน้ากันก็ยิ้มแย้มทักทายพูดคุยกัน จะว่าไปเหมือนเรามีบ้านพักตากอากาศอีกหลังที่นี่ ในราคาที่โคดดดถูก....เพราะไม่ได้เสียเงินอะไรไปมากมายเลย อย่างล่าสุดที่ไปมา พวกก็ยิ้มโบกให้เข้าเฉย....ไม่เก็บเงินซะงั้น
ผู้คนที่เราเจอหน้าคุ้นตา ก็เหมือนเพื่อนบ้านเราที่เราฝากฝังเขาไว้เวลาที่เราไม่อยู่....นี่ก็เริ่มคิดว่าครั้งต่อไปน่าจะมีของมาฝากพี่ๆเขาบ้างละ
ส่วนหนึ่งก็คงเป็นเพราะเราหลุดกรอบไปจากการพันธนาการอะไรหลายๆอย่าง....
และเลือกและดำเนินชีวิตตามไลฟ์สไสตล์ของตัวเอง....ไม่ต้องเป็นตามใคร ไปทำตามความคิดของใคร....อาจจะดูเหมือนพวกบ้า หลุดโลก ไปเที่ยวกางนอนในป่าคนเดียว
เจอเรื่องแปลกๆประหลาดๆในป่าก็เยอะ ถ้าพูดถึงความกลัว มันอยู่ที่ใจเราทั้งนั้น คนมันจะกลัว มันก็กลัวได้ทุกเรื่องตามแต่จะจินตนาการ
บางครั้งเราก็กลัว ไม่ใช่ไม่กลัว ก็ต้องอาศัยการไหว้ขอขมาลาโทษนี่แหล่ะ.....พอจิตใจดี สติก็มา เราก็เรียนรู้หาวิธีแก้กันไป
ส่วนหนึ่งเพราะเราไม่ได้มีเจตนาไม่ดี ไปเที่ยวตัดไม้ทำลายป่า หรือทำลายชีวิตหรือคิดร้ายอะไรกับใคร
ขยะเราก็เก็บกลับมาทุกชิ้น ขนาดขยะของคนอื่น ถึงไม่ใช่หน้าที่เรา เราก็เก็บ
ผิดกับนักอนุรักษ์บางคนเสียด้วยซ้ำ
ที่ปากบอกรักษ์ป่าอย่างโน้นอย่างนี้ แต่ตัวเองเอาขยะเข้าไปทิ้งในป่าพากันเดินตัวปลิวกลับออกมากันมานักต่อนัก
หรือไปเที่ยวเห็นขยะในป่าสองข้างทางก็เมินเฉยเพราะคิดว่าธุระไม่ใช่
แต่ถ้ากลัวโน่นนั่นนี่มากนัก ก็นอนอยากมันอยู่บ้าน ไม่ต้องออกไปไหนกันพอดี.....ก็นะไลฟ์สไตล์ใครไลฟ์สไตล์มันฮะ...